Poniższe zestawienie przedstawia parki narodowe i wybrane rezerwaty przyrody położone na obszarze Afryki, według krajów.

W Ameryce Południowej znajduje się ok. 230 parków i rezerwatów przyrody.

Parki narodowe w Argentynie – obszary prawnie chronione na terenie Argentyny, reprezentatywne dla regionu zoogeograficznego i wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi lub szczególnie atrakcyjne dla badań naukowych.

Parki narodowe w Australii – obszary prawnie chronione na terenie Australii, spełniające kryteria Kategorii II standardów ochrony przyrody Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody – duże obszary naturalne, lub zbliżone do naturalnych, gdzie chroni się wielkoskalowe procesy ekologiczne, ekosystemy i gatunki charakterystyczne dla obszaru; które są dostępne w celach naukowych, rekreacyjnych i edukacyjnych.

Parki narodowe w Austrii – obszary prawnie chronione na terenie Austrii, obejmujące cenne obszary naturalne, gdzie przyroda może rozwijać się w sposób niezakłócony.

Parki narodowe Azerbejdżanu

Obecnie na Białorusi znajdują się 4 parki narodowe. Pierwszym parkiem narodowym który częściowo znajdował się na obszarze dzisiejszej Białorusi był Białowieski Park Narodowy.

Na terenie Chorwacji znajduje się osiem parków narodowych. Ze wszystkich 8 parków narodowych aż 7 jest zlokalizowanych nad samym morzem lub w jego pobliżu, zaś ósmy park – Park Narodowy Jezior Plitwickich – jest oddalony od wybrzeża o niecałe 200 km.

Parki narodowe w Danii – obszary prawnie chronione na terenie Królestwa Danii, wyróżniające się szczególnymi walorami przyrodniczymi lub krajobrazowymi.

Parki narodowe w Demokratycznej Republice Konga – obszary prawnie chronione na terenie Demokratycznej Republiki Konga o statusie parków narodowych.

Parki narodowe w Estonii – obszary prawnie chronione na terenie Estonii, wyróżniające się ekosystemami o szczególnych wartościach przyrodniczych, krajobrazowych i dziedzictwa kulturowego. W Estonii znajduje się 6 parków narodowych (2020) i wszystkie zarządzane są przez Keskkonnaamet.
Parki narodowe Filipin – miejsca o wartości historycznej lub przyrodniczej przeznaczone do ochrony i zrównoważonego wykorzystania utworzone przez Departament Środowiska i Zasobów Naturalnych w ramach zintegrowanej narodowej ustawy o systemie obszarów chronionych z 1992 roku. W 2012 roku było na Filipinach 240 obszarów chronionych, z których 35 zostało zakwalifikowanych jako parki narodowe.

Parki narodowe w Finlandii – obszary prawnie chronione na terenie Finlandii, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi lub pozwalające na zwiększenie społecznej świadomości i zainteresowania przyrodą, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha. W Finlandii znajduje się 40 parków narodowych o łącznej powierzchni 10 018 km² i wszystkie zarządzane są przez Metsähallitus.

Parki narodowe Francji znajdują się pod zarządem Parcs Nationaux de France. We Francji park narodowy składa się z części centralnej (cœur), o podniesionym rygorze ochrony przyrody i części zewnętrznej, o statusie ochronnym zbliżonym do polskich parków krajobrazowych. Istnieje 11 parków narodowych, a postulowane są kolejne. W przeciwieństwie do wielu innych państw we Francji park narodowy nie ma chronić wszystkich obszarów cennych przyrodniczo, tylko reprezentatywne dla danych ekosystemów, co skutkuje między innymi względnie sporą jak na standardy europejskie powierzchnią.

Parki narodowe w Gruzji – obszary prawnie chronione na terenie Gruzji, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi o znaczeniu krajowym i międzynarodowym, w celu zachowania bioróżnorodności.

W Hiszpanii jest 15 parków narodowych: 10 na Półwyspie Iberyjskim, 4 na Wyspach Kanaryjskich i jeden na Balearach.

Poniżej znajduje się lista parków narodowych, zlokalizowanych na terenie Holandii.

Parki narodowe Irlandii – obecnie na Irlandii istnieje 6 parków narodowych – wszystkie na obszarze republiki Irlandii:

Parki narodowe w Islandii – obszary prawnie chronione na terenie Islandii, wyróżniające się szczególnymi wartościami krajobrazowymi, przyrodniczymi lub o szczególnym znaczeniu historycznym.

Lista parków narodowych w Kanadzie zawiera 44 parków narodowych istniejących w Kanadzie w 2014 roku. Wszystkie parki narodowe zarządzane są przez federalną agencję Parks Canada.

Parki narodowe w Korei Południowej – obszary prawnie chronione na terenie Korei Południowej, wyróżniające się reprezentatywnymi ekosystemami lub krajobrazami kulturowymi.

Obszary chronione na Madagaskarze są chronione przez Madagascar National Parks Association. Obszary te są dzielone na ścisłe rezerwaty przyrody, parki narodowe oraz specjalne rezerwaty przyrody, a poza tym jest też prywatny rezerwat i pozostałe obszary chronione. Podczas Światowej Konferencji Parków w Durbanie malgaski prezydent, Marc Ravalomanana, ogłosił śmiałą inicjatywę zwiększenia powierzchni obszarów chronionych z 17 000 km² do 60 000 km².

Parki narodowe w Maroku – obszary prawnie chronione na terenie Maroka, wyróżniające się różnorodnością biologiczną, występowaniem formacji geologicznych o szczególnym znaczeniu oraz walorami krajobrazowymi i kulturowymi.

Na terenie Niemiec utworzono 16 parków narodowych o łącznej powierzchni 10 478,59 km², z czego jedynie 2145,58 km² znajduje się na lądzie, a 8333,01 km² chroni przybrzeżne obszary Morza Północnego i Morza Bałtyckiego. W marcu 2015 r. powołano do istnienia Park Narodowy Hunsrück-Hochwald; w dalszej przyszłości rozpatrywane jest utworzenie kolejnych parków. Krótko, w latach 1998–1999 istniał Park Narodowy Elbetalaue, rozwiązany z przyczyn niespełniania wymogów formalnych.

Parki narodowe w Norwegii – obszary prawnie chronione na terenie Norwegii, wyróżniające się charakterystycznymi lub reprezentatywnymi ekosystemami albo krajobrazami, gdzie nie ma bardziej rozwiniętej infrastruktury.

Parki narodowe w Nowej Zelandii - na terenie Nowej Zelandii zostało utworzonych 14 parków narodowych, które zarządzane są przez Department of Conservation. Łącznie parki narodowe Nowej Zelandii zajmują powierzchnie ponad 30 tys. km² co stanowi około 10% powierzchni kraju. Pierwszym parkiem założonym na terenie kraju był Park Narodowy Tongariro w roku 1887, ponadto obecnie pięć parków narodowych jest wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Rumunia jest jednym z najbardziej zróżnicowanych biogeograficznie krajów Europy, posiadającym jedne z najlepiej zachowanych obszarów naturalnych kontynentu i należy do pierwszych krajów europejskich jakie wprowadziły parki narodowe. W 1935 roku, po ośmiu latach starań powołano Park Narodowy Retezat – pierwszy w kraju i drugi w całym łuku Karpat po Pienińskim Parku Narodowym. Obecnie istnieje 13 parków narodowych, z czego tylko jeden znajduje się poza Karpatami. Podobny status ochronny posiada Rezerwat Biosfery Delta Dunaju i stąd jest często zaliczana jako 14 park, i taki ma status według klasyfikacji Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody. Od 2000 roku rumuńskie parki narodowe posiadają własny zarząd, wcześniej podlegały funduszowi lasów państwowych.

Park narodowy – jedna z form ochrony przyrody w Polsce. Zgodnie z ustawą o ochronie przyrody z 2004 r. obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe. Park narodowy tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów.

W Rosji znajdują się 53 parki narodowe, wszystkie z nich posiadają status parku narodowego II kategorii według IUCN.

Na Seszelach znajdują się trzy lądowe parki narodowe i pięć narodowych parków morskich. Wszystkie są administrowane i zarządzane przez Seychelles National Environment Commission (SNEC), która podlega Ministerstwu Środowiska.

Parki narodowe na Słowacji – obszary prawnie chronione na terenie Słowacji wyróżniające się ekosystemami zasadniczo niezmienionymi przez działalność człowieka lub naturalną strukturą krajobrazu, zwykle o powierzchni ponad 1000 ha, tworzące ponadregionalne ośrodki najważniejszego dziedzictwa naturalnego.

Parki narodowe w Szwecji – obszary prawnie chronione na terenie Szwecji, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi lub pozwalające na zwiększenie społecznej świadomości i zainteresowania przyrodą. W Szwecji znajduje się 30 parków narodowych.
Parki Narodowe na Węgrzech – obecnie jest ich 10 i pokrywają one 4 819,8 km², czyli około 5% terytorium państwa. Administruje nimi agencja państwowa Parki Narodowe Węgier. Dodatkowo, każdy zarząd parku (Igazgatóság) ma przydzielony obszar operacyjny na którym opiekuje się 39 obszarami chronionego krajobrazu i rezerwatami przyrody.

Na terenie Zjednoczonego Królestwa znajduje się 15 parków narodowych, w tym dziesięć w Anglii, trzy w Walii i dwa w Szkocji. W Anglii, Walii i Irlandii Płn. powołuje się je na podstawie Ustawy o Parkach Narodowych i Dostępie do Wsi z 1949 r., zaś w Szkocji na podstawie Ustawy o Parkach Narodowych z 2000 r. uchwalonych przez parlament szkocki. W przeciwieństwie do większości innych państw brytyjskie parki narodowe obejmują grunty głównie prywatne, są zamieszkałe i są porównywalne do polskich parków krajobrazowych. Tworzy się je w miejscach względnie słabo rozwiniętych, cennych krajobrazowo w celu ochrony dziedzictwa przyrodniczego, krajobrazowego i kulturowego oraz promocji zachowań ekologicznych wśród społeczeństwa.

Włoskie parki narodowe zajmują około 5 procent powierzchni kraju. Parkami tymi zarządza włoskie Ministerstwo Środowiska Naturalnego.

Parki narodowe w Wybrzeżu Kości Słoniowej – obszary prawnie chronione na terenie Wybrzeża Kości Słoniowej.