
Giovanni Aldini – włoski fizyk, badacz elektryczności oraz jej oddziaływania na organizmy zwierzęce i ludzi. Siostrzeniec Luigi Galvaniego.

Giovanni Battista Amici – włoski przyrodnik. Udoskonalił zwierciadło, teleskopy zwierciadlane, a także zbudował pryzmaty do spektroskopów refrakcyjnych. Dokonał ulepszeń w konstrukcji mikroskopu i wprowadził (1840) technikę zanurzania w oleju, polegającą na tym, że soczewka obiektywu jest zanurzona w kropli oleju umieszczonej na przedmiocie obserwacji, dzięki czemu aberracja światła jest minimalna. Wykorzystując ulepszony mikrometr własnej konstrukcji, wykonał dokładne pomiary biegunowej i równikowej średnicy Słońca.

Amedeo Avogadro – włoski fizyk, jeden z najważniejszych na przestrzeni wieków naukowców rozwijających atomistyczną teorię budowy materii.

Eugenio Barsanti – włoski fizyk, profesor Uniwersytetu we Florencji. W latach 1849-1861 wspólnie z Felice Matteuccim zbudował silnik spalinowy z tłokiem swobodnym.

Galileo Ferraris – włoski fizyk, inżynier i elektrotechnik. Prowadził badania dotyczące teorii oraz zastosowania prądu przemiennego, a także optyki geometrycznej. W roku 1885 odkrył zjawisko wytwarzania wirującego pola magnetycznego przez prąd przemienny. W latach 1886–1887 zorganizował pierwszą we Włoszech inżynierską uczelnię elektrotechniczną. Udoskonalił konstrukcję alternatora. Był członkiem Akademii Nauk w Turynie.

Felice Fontana – włoski fizyk, botanik i anatom, odkrył i opisał w 1780 roku reakcję konwersji tlenku węgla z parą wodną. Jeden z twórców podstaw współczesnej toksykologii, zbadał i opisywał działanie jadu żmij na organizmy, odkrył mechanizm hemotoksyczności. Zbadał i opisał mechanizm działania kurary, odkrył neurotoksyczność. Opisał budowę i mechanizm działania oka ludzkiego. Opisał nerw wzrokowy oraz zajmował się badaniem światłoczułych komórek siatkówki oka. Zaobserwował po raz pierwszy jąderka, które były obecne w wydzielinie skórnej węgorza, wynik obserwacji opisał w 1781 roku.

Giovanni Battista Venturi - włoski fizyk. Odkrywca zjawiska nazwanego od jego nazwiska efektem Venturiego.

Guglielmo Marconi – włoski fizyk i konstruktor. Jeden z pionierów radia i przemysłu elektronicznego. Laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizyki w roku 1909 za wkład w rozwój telegrafii bezprzewodowej.

Carlo Matteucci – włoski fizyk, neurofizjolog, jeden z pionierów badań nad bioelektrycznością.

Macedonio Melloni – włoski fizyk, profesor Uniwersytetu w Parmie, pionier w dziedzinie badań promieniowania cieplnego, twórca pierwszych przyrządów umożliwiających pomiary w długofalowym zakresie widma, oparte na zjawisku termoelektrycznym, odznaczony w roku 1834 Medalem Rumforda.

Leopoldo Nobili – włoski fizyk, pionier w dziedzinie elektromagnetyzmu i termoelektryczności, wynalazca m.in. „termostosu” oraz kilku typów galwanometrów o wysokiej czułości, wykorzystywanych np. w czasie pionierskich badań właściwości promieniowania cieplnego, magnetyzmu ziemskiego, „prądów bioelektrycznych”.

Augusto Righi – włoski fizyk, jeden z pionierów badań fal elektromagnetycznych i nad fizyką ciała stałego, związany z Uniwersytetem Bolońskim, wyróżniony w roku 1905 przez Royal Society – jako jeden z pierwszych – przyznaniem Hughes Medal.

Gian Domenico Romagnosi (1761-1835) – włoski polityk, filozof, prawnik, ekonomista i fizyk. Był ideologiem włoskiego nurtu demokratycznego risorgimento.

Pietro Angelo Secchi – włoski uczony i jezuita. Interesował i zajmował się głównie fizyką, matematyką i astronomią. Stosował metody spektroskopii do badania ciał niebieskich, był pionierem w klasyfikowaniu gwiazd ze względu na ich typ widmowy. Oprócz tego badał plamy słoneczne, protuberancje, zjawisko korony słonecznej, podwójne gwiazdy, prognozowanie pogody i magnetyzm ziemski. Był dyrektorem Obserwatorium Watykańskiego.

Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio Volta – włoski fizyk, wynalazca, konstruktor, fizjolog, hrabia, tercjarz franciszkański.

Vito Volterra – włoski matematyk i fizyk, profesor Uniwersytetów w Pizie, Turynie i Rzymie, znany z wkładu w opracowanie matematycznych modeli zastosowanych w biologii.

Giuseppe Zamboni – ksiądz katolicki oraz fizyk, który wynalazł stos Zamboniego, wczesną wersję ogniwa zbliżoną do ogniwa Volty.