WKrążowniki lekkie typu De Zeven Provinciën – typ dwóch holenderskich krążowników lekkich, służących w Królewskiej Holenderskiej Marynarce Wojennej w latach 1953-1973. Budowa okrętów, będących powiększoną wersją wcześniejszego typu De Ruyter rozpoczęła się w 1939 roku, lecz rok później została przerwana w wyniku niemieckiej inwazji na Holandię. Po II wojnie światowej prace nad krążownikami zostały wznowione, a jednostki ukończono w 1952 roku.
WNiszczyciele min typu Tripartite – typ niszczycieli min opracowanych wspólnie przez Belgię, Francję i Holandię, które zaczęły wchodzić do służby w 1983.
WNiszczyciele typu Friesland - seria 8 holenderskich niszczycieli klasycznych, zbudowanych w latach 50. XX wieku. W marynarce holenderskiej służyły w latach 1956-1982, a następnie 7 z nich służyło w marynarce Peru w latach 1980-1991.
WNiszczyciele typu Holland - seria holenderskich niszczycieli klasycznych, zbudowanych w latach 50. XX wieku w liczbie 4 jednostek. Służyły w marynarce holenderskiej w latach 1954-1979, a jeden z nich służył następnie od 1978 pod banderą Peru.
WOkręty desantowe typu Rotterdam to seria dużych okrętów desantowych-doków marynarki holenderskiej, zbudowanych w liczbie dwóch jednostek, w służbie od 1998 do chwili obecnej, a także nazwa głównego okrętu typu.
WOkręty podwodne typu Walrus – holenderskie okręty podwodne z napędem diesel-elektrycznym stanowiące ulepszoną wersję jednostek typu Zwaardvis. W celu zwiększenia manewrowości zastosowano w ich konstrukcji usterzenie ogonowe w konfiguracji „X” oraz stal o większej wytrzymałości w celu zwiększenia możliwej do uzyskania operacyjnej głębokości zanurzenia. Zestaw sensorów okrętu został powiększony o oboczne anteny sonaru pasywnego oraz holowaną antenę sonaru. Jednostki te uzyskały także możliwość odpalania amerykańskich pocisków przeciwokrętowych Sub Harpoon. Wybudowano cztery okręty tego typu, które zaczęły wchodzić do służby w 1990 roku.
WOkręty podwodne typu Zwaardvis – holenderskie okręty podwodne z napędem diesel-elektrycznym stanowiące pochodną amerykańskich okrętów typu Barbel. Dwa holenderskie okręty tego typu, dzięki transferowi technologii jednostek Barbel, były pierwszymi jednostkami tego kraju w których wykorzystując rozwiązania konstrukcyjne opracowane w amerykańskim programie badawczym Albacore, zastosowano kroplowy kształt. W okrętach tych zmieniono jednak wyposażenie elektroniczne w postaci sensorów. W późnych latach 80. okręty zostały zmodyfikowane, przez zastosowanie ulepszonych sensorów, w tym holowanej anteny sonaru oraz wyposażono je w zdolność do odpalania torped Mk. 48. Jednostki te zostały wycofane ze służby w latach 1989-1995 i zaoferowane na sprzedaż. W roku 2000 okręty zostały przetransferowane do Malezji, jednak transakcja ich sprzedaży nie doszła do skutku, w związku z czym w roku 2006 zostały tam pocięte na złom.
WORP Garland (H37) – brytyjski niszczyciel typu G z okresu międzywojennego i II wojny światowej, służący w latach 1940–1946 w polskiej Marynarce Wojennej. Po zakończeniu wojny, w latach 1949–1964, służył w marynarce holenderskiej jako Hr. Ms. „Marnix”.
WORP Garland (H37) – brytyjski niszczyciel typu G z okresu międzywojennego i II wojny światowej, służący w latach 1940–1946 w polskiej Marynarce Wojennej. Po zakończeniu wojny, w latach 1949–1964, służył w marynarce holenderskiej jako Hr. Ms. „Marnix”.
WHr. Ms. Tijgerhaai (P336) – holenderski okręt podwodny należący do trzeciej grupy brytyjskich okrętów podwodnych typu T. Został zbudowany jako brytyjski HMS Tarn (P326) w stoczni Vickers-Armstrongs w Barrow, ale nigdy nie wszedł do służby pod tą nazwą. Byłby jedynym okrętem Royal Navy noszącym nazwę „Tarn”.
WHr.Ms. Van Galen – holenderski niszczyciel z okresu II wojny światowej, należący do brytyjskiego typu N (J/K/N), w służbie holenderskiej w latach 1942-1956. Podczas wojny służył głównie na Oceanie Indyjskim, nosił wtedy numer taktyczny G84, po wojnie: J-3, JT-3, D-803. Budowany był dla marynarki brytyjskiej pod nazwą HMS „Noble”.