
ABS, terpolimer akrylonitrylo-butadieno-styrenowy, poli(akrylonitryl-co-butadien-co-styren) – tworzywo otrzymywane w procesie polimeryzacji 1,3-butadienu oraz kopolimeryzacji akrylonitrylu ze styrenem wraz z jednoczesnym szczepieniem powstałego kopolimeru na polibutadienie.

Aminoplasty - to grupa syntetycznych tworzyw termoutwardzalnych, otrzymywanych w reakcji polikondensacji związków aminowych (zawierających grupy aminowe) (-NH2) np. mocznik, melamina, anilina, dicyjanodiamid głównie z formaldehydem (aldehydem mrówkowym). Powstają na bazie żywic mocznikowych i melaminowych. Cząsteczki aminoplastów połączone są mostkami metylenowymi (-NH-CH2-NH-) i dimetylenoeterowymi (-NH-CH2-O-CH2-NH-). Kondensację prowadzi się na ogół w obecności katalizatorów kwaśnych, jak kwasy mineralne, kwas szczawiowy, kwas winowy itp. Aminoplasty można dokładnie odbarwić.

Bakelit (Bakelite) – tworzywo sztuczne oparte na żywicy fenolowo-formaldehydowej, prawdopodobnie jedno z pierwszych tworzyw sztucznych produkowanych na dużą skalę.

Blu Tack – plastyczna masa klejąca wielokrotnego użytku podobna w konsystencji do plasteliny lub kitu. Nie wysycha i stosunkowo łatwo ją odlepić. Stosowana do mocowania lekkich elementów do ścian, tablic lub innych suchych powierzchni. Pierwotnie koloru jasnoniebieskiego, obecnie jest dostępna w różnych barwach. Produkowana przez firmę Bostik.

Celofan – przezroczysta lub barwiona, szeleszcząca folia celulozowa, otrzymywana z regenerowanej wiskozy, przetłaczanej przez dyszę szczelinową do kąpieli koagulacyjnej.

Celuloid – najstarsze termoplastyczne tworzywo sztuczne. W jego skład wchodzą: nitroceluloza (70–74%), kamfora (20–30%) oraz barwniki i wypełniacze (1,5–3%). Tworzywo to otrzymuje się przez plastyfikację azotanu celulozy w kamforze. Jest ono łatwopalne, a także mało odporne na działanie związków chemicznych oraz światła. Rozpuszcza się w estrach, ketonach oraz mieszaninie alkoholu z eterem.

Ciastolina – masa plastyczna przeznaczona dla dzieci, przypominająca swoim własnościami mechanicznymi plastelinę. W skład wchodzą m.in. mąka, woda, sól oraz składniki odpowiadające za gładką strukturę, zapach, barwę i zabezpieczające przed pleśnieniem. Dokładny skład ciastoliny jest tajemnicą handlową.

Ciecz superlepka – usieciowany alkohol poliwynylowy. Ze względu na swoje właściwości nienewtonowskie jest rozpowszechniona jako zabawka dla dzieci oraz używana w pokazowych doświadczeniach chemicznych.
Dyneema – handlowa nazwa polietylenu o ultradużej masie cząsteczkowej. Jest to materiał używany m.in. do produkcji pętli wspinaczkowych, repsznurów, kamizelek kuloodpornych oraz elementów endoprotez.

Ebonit – tworzywo sztuczne otrzymywane w wyniku wulkanizacji naturalnego lub sztucznego kauczuku; gęstość 1,1–1,3 g/cm3. Należy do tworzyw kauczukowych z grupy duromerów.

EPDM – terpolimer otrzymywany z monomerów etylenowo-propylenowo-dienowych. Jest elastomerem usieciowanym w procesie wulkanizacji siarkowej lub nadtlenkowej. Cechuje się dobrymi właściwościami do odwracalnej deformacji pod wpływem działania sił mechanicznych, z zachowaniem ciągłości jego struktury.

EVA – kopolimer etylenu i octanu winylu o budowie według schematu:

Fenoplasty – tworzywa sztuczne na bazie żywic fenolowo-formaldehydowych, które otrzymywane są w wyniku polikondensacji fenolu i formaldehydu. Pierwsza metoda utwardzenia żywicy formaldehydowej dająca zastosowanie przemysłowe do wyrobu tworzyw sztucznych została opracowana w latach 1907–1908 przez Leo Hendrika Baekelanda. Wydarzenie to stało się jednocześnie narodzinami przemysłu syntetycznych tworzyw sztucznych, czyli tworzyw, do produkcji których używa się składników otrzymanych również na drodze syntetycznej, a nie pochodzenia naturalnego. Pierwotnie tworzywa te były nazywane od nazwiska wynalazcy bakelitem, choć sam bakelit to tylko jedna z odmian tego typu tworzyw.

Forma silikonowa – narzędzie służące do produkcji różnych przedmiotów z różnych materiałów. Forma silikonowa jest wykonana z samego silikonu albo z silikonu oraz skorupy ją podtrzymującej. Skorupa wykonana jest z żywicy poliestrowej.

Formowanie wtryskowe to technika formowania tworzyw sztucznych polegająca na wtryskiwaniu uplastycznionego tworzywa do formy, w której zastyga ono w tzw. wypraskę (kształtkę). Formowanie wtryskowe jest cyklicznym procesem przetwórstwa tworzyw sztucznych w postaci granulatu.
Fuleryty - ciała stałe utworzone z fulerenów i ich pochodnych. Czasem pod tym terminem rozumie się pojedynczy fuleren C60 (przez analogię do grafitu) - odmianę alotropową węgla.

Galalit – tworzywo sztuczne otrzymywane z kazeiny, która zostaje poddana procesowi homogenizacji i zahartowana w formalinie; wyglądem przypomina masę rogową. Po raz pierwszy wytworzone przypadkowo przez Wilhelma Krische w 1897 roku.

Gore-Tex – znak towarowy należący do firmy W.L. Gore & Associates. Firma opatruje tym znakiem produkty, w których występują oparte na teflonie włókna, nici i membrany.

Igelit – tworzywo sztuczne uzyskiwane w procesie polimeryzacji chlorku winylu i estrów kwasu akrylowego.

Neopren – nazwa handlowa kauczuku syntetycznego otrzymywanego w wyniku polimeryzacji emulsyjnej chloroprenu (2-chlorobuta-1,3-dien) - polichloroprenu. W porównaniu z kauczukiem naturalnym i tradycyjnymi kauczukami syntetycznymi, opartymi na butadienie ma większą odporność na oleje i inne rozpuszczalniki organiczne, wolniej również ulega starzeniu. Ma własności samogasnące. Neopren jest zadomowioną w Polsce nazwą potoczną, oficjalnie jest to nazwa handlowa należąca od 1931 r. do amerykańskiego koncernu chemicznego DuPont.

Galalit – tworzywo sztuczne otrzymywane z kazeiny, która zostaje poddana procesowi homogenizacji i zahartowana w formalinie; wyglądem przypomina masę rogową. Po raz pierwszy wytworzone przypadkowo przez Wilhelma Krische w 1897 roku.

Lak – materiał mający właściwość mięknięcia w podwyższonej temperaturze aż do postaci półpłynnej oraz zastygania w temperaturze pokojowej. Po zastygnięciu trwale zachowuje kształt, który miał w trakcie obniżania temperatury i ma dobrą przyczepność do papieru i materiałów tekstylnych, przy czym jest stosunkowo kruchy.

Lateks – koloidalny roztwór kauczuku naturalnego lub syntetycznego w substancji płynnej. W nomenklaturze przemysłu chemicznego wyraz „lateks” określa wszelkie emulsje polimerów, w tym gumy syntetyczne i plastiki.

Mikroplastik – cząsteczki tworzyw sztucznych o średnicy mniejszej niż 5 milimetrów. Mikroplastik używany jest do produkcji niektórych produktów, między innymi brokatu, pasty do zębów czy kremów z filtrem. Powstaje on również na skutek powolnej degeneracji tworzyw sztucznych, na przykład butelek PET. Pojęcie mikroplastik jest często używane w kontekście zagrożeń jakie niesie on dla środowiska naturalnego.

Modelina – popularna nazwa różnych utwardzalnych mas plastycznych, przypominających przed utwardzeniem swoimi właściwościami modelarskimi plastelinę.

Nafion – nazwa materiału produkowanego przez firmę DuPont. Jest to syntetyczny kopolimer tetrafluoroetenu (monomeru teflonu) i perfluorowanego eteru oligowinylowego zakończonego silnie kwasową resztą sulfonową. Szkielet polimeru otrzymywany jest w wyniku kopolimeryzacji tetrafluoroetenu i fluorku perfluoro-3,6-dioksa-4-metylo-7-oktenosulfonowego. Po zakończeniu procesu grupa fluorosulfonowa (−SO2F) hydrolizowana jest za pomocą gorącego roztworu silnej zasady do grupy sulfonowej (−SO3−). Został opracowany przez Walthera Grota z firmy DuPont pod koniec lat 60. XX wieku.

Neopren – nazwa handlowa kauczuku syntetycznego otrzymywanego w wyniku polimeryzacji emulsyjnej chloroprenu (2-chlorobuta-1,3-dien) - polichloroprenu. W porównaniu z kauczukiem naturalnym i tradycyjnymi kauczukami syntetycznymi, opartymi na butadienie ma większą odporność na oleje i inne rozpuszczalniki organiczne, wolniej również ulega starzeniu. Ma własności samogasnące. Neopren jest zadomowioną w Polsce nazwą potoczną, oficjalnie jest to nazwa handlowa należąca od 1931 r. do amerykańskiego koncernu chemicznego DuPont.

Plastelina – masa plastyczna wykonana z wazeliny zmieszanej z węglanem wapnia (kredą) i kwasami tłuszczowymi, służąca do modelowania przestrzennego.

Plastikowa droga – droga wykonana w całości z tworzyw sztucznych lub z kompozytów tworzywa sztucznego z innymi materiałami. Drogi kompozytowe z dodatkiem tworzyw sztucznych wykazują cechy przewyższające zwykłe drogi asfaltobetonowe; w szczególności wykazują lepszą odporność na erozję i zmiany temperatury. W Australii, Indonezji, Indiach, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i wielu innych krajach używano technologii dodawania odpadów z tworzyw sztucznych do mieszanki asfaltowej. Stosowanie tworzyw sztucznych do budowy dróg otwiera nowe możliwości recyklingu tworzyw pokonsumpcyjnych.

Polar – rodzaj dzianiny wykonanej z PET i innych tworzyw sztucznych. Charakteryzuje się hydrofobowością i dobrą izolacją ciepła, ma znacznie lepsze właściwości termoizolacyjne niż wełna, a w przypadku zamoczenia nie traci tych właściwości. Wykorzystywana jest m.in. do wytwarzania odzieży sportowej. Dzięki paroprzepuszczalności pozwala na odparowanie potu.
Poliizocyjanuran, PIR – materiał izolacyjny, udoskonalona wersja poliuretanu (PUR). Produkowany w postaci twardych płyt piankowych, wykorzystywanych do termoizolacji budynków.

PORON - ultra cienka, mikroporowata pianka poliuretanowa produkowana przez Rogers Corporation.

Silikony – syntetyczne polimery krzemoorganiczne o strukturze siloksanów, w których wszystkie atomy krzemu połączone są z grupami alkilowymi lub arylowymi. W zależności od warunków produkcji otrzymuje się je w postaci olejów lub żywic silikonowych, a także elastomerów. Silikony mają większą odporność chemiczną i termiczną od siloksanów, w których atomy krzemu połączone są z atomami wodoru.
Styropian – porowate tworzywo sztuczne, otrzymane poprzez spienienie litych granulek polistyrenu, zawierających rozpuszczony porofor. Strukturę spienioną uzyskuje się zazwyczaj przez jednokrotne lub wielokrotne podgrzanie granulek parą wodną. Styropian typowo składa się z połączonych ze sobą elementów o kształcie zbliżonym do obłego. Między elementami mogą występować niewielkie pustki powietrzne, co uwidacznia się na przełomie styropianu. Jest to materiał nieodporny na działanie wielu rozpuszczalników organicznych, olejów, smarów.

Galalit – tworzywo sztuczne otrzymywane z kazeiny, która zostaje poddana procesowi homogenizacji i zahartowana w formalinie; wyglądem przypomina masę rogową. Po raz pierwszy wytworzone przypadkowo przez Wilhelma Krische w 1897 roku.
Tartan – tworzywo poliuretanowe, odporne na ścieranie i temperaturę. Używa się go do wykładania bieżni, rozbiegów i rzutni boisk sportowych.

Wtryskarka – obrabiarka do formowania wtryskowego tworzyw sztucznych. Składa się z zasobnika na surowiec w postaci granulatu oraz ogrzewanego cylindra, w którym tworzywo ulega uplastycznieniu. Tłok lub ślimak przetłacza stopione tworzywo do formy, w której zastyga ono w kształtkę zwaną również wypraską.
Wypraska – wyrób powstały w procesie prasowania pod dużym ciśnieniem, również w obecności wysokiej temperatury.