W

Nowa klasyczna – gwiazda wybuchowa, w rzeczywistości ciasny układ podwójny złożony z białego karła i gwiazdy ciągu głównego lub nieco odewoluowanej gwiazdy. Mechanizm wybuchu to eksplozja termojądrowa na powierzchni białego karła. W nowych klasycznych wybuch zaobserwowano tylko raz. Układy, w których zaobserwowano rozbłysk kilkukrotnie ze względów historycznych należą do odrębnej klasy gwiazd typu nowa powrotna, a te, których wybuchu jeszcze nie zaobserwowano, należą do klasy gwiazd typu zmienna nowopodobna.

W

Pozostałość po nowej – obiekt astronomiczny, mgławica składająca się z materiału wyrzuconego w wyniku eksplozji gwiazdy nowej lub wielu bąbli gazu wyrzuconego w szeregu wybuchów nowej powrotnej. Jego prędkość ekspansji wynosi około 1000 km/s, a czas życia tych obiektów jest rzędu kilkuset lat.

W

CK Vulpeculae – zjawisko astronomiczne obserwowane w 1670 roku. Pierwszym odkrywcą był mnich Voituret Anthelme, ale zjawisko zostało także niezależnie odkryte przez Jana Heweliusza. Początkowo sądzono, że była to nowa klasyczna, nowsze badania naukowe wskazują, że mogła to być nowa czerwona najprawdopodobniej powstająca w wyniku zderzenia dwóch gwiazd.

W

GK Persei – gwiazda zmienna kataklizmiczna znajdująca się w gwiazdozbiorze Perseusza w odległości około 1500 lat świetlnych.

W

Nova Centauri 2013 – jasna gwiazda nowa w gwiazdozbiorze Centaura. Została odkryta 2 grudnia 2013 r. przez Johna Seacha (Australia). Miała wtedy jasność obserwowaną 5,5m. Maksimum (3,3m) osiągnęła 14 grudnia 2013, stając się najjaśniejszą nową od początku XXI wieku.

W

PNV J20233073+2046041 – jasna gwiazda nowa w gwiazdozbiorze Delfina. Została odkryta 14 sierpnia 2013 r. przez japońskiego miłośnika astronomii Koichi Itagaki, miała wtedy jasność obserwowaną 6,8m. Maksimum (4,3m) osiągnęła 16 sierpnia 2013. W ten sposób trafiła na listę 30 najjaśniejszych gwiazd nowych w historii współczesnej astronomii. Obserwacje spektroskopowe wykazały, że mamy do czynienia z klasyczną nową w początkowej fazie wybuchu.

W

T Coronae Borealis – gwiazda nowa, znajdująca się w gwiazdozbiorze Korony Północnej, o normalnej jasności zaledwie 10m, której nieregularne wybuchy obserwowano nieuzbrojonym okiem już dwa razy: w 1866 i w 1946 roku. Pojaśniała wówczas około 1500 razy, osiągając jasność około 2,5m. W każdej chwili można oczekiwać kolejnego wybuchu. Maksymalna jasność gwiazdy podczas wybuchu może osiągnąć 2m. Należy do klasy gwiazd nowych powrotnych.

W

T Pyxidis – gwiazda podwójna znajdująca się w gwiazdozbiorze Kompasu, w odległości ok. 3260 lat świetlnych od Ziemi. Układ ten składa się z białego karła oraz gwiazdy podobnej do Słońca.

W

T Scorpii – nowa w galaktyce Droga Mleczna należąca do gromady kulistej Messier 80. Została odkryta 21 maja 1860 przez niemieckiego astronoma Arthura Auwersa. Gwiazda ta znajduje się w konstelacji Skorpiona.

W

V445 Puppis – gwiazda nowa, znajdująca się w konstelacji Rufy w odległości 25 000 lat świetlnych od Ziemi. V445 Puppis jest pierwszą i zarazem jedyną gwiazdą nową, w której widmie nie obserwowano wodoru. Gwiazda ta jest 10 000 razy jaśniejsza od Słońca.

W

V1500 Cygni – nowa klasyczna w gwiazdozbiorze Łabędzia, która została odkryta 29 sierpnia 1975.

W

V1974 Cygni – nowa klasyczna znajdująca się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Została odkryta 19 lutego 1992 roku przez Petera Collinsa. Znajduje się w odległości 10 430 lat świetlnych od Ziemi.