W

Amfibolit – skała metamorficzna barwy ciemnozielonej lub ciemnoszarej, masywna i bardzo zwięzła.

W

Antracyt – skała organogeniczna stanowiąca odmianę węgla kopalnego.

W

Asfalt naturalny – złoża asfaltu występujące w przyrodzie na ogół w pobliżu złóż ropy naftowej w postaci:złóż bitumicznych – o zawartości 55–98% czystego asfaltu, skał bitumicznych – najczęściej są to wapienie, dolomity, czasem piaskowce, skały o porowatej strukturze nasycone asfaltem, w których zawartość asfaltu wynosi ok. 10–15% objętości skały.

W

Boksyt – ilasta skała osadowa składająca się głównie z wodorotlenków glinu, jest głównym źródłem aluminium na świecie. Zawiera też minerały ilaste, krzemionkę, tlenki i wodorotlenki żelaza. Nazwa boksyt pochodzi od francuskiego miasteczka Les Baux-de-Provence w południowej Francji, gdzie w 1821 r. francuski geolog i mineralog Pierre Berthier po raz pierwszy odkrył i opisał złoża tej skały. Berthier nazwał tę skałę terre d'alumine des Baux. W 1844 r. Pierre-Armand Dufrénoy wprowadził określenie beauxite, natomiast nazwę bauxite przyjął Henri Sainte-Claire Deville w roku 1861, kiedy po raz pierwszy w historii ruszyła przemysłowa eksploatacja złóż boksytu.

W

Borowina – peloid, rodzaj torfu o dużym stopniu przetworzenia przez bakterie humifikujące. Stosowana jest w leczeniu chorób reumatycznych, schorzeń ginekologicznych i niektórych chorób narządów wewnętrznych.

W

Fosforyty – skały osadowe o chemicznym lub organicznym pochodzeniu.Chemizm: złożone głównie z fosforanów (zawierają od 12 do 40% P4O10), reprezentowanych przez apatyt (kolofan) i kwarc, kalcyt, glaukonit, kaolinit, montmorillonit, czasami też limonit i substancje organiczne. charakterystyczną cechą jest zazwyczaj rozległe, poziome rozprzestrzenienie złoża o niewielkiej masy i wielkości. Fosforyty tworzą wkładki, przewarstwienia lub szeroko rozprzestrzenione pokłady wśród wapieni i margli.

W

Glinka – sterylny sproszkowany minerał ilasty o właściwościach bakteriobójczych, mineralizujących oraz zabliźniających. Zawiera w swoim składzie tritlenek diglinu, związki wapnia, ditlenek krzemu, tlenki żelaza, fosforany i związki manganu. Stosowana jako surowiec leczniczy oraz kosmetyczny.

W

Guano – odchody ptaków morskich lub nietoperzy, gromadzące się od wieków na powierzchni ziemi lub w jaskiniach, na terenach suchych, głównie na zachodnich wybrzeżach Ameryki Południowej i wyspach sąsiednich. Grube pokłady eksploatowane są jako cenny nawóz naturalny. W krajach posiadających największe jego zasoby tworzy się strefy chronione dla kolonii ptaków, które przyczyniają się do najszybszego przyrostu pokładów guana, zwłaszcza głuptaków i kormoranów.

W

Kamienie, frakcja kamienista – jedna z frakcji granulometrycznych, czyli populacji ziaren (cząstek) mineralnych lub fragmentów skały o określonej wielkości, stosowana w naukach przyrodniczych i w technicznych. Kamienie, w zależności od przyjętego podziału, mają kilka – kilkanaście cm średnicy.

W

Konkrecje polimetaliczne lub też konkrecja manganowa – są to konglomeraty składające się z różnych pierwiastków, występujące na dnie oceanów.

W

Kreda, kreda pisząca – skała osadowa, która powstała na dnie mórz i oceanów.

W

Krzemień – skała osadowa, skrytokrystaliczna, krzemionkowa, występująca w formie kulistych, bulwiastych, bochenkowatych lub soczewkowatych konkrecji w obrębie skał niekrzemionkowych takich jak wapienie, margle, dolomity. Konkrecje krzemienne mają ostre granice ze skałą otaczającą, co odróżnia je od czertu. Zwykle jest pokryty jasną korą krzemionkową, bardziej miękką od samego krzemienia.

W

Kwarcyt – zwięzła skała, której dominującym składnikiem ziarnistym jest kwarc frakcji piaskowej, a spoiwem rekrystalizowana krzemionka. Kwarcyty charakteryzują się bardzo dużą twardością, spoistością i tym, że ziarna kwarcu nie są dostrzegalne makroskopowo. Kwarcyty mogą być osadowe (ortokwarcyty) lub metamorficzne (metakwarcyty).

W

Leukogranit – biały, leukokratyczny granit bezłyszczkowy, najczęściej wtórnie zleukokratyzowany – pozbawiony składników ciemnych.

W

Lidyt – osadowa skała krzemionkowa należąca do grupy skał organogenicznych, barwy czarnej lub ciemnoszarej, skrytokrystaliczna lub bardzo drobno krystaliczna. Składa się głównie z chalcedonu i mikrokrystalicznego kwarcu i substancji organicznych oraz często pirytu. Zawartość minerałów ilastych oraz składników piroklastycznych powoduje warstwowanie. Podczas diagenezy, wskutek rekrystalizacji chalcedonu powstają żyłki kwarcu przecinające skałę w różnych kierunkach. Substancja organiczna znajdująca się w lidytach, jest substancją węglistą o wysokim stopniu uwęglenia. Skała drobnoziarnista, zwięzła i twarda, krucha, pospolita wśród osadów paleozoicznych. Nazwa skały pochodzi od Lidii, starożytnej krainy w zachodniej części Azji Mniejszej, zamieszkiwanej przez indoeuropejskich Lidyjczyków; stąd też wywodzi się nazwa Kamień Lidyjski lub Kamień Lidyjczyków.

W

Łupki bitumiczne – rodzaj skały osadowej, odmiana łupków ilastych, nasycona bituminami.

W

Ochra – rodzaj pelitycznej zwietrzeliny skał i iłów bogatych w związki żelaza, wykorzystywany jako naturalny, nieorganiczny pigment o barwie od żółtej do brązowej.

W

Peloidy – utwory geologiczne, które po rozdrobnieniu i zmieszaniu z wodą są wykorzystywane do celów leczniczych w formie kąpieli lub okładów.

W

Peperyn - skała magmowa, występuje na różnych obszarach środkowych Włoch. Typowa dla regionu Vitorchiano i Soriano nel Cimino oraz Gór Albańskich. Składa się z fragmentów trachitu lub tefrytu i zawiera leucyt w różnych proporcjach. Najczęściej spotykany kolor to ciemno nakrapiana szarość. Obecnie stosowana do wyrobu okładzin ściennych, kostki brukowej, progów i schodów.

W

Piasek – skała osadowa, luźna, złożona z niezwiązanych spoiwem ziaren mineralnych, przede wszystkim kwarcu. Wielkość ziaren waha się zależnie od przyjętej klasyfikacji od 0,05 lub 0,063 do 2 mm, gęstość ziaren piasku kwarcowego wynosi około 2,62 g/cm³.

W

Piaskowiec jest to drobnoziarnista skała osadowa. Występuje jako jedna z najczęstszych skał tego typu. Występuje zwykle w warstwie wodonośnej lub w miejscach występowania złóż ropy oraz gazu ziemnego.

W

Szarogłaz – odmiana piaskowca zawierająca co najmniej 25% okruchów skalnych w materiale detrytycznym. Skała osadowa, okruchowa, zwięzła, masywna, warstwowana lub bezładna zawierająca kwarc oraz ortoklaz, plagioklazy, okruchy i minerały skał krystalicznych: diabazów, melafirów, łupków krystalicznych, skał magmowych i metamorficzne a także minerały ilaste.

W

Szungit – rodzaj bezpostaciowego węgla kopalnego o najwyższej zawartości pierwiastka węgla. Pośredni między antracytem, a grafitem. Posiada czarne zabarwienie, intensywnie błyszczy.

W

Torf – skała osadowa powstała w wyniku zachodzących w szczególnych warunkach przemian obumarłych szczątków roślinnych, najmłodszy węgiel kopalny. Zawiera mniej niż 60% węgla.

W

Trawertyn – porowata skała osadowa składająca się głównie z kalcytu i aragonitu. Odmiana martwicy wapiennej.

W

Tuf, tuf wulkaniczny – rodzaj lekkiej, zwięzłej, zazwyczaj porowatej skały osadowej należącej do skał piroklastycznych.

W

Wapień – skała osadowa zbudowana głównie z węglanu wapnia, przede wszystkim w postaci kalcytu.

W

Ziemia okrzemkowa, diatomit, ziemia diatomowa – skały organogeniczne utworzone głównie z pancerzyków okrzemek. Mogą też zawierać szczątki innych organizmów, detrytyczny kwarc oraz kalcyt, glaukonit, substancje ilaste i związki żelaza. Ziemia okrzemkowa jest biała lub żółtawobiała, porowata, lekka, miękka, pylasta. Powstaje jako osad w zimnych jeziorach i morzach.

W

Zlepieniec, konglomerat, żwirowiec – grubookruchowa, lita skała osadowa o różnych barwach, złożona z ziaren żwiru spojonych lepiszczem. Różni się od żwiru obecnością lepiszcza.

W

Żwir – okruchowa skała osadowa o luźnej postaci, złożona z różnych skał i minerałów o średnicy większej niż 2 mm, do nawet kilku centymetrów.