
André Marie Ampère – francuski fizyk i matematyk, zajmujący się m.in. badaniem zjawiska elektromagnetyzmu; tercjarz franciszkański.

Jean-Baptiste Biot – francuski fizyk, matematyk, geodeta i astronom.

Max Born – pochodzący z zasymilowanej wielkomieszczańskiej rodziny niemiecko-żydowskiej matematyk i fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki (1954).

Paul Karl Ludwig Drude – niemiecki fizyk. Zajmował się przede wszystkim optyką oraz teorią elektronową metali. W latach 1900–1906 był redaktorem czasopisma „Annalen der Physik”.

Albert Einstein – fizyk teoretyczny i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za 1921 rok, w uznaniu za „wkład do fizyki teoretycznej, zwłaszcza opis prawa efektu fotoelektrycznego”. Twórca szczególnej teorii względności i autor wynikającej z niej równoważności masy i energii, sformułowanej słynnym wzorem E = mc2. Twórca ogólnej teorii względności i opartych na niej pierwszych modeli kosmologicznych oraz przewidywań dotyczących fal grawitacyjnych. Współtwórca teorii fotonu i dualizmu korpuskularno-falowego światła, a przez to mechaniki kwantowej. Jednocześnie – czołowy krytyk jej najczęstszej, kopenhaskiej interpretacji i współautor paradoksu EPR. Odkrywca emisji wymuszonej, statystyki Bosego-Einsteina i możliwości istnienia kondensatu Bosego-Einsteina. Zwykle jest uznawany za niemieckiego fizyka żydowskiego pochodzenia; por. niżej.

Michael Faraday – angielski fizyk i chemik, eksperymentator, samouk. Profesor Instytutu Królewskiego i Uniwersytetu Oksfordzkiego, członek Royal Society, w młodości asystent H.B. Davy’ego.

George Francis Fitzgerald – irlandzki fizyk, profesor Trinity College w Dublinie. Jako pierwszy badacz na podstawie doświadczenia Michelsona-Morleya zasugerował występowanie skrócenia ciał w kierunku ich ruchu, co jest obecnie znane jako tzw. kontrakcja Lorentza-Fitzgeralda.

Josiah Willard Gibbs – amerykański fizyk teoretyk, profesor Uniwersytetu Yale’a.

Hermann Günther Grassmann – niemiecki polihistor, znany w swoich czasach jako językoznawca, obecnie ceniony jako matematyk. Był także fizykiem, humanistą, pedagogiem i wydawcą.

Joseph Henry – amerykański fizyk.

Heinrich Rudolf Hertz – niemiecki fizyk pochodzenia żydowskiego, odkrywca fal elektromagnetycznych.

Leopold Infeld – polski fizyk teoretyk, autor prac z ogólnej teorii względności, teorii pola i elektrodynamiki. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, członek Światowej Rady Pokoju. Sygnatariusz Manifestu Russella-Einsteina.

James Prescott Joule – brytyjski fizyk, członek Towarzystwa Królewskiego.

Gustav Robert Kirchhoff – niemiecki fizyk, twórca prawa promieniowania cieplnego dotyczącego zależności między zdolnością emisyjną i absorpcyjną, oraz praw dotyczących obwodów elektrycznych.

Heinrich Friedrich Emil Lenz – rosyjski fizyk pochodzenia niemieckiego, najbardziej znany ze sformułowanego w 1834 roku prawa Lenza.

Sir Oliver Joseph Lodge – brytyjski fizyk, wynalazca i pisarz. Jeden z pionierów radia, autor kilku patentów kluczowych dla rozwoju telegrafii bez drutu. Pomysłodawca idei skrócenia Lorentza.

Hendrik Antoon Lorentz – fizyk holenderski.

Ludvig Valentin Lorenz – duński matematyk i fizyk. Opracował równanie matematyczne wyjaśniające zjawiska takie jak zależności pomiędzy załamaniem światła a gęstością czystej substancji przezroczystej, a także zależność między przewodnością elektryczną i cieplną metalu a temperaturą.

James Clerk Maxwell – szkocki fizyk i matematyk. Autor wielu wybitnych prac z zakresu elektrodynamiki, kinetycznej teorii gazów, optyki i teorii barw.

Georg Simon Ohm (ur. 16 marca 1789 w Erlangen, zm. 6 lipca 1854 w Monachium) – niemiecki fizyk i matematyk, profesor politechniki w Norymberdze w latach 1833–1849 i Uniwersytetu w Monachium po roku 1849. Autor prawa fizycznego nazwanego prawem Ohma.

Hans Christian Ørsted – duński fizyk i chemik, najbardziej znany z odkrycia zjawiska elektromagnetyzmu. W prostym eksperymencie pokazał, że igła kompasu odchyla się pod wpływem prądu w przewodzie.

Max Karl Ernst Ludwig Planck – niemiecki fizyk, teolog luterański, autor prac z zakresu termodynamiki, promieniowania cieplnego, energii, dyspersji, optyki, teorii względności, a przede wszystkim teorii kwantów. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki z 1918 roku.

Jules Henri Poincaré – francuski matematyk, fizyk, astronom i filozof nauki.

Wilhelm Eduard Weber – niemiecki fizyk, badał magnetyzm i elektryczność.