W

Prakopytne, kondylartry (†Condylarthra) – wymarły rząd kopalnych ssaków pochodzących od prałożyskowców. Występowały od górnej kredy na terenie Ameryki Północnej. W tym czasie był reprezentowany przez rodzaj Protungulatum. Następnie w okresie paleocenu i eocenu zajmowały tereny Ameryki Płn. i Europy. W tym okresie występuje rodzaj Phenacodus. Nieliczne gatunki przetrwały do okresu oligocenu, paleogenu w Azji i miocenu na terenie Ameryki Południowej.

W

Arctocyon ("niedźwiedziopies") – rodzaj wymarłych ssaków prakopytnych żyjących we wczesnym i późnym paleocenie około 60 milionów lat temu.

W

Arctocyonidae – wymarła rodzina ssaków z rzędu prakopytnych. Żyły we od późnej kredy do wczesnego eocenu.

W

Chriacus – wymarły prehistoryczny ssak z grupy prakopytnych żyjący 63 miliony lat temu.

W

Didolodus − rodzaj wymarłego ssaka prakopytnego, żyjącego we wczesnym eocenie na terenie Patagonii, dawniej uważanego za członka litopternów. Mierzył ok. 60 cm długości, posiadał krótkie kończyny i długi ogon.

W

Ectoconus – wymarły ssaki wielkości owcy należący do prakopytnych, zamieszkiwał dzisiejszą Amerykę Północną w wczesnym paleocenie. Należy do tzw. fauny z Puercan. Gatunek Ectoconus ditrigonus, znaleziono w USA, a dokłądniej w Nowym Meksyku, uważa się nawet za najlepiej poznanego przedstawiciela tej fauny.

W

Hyopsodus – rodzaj wymarłego ssaka zaliczany do rzędu prakopytnych.

W

Meniscotherium – wymarły ssak wielkości psa. Był posiadającym kopyta roślinożercą. Posiadał zęby policzkowe selenodontyczne.

W

Periptychidae – rodzina paleoceńskich ssaków łożyskowych zamieszkujących Amerykę Północną.