WKwas nadtlenosiarkowy, H2SO5 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych. W kwasie tym centralny atom sześciowartościowej siarki wraz z przyłączonymi atomami tlenu przybiera charakterystyczną formę czworościanu. Nazwę „kwas Caro” zawdzięcza swemu odkrywcy, Heinrichowi Caro.
WKwas ditionowy (kwas dwutionowy, kwas podsiarkowy) – nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych siarki. Jest związkiem nietrwałym, istnieje tylko w rozcieńczonych roztworach. Sole kwasu ditionowego, ditioniany (podsiarczany), otrzymuje się przez utlenianie siarczynów dwutlenkiem manganu w środowisku kwaśnym. Ogrzewanie kwaśnych roztworów dwutionianów prowadzi do ich rozkładu:H2S2O6 + H2O → H2SO4 + H2SO3
WKwas fluorosiarkowy, HSO3F – nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych. Powstaje przy przepuszczeniu trójtlenku siarki przez skroplony fluorowodór:SO3 + HF → HSO3F
WKwas nadtlenodisiarkowy, H2S2O8 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych. Otrzymywany przez elektrolityczne utlenianie kwasu siarkowego na elektrodach platynowych. Sole tego kwasu to nadsiarczany.
WKwas nadtlenosiarkowy, H2SO5 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych. W kwasie tym centralny atom sześciowartościowej siarki wraz z przyłączonymi atomami tlenu przybiera charakterystyczną formę czworościanu. Nazwę „kwas Caro” zawdzięcza swemu odkrywcy, Heinrichowi Caro.
WKwas ditionowy (kwas dwutionowy, kwas podsiarkowy) – nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych siarki. Jest związkiem nietrwałym, istnieje tylko w rozcieńczonych roztworach. Sole kwasu ditionowego, ditioniany (podsiarczany), otrzymuje się przez utlenianie siarczynów dwutlenkiem manganu w środowisku kwaśnym. Ogrzewanie kwaśnych roztworów dwutionianów prowadzi do ich rozkładu:H2S2O6 + H2O → H2SO4 + H2SO3
WKwas siarkowy, H2SO4 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenowych kwasów siarki, jeden z najmocniejszych kwasów – wszystkie układy o mocy większej od kwasu siarkowego o stężeniu 100% nazywa się superkwasami. Bywa zwany krwią przemysłu chemicznego, ze względu na to, że używa się go w wielu kluczowych syntezach. Sole i estry kwasu siarkowego to wodorosiarczany i siarczany.
WKwas sulfoksylowy (sulfanodiol), H2SO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenowych kwasów siarki, bardzo słaby kwas nieorganiczny o silnych właściwościach redukujących. Jony sulfoksylowe można otrzymać przez rozkład dwutlenku tiomocznika, (NH2)2CSO2, w warunkach alkalicznych w atmosferze argonu. Roztwory wodne kwasu sulfoksylowego i jego soli są nietrwałe. Znane są sole sulfoksylowe cynku i kobaltu, otrzymywane przez działanie wodą amoniakalną na odpowiednie podsiarczyny:MeS2O4 + 2NH3 + H2O → MeSO2 + (NH4)2SO3 gdzie Me = Co lub Zn
WKwas sulfaminowy (kwas amidosiarkowy), H2NSO3H – nieorganiczny związek chemiczny, amid kwasu siarkowego.
WKwas sulfoksylowy (sulfanodiol), H2SO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenowych kwasów siarki, bardzo słaby kwas nieorganiczny o silnych właściwościach redukujących. Jony sulfoksylowe można otrzymać przez rozkład dwutlenku tiomocznika, (NH2)2CSO2, w warunkach alkalicznych w atmosferze argonu. Roztwory wodne kwasu sulfoksylowego i jego soli są nietrwałe. Znane są sole sulfoksylowe cynku i kobaltu, otrzymywane przez działanie wodą amoniakalną na odpowiednie podsiarczyny:MeS2O4 + 2NH3 + H2O → MeSO2 + (NH4)2SO3 gdzie Me = Co lub Zn
WKwas sulfoksylowy (sulfanodiol), H2SO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenowych kwasów siarki, bardzo słaby kwas nieorganiczny o silnych właściwościach redukujących. Jony sulfoksylowe można otrzymać przez rozkład dwutlenku tiomocznika, (NH2)2CSO2, w warunkach alkalicznych w atmosferze argonu. Roztwory wodne kwasu sulfoksylowego i jego soli są nietrwałe. Znane są sole sulfoksylowe cynku i kobaltu, otrzymywane przez działanie wodą amoniakalną na odpowiednie podsiarczyny:MeS2O4 + 2NH3 + H2O → MeSO2 + (NH4)2SO3 gdzie Me = Co lub Zn
WWitriol, olej szklany, dawniej także witriolej (z śrdw-łac. vitriolum, od łac. vitrum, szkło + oleum, olej) – dawna nazwa stężonego kwasu siarkowego, który jest przezroczystą cieczą o szklistym wyglądzie i oleistej konsystencji. Nazwą tą określano także uwodnione siarczany metali dwuwartościowych, np.:witriol żelazny: siedmiowodny siarczan żelaza(II) FeSO4·7H2O – Vitriol Romanum, Vitriol viride, Vitriol Goslariense witriol miedzi: pięciowodny siarczan miedzi(II) CuSO4·5H2O – Vitriol coeruleum