
Antyklina, siodło – w geologii wypukły fałd, którego wnętrze zbudowane jest ze skał starszych, na zewnątrz zaś występują skały coraz młodsze. Proste normalne w stosunku do płaszczyzn odpowiadających poszczególnym warstwom skalnym tworzą w antyklinie wiązkę rozbieżną.

Brekcja tektoniczna – skały skruszone podczas ruchów tektonicznych, zazwyczaj wtórnie spojone.

Czapka tektoniczna – odizolowana część nasuniętej płaszczowiny lub też fałdu. Odizolowanie następuje wskutek procesów erozyjnych i zrównywania powierzchni ziemi, tzw. denudacja.

Diaklazy geol.) –Pęknięcia w skale biegnące w wielu kierunkach powstałe na skutek naprężeń wewnątrz skorupy ziemskiej.
Fałd – struktura tektoniczna, deformacja ciągła, powstała na skutek wygięcia warstw bez przerwania ciągłości ośrodka skalnego. Wyróżnia się dwa rodzaje fałdów antykliny i synkliny. Antyklina posiada w swoim jądrze utwory starsze, natomiast synklina – młodsze.

Kliważ – gęste spękania seryjne skał o uporządkowaniu kierunkowym, występujące w zespołach.

Okno tektoniczne – obszar na powierzchni ziemi, różnej wielkości i kształtu, na którym, w wyniku intensywnych procesów erozji, nastąpiło rozcięcie płaszczowiny i odsłonięcie utworów geologicznych stanowiących jej podłoże.

Synklina, łęk – w geologii wklęsły fałd. W jądrze synkliny znajdują się warstwy najmłodsze, a na zewnątrz najstarsze.