WKonchiologia – nauka zajmująca się badaniem skorup mięczaków – zwanych konchami lub muszlami.
WConus gloriamaris (Chemnitz, 1777) - gatunek stożka pochodzący z rejonu Zachodniego Pacyfiku, zasiedlającego większe głębokości, osiągający maksymalnie 16 cm , przeciętnie mierząc 11 cm.
WConus litteratus – gatunek ślimaka z rodziny stożków.
WCraspedotropis gretathunbergae – gatunek mięczaka z gromady ślimaków. Zamieszkuje wilgotny las równikowy na Borneo. Znany jest z pojedynczego stanowiska w Parku Narodowym Ulu Temburong. Odkryty przez zespół naukowców zajmujących się różnorodnością biologiczną w 2019 na brzegu rzeki Belalong. Nowy gatunek po raz pierwszy został opisany naukowo w lutym 2020 na łamach czasopisma „Biodiversity Data Journal”.
WCypraea achatidea (Sowerby, 1837) - gatunek porcelanki. Osiąga od 22 do 50 mm, standardowo około 30-35 mm. Porcelanka agatowa występuje na średnio-dużym obszarze i nie należy do bardzo pospolitych.
WCypraea acicularis (Gmelin, 1791) - gatunek porcelanki. Osiąga od 17 do 31 mm. Porcelanka szczeciniasta jest niezbyt rozpowszechnioną porcelanką, chociaż zdarzają się spore kolonie tego gatunku.
WCypraea albuginosa (Gray, 1825) - gatunek porcelanki. Osiąga od 13 do 33 mm. Porcelanka oberżynowa jest rzadka i tworzy wyjątkowo piękne muszle w jasne, dość regularne kropki z ciemniejszymi obwódkami. Ponadto kallus tej muszli wybarwia się na, dość rzadko spotykany wśród ślimaczych "domków", kolor fioletowy.
WCypraea annettae (Dall, 1909) - gatunek porcelanki. Osiąga od 22 do 52 mm. Jest dość rzadką porcelanką amerykańską.
WCypraea arabica (Linnaeus, 1758) – gatunek porcelanki. Osiąga od 24 do 105mm, „typowy” osobnik mierzy około 50-60mm. Dość powszechnie występujący gatunek porcelanki; ze względu na swe całkiem spore rozmiary i pospolitość jest gatunkiem powszechnym w handlu – na straganach i w sklepach z pamiątkami, większe znaczenie kolekcjonerskie mają jego rzadsze podgatunki:Cypraea arabica prasina Cypraea arabica massauensis – porcelanka Graya, występuje na niewielkim obszarze – Morze Czerwone i zachodni Ocean Indyjski Cypraea arabica immanis – zwana „gigantyczną porcelanką arabską”, osiągający zazwyczaj 70-100mm podgatunek występujący w zachodniej części Oceanu Indyjskiego Cypraea arabica asiatica- występuje w wodach Azji, zwłaszcza wokół Japonii
WCypraea argus (Linnaeus, 1758) – gatunek porcelanki. Osiąga od 47 do 110 mm, standardowy okaz mierzy około 70mm. Jest dość pospolitym i często spotykaną na rafach koralowych ślimakiem i posiadaczem chyba najbardziej intrygującego porcelankowego wzoru, którym dekoruje swoją muszlę.
WCypraea bistrinotata - gatunek porcelanki. Osiąga od 14 do 24 mm i jest jedną z mniejszych porcelanek. Mimo tego, iż zamieszkuje spory obszar i jest stosunkowo pospolita, jej muszle w handlu nie są bardzo częste - wynika to najprawdopodobniej z wielkości ślimaka i związanych z tym trudności w jego poławianiu.
WCypraea caputserpentis (Linnaeus, 1758) - gatunek porcelanki. Osiąga niewielkie rozmiary - zazwyczaj w granicach 2-4 cm. Jest jedną z najpospolitszych porcelanek, ma niewielkie wymagania środowiskowe i dlatego liczebność jej populacji jest szacowana na setki milionów osobników. Nazwa tego gatunku wzięła się ze skojarzenia wzoru na jej muszli z głową węża. Porcelanka ta jest wszechobecna w przemyśle pamiątkarskim - jej muszle sprzedaje się nieprzetworzone oraz wyrabia się z nich najrozmaitsze przedmioty sprzedawane później na straganach w miejscowościach turystycznych.
WCypraea carneola (Linnaeus, 1758) - gatunek porcelanki. Osiąga od 17 do 94 mm, "typowy" osobnik mierzy około 50-60 mm. Powszechnie występujący gatunek porcelanki o bardzo charakterystycznym ubarwieniu muszli, która ma piękny pomarańczowy kolor z zazwyczaj intensywnie fioletową podstawą. Posiada kilka nieznacznie się od siebie różniących podgatunków:Cypraea carneola crassa - występuje w Morzu Czerwonym, wodach Omanu i Somalii Cypraea carneola propinqua- ciemno ubarwiony podgatunek występujący w Morzu Czerwonym, w okolicach wysp hawajskich, Australii, Polinezji i Melanezji
WCypraea cribraria (Linnaeus, 1758) - gatunek porcelanki. Osiąga od 10 do 42 mm, przeciętnie około dwudziestukilku. Porcelanka sitkowana jest jedną z drobniejszych przedstawicieli rodziny Cypraeidae. Tworzy delikatnie wybarwione, piękne muszle, które swoim wzorem przypominają kapelusz muchomora. Podgatunki C. cribraria:Cypraea cribraria orientalis - odkryta w 1940 roku; występuje na obszarze zachodniego Pacyfiku Cypraea cribraria zadela - występująca w australijskim stanie Queensland oraz na obszarze od Melanezji po Japonię Cypraea cribraria australiensis - ciemniej wybarwiony podgatunek C. cribraria występujący jedynie w wodach okalających północno-zachodnią Australię Cypraea cribraria ganteri - sklasyfikowana bardzo niedawno forma z okolic Sri Lanki Cypraea cribraria abaliena - mniejsza od podstawowej formy C. cribraira - od 11 do 17mm Cypraea cribraria melwardi - rzadki australijski podgatunek tworzący zazwyczaj formy melaniczne bądź albinotyczne Cypraea cribraria gravida - "najświeższy" podgatunek - sklasyfikowany w 2002 roku
WCypraea depressa (Gray, 1824) - gatunek porcelanki. Osiąga od 22 do 56 mm, standardowy okaz mierzy około 45-50mm. Muszla porcelanki wklęsłej jest zbliżona wyglądem do muszli innych gatunków z podrodziny Mauritia, takich jak:Cypraea mauritiana Cypraea maculifera Cypraea histrio
WCypraea diluculum (Reeve, 1845) – gatunek porcelanki. Osiąga od 11 do 36 mm, przeciętny okaz mierzy około 20-25 mm. Należy do grupy niewielkich porcelanek z podrodziny Palmadusta. Jej piękne muszle wzbudzają wśród ludzi podziw i zaciekawienie - wszystko za sprawą jakby "rozmazanego" wzoru, który przez odkrywcę tego gatunku został skojarzony z obrazem nieba podczas świtania.
WCypraea erosa (Linnaeus, 1758) – gatunek porcelanki. Bardzo zróżnicowana wielkość - aż do 75mm, jednak "typowy" przedstawiciel gatunku mierzy około 35mm.
WCypraea friendii (Gray, 1831) - gatunek porcelanki. Osiąga od 42do 107 mm, typowy przedstawiciel mierzy około 70-80. Porcelanka Scotta to wyjątkowo rzadki australijski gatunek. Ze względu na piękne wybarwienie muszli jest ona szczególnie poszukiwana przez kolekcjonerów - co przekłada się na wysoka cenę muszli tej porcelanki.
WCypraea helvola (Linnaeus, 1758) - gatunek porcelanki. Osiąga od 8 do 36mm, standardowo około 20-25 mm. Spód muszli tej porcelanki jest wybarwiony na kolor miodowy, stąd też wzięła się jej nazwa.
WCypraea histrio (Linnaeus, 1758) - gatunek porcelanki. Osiąga od 23 do 88mm, standardowo około 50-60mm. Ślimak ten tworzy barwną, wzorzystą muszlę. Istnieje podgatunek Cypraea histrio występujący w wodach Australii:Cypraea histrio westralis
WCypraea isabella (Linnaeus, 1758) – gatunek porcelanki. Osiąga od 11 do 54 mm, zazwyczaj ok. 30-35 mm. Jest jedną z najbardziej pospolitych porcelanek, posiadająca dość specyficzną muszlę – glazura jest w kolorach od jasnopiaskowego po delikatny pomarańczowy. U większości osobników konchę zdobią cieńsze lub grubsze pionowe, nieregularne paski i kropki.
WCypraea mappa (Linnaeus, 1758) – gatunek porcelanki. Osiąga od 50 do 100 mm, "typowy" osobnik mierzy około 70-80 mm. Pospolity i charakterystyczny gatunek. Ubarwienie muszli nie pozwala pomylić go z żadnym innym gatunkiem - specyficzny wzór na grzbiecie muszli przywołuje na myśl urywek kartograficznej mapy, ukazującej rzekę wraz z dopływami. Typowo wybarwiona muszla ma z wierzchu kolor brązowy z jaśniejszymi plamami i delikatnymi paskami oraz spód w kolorze od piaskowego, aż po różowy.
WCypraea mauritiana (Linnaeus, 1758) - gatunek porcelanki. Osiąga od 43 do 130 mm, "typowy" osobnik mierzy około 70-90 mm. Jeden z pospolitszych i bardziej charakterystycznych gatunków. Budowa muszli tego ślimaka jest specyficzna i ciężko pomylić go z innych gatunkiem. Cypraea mauritiana buduje spłaszczone, a wręcz wklęsłe od spodu, masywne muszle w kolorze ciemnobrązowym. Wierzch muszli zdobią dodatkowo pięknie wyglądające plamki koloru bursztynu.
WCypraea moneta, pot. monetka (Linnaeus, 1758) – gatunek porcelanek. Osiąga od 10 do 44 mm, najczęściej około 20-25 mm. Wśród porcelanek najpospolitszy gatunek, liczebność populacji szacowana jest na setki miliardów osobników.
WCypraea spadicea (Swainson, 1823) - gatunek porcelanki. Osiąga od 30 do 81 mm, typowy przedstawiciel mierzy około 35-50 mm. Porcelanka kasztanowa to jedna z częściej występujących i bardziej pospolitych amerykańskich porcelanek. Jednakże, mimo dość dużego obszaru występowania, rzadko można znaleźć dużego osobnika tego ślimaka - przyczynami tego stanu jest zanieczyszczenie wód przybrzeżnych Stanów Zjednoczonych oraz nadmierny połów. Cypraea spadicea wytwarza muszle o bardzo charakterystycznym wzorze i ubarwieniu, co sprawia, że bardzo łatwo ją rozpoznać i odróżnić od innych porcelanek - nieco podobny wzór ma jedynie Cypraea onyx.
WCypraea staphylaea (Linnaeus, 1758) - gatunek porcelanki. Osiąga od 7 do 28mm, "typowy" osobnik mierzy około 20mm. Mniej pospolity gatunek porcelanki posiadający kilka podgatunków:Cypraea staphylaea consobrina - nieco mniejsza od C.staphylaea, występująca w Australii i Polinezji; Cypraea staphylaea consobrina descripta - rzadki podgatunek, występujący jedynie w wodach okalających australijski stan Queensland; Cypraea staphylaea laevigata - jest mniejsza od C.staphylaea, zasiedliła zachodnie obszary Oceanu Indyjskiego; na obszarach swojego występowania, ze względu na fioletowe zabarwienie, otrzymała przydomek "gładkiego winogrona".
WCypraea talpa (Linnaeus, 1758) - gatunek porcelanki. Osiąga od 23 do 104 mm, "typowy" osobnik mierzy około 50-70 mm. Porcelanka tworząca pięknie wybarwione "czekoladowe" muszle z trzema poziomymi pasami w kolorze słomkowo-miodowym. C. talpa jest powszechnie występującym gatunkiem zaliczanym do podstaw/"abc" kolekcjonerstwa konchiologicznego.
WCypraea testudinaria (Linnaeus, 1758) – gatunek porcelanki. Osiąga od 75 do 150mm, "typowy" osobnik mierzy około 90-120 mm. Stosunkowo pospolita porcelanka – chociaż na skutek zbyt intensywnych połowów ciężko o osobnika przekraczającego 10-11cm. Ślimak ten charakteryzuje się, dość rzadko spotykaną u porcelanek, podłużną muszlą – większość przedstawicieli tej rodziny buduje muszle kształtem przypominające połówkę kurzego jaja. Powierzchnia muszli ma dość specyficzny wygląd, chociaż występuje niesamowita różnorodność wzorów. Paleta barw szkliwa rozciąga się od jasnego beżu aż po ciemny brąz – szkliwo C. testudinaria jest usiane drobnymi kropeczkami koloru perłowego, które dodatkowo zdobią muszlę tego ślimaka.
WCypraea tigris (Linnaeus, 1758) - gatunek porcelanki. Osiąga od 42 do 143 mm, "typowy" osobnik mierzy około 60-100 mm. Bardzo pospolita porcelanka. Muszla tej porcelanki ma specyficzne ubarwienie - ciemniejsze, niekoniecznie regularne kropki na jaśniejszym tle; zmienność kolorystyczna jest ogromna od form albinotycznych, poprzez typowe dość jasne formy z brązowymi/czarnymi kropkami, aż po formy melaniczne. Ogromna różnorodność w obrębie tego gatunku sprawiła, iż mimo zaliczania do najpospolitszych, "tygryski" są nader chętnie kolekcjonowane.
WCypraea ziczac (Linnaeus, 1758) – gatunek porcelanki. Osiąga od 8 do 26 mm, przeciętny okaz mierzy około 15-18mm. Mimo niewielkich rozmiarów jest to ślimak, którego muszla cieszy się ogromnym powodzeniem wśród kolekcjonerów - a wszystko za sprawą misternego wzoru muszli - zyzgaków, od których gatunek ten wziął nazwę. Jak wszystkie porcelanki z podgrupy Palmadusta porcelanka zygzakowata ma pięknie wybarwioną spodnią część muszli - jest ona koloru ciemnokremowego lub pomarańczowego, brązowo nakrapiana, z dość wyraźnymi zębami.
WDołek osiowy – zagłębienie w kolumience, wokół której skręcają się zwoje muszli ślimaka. U części ślimaków dołek osiowy nie jest widoczny, gdyż jest zakryty przez wywinięcie wargi. Część ślimaków ma dołek osiowy otwarty tak szeroko, że widać nawet pierwsze skręty muszli, innym razem jest to jedynie szczelina, zakryta w mniejszym lub większym stopniu. Kształt i obecność dołka osiowego są istotną cechą systematyczną.
WEpifragma – rodzaj zaślepki zamykającej ujście muszli u niektórych ślimaków płucodysznych, tworzonej w czasie niesprzyjających warunków zewnętrznych. Epifragma zbudowana jest z zestalonego śluzu wysyconego węglanem wapnia.
WKallus – pogrubiona warstwa induktury na powierzchni parietalnej lub obejmująca wargę zewnętrzną i podstawę. Kallus jest zwykle biały lub inaczej ubarwiony.
WŁodziki (Nautilida) – rząd morskich głowonogów z podgromady łodzikowców (Nautiloidea) obejmujący liczne gatunki wymarłe oraz kilkanaście współcześnie żyjących. Muszli tych zwierząt używa się jako naczyń i do wyrobu ozdób, mięso jest jadalne.
WMitry (Mitridae) – rodzina ślimaków morskich. Rodzina mitr liczy około 500 gatunków.
WOvulidae – rodzina ślimaków morskich podobnych do porcelanek, szeroko rozprzestrzenionych w wodach strefy ciepłej i umiarkowanej. Większość gatunków występuje w Indopacyfiku, nieliczne są spotykane w morzach europejskich. Typem nomenklatorycznym rodziny jest rodzaj Ovula.
WPleurotomarie (Pleurotomariidae) – rodzina prymitywnych, reliktowych ślimaków morskich. Muszle w kształcie regularnego stożka, przypominające muszle trochusów, co odzwierciedla się w nazwach łacińskich współcześnie żyjących rodzajów. Różnią się od nich szczeliną, biegnącą wzdłuż ostatniego skrętu przez jego końcową część. Maksymalny znany nam wymiar muszli to 20,7 cm.
WPorcelanka ośla – gatunek porcelanki pochodzący z rejonu Indopacyficznego. Osiąga niewielkie rozmiary - zaledwie kilkanaście do dwudziestu kilku mm.
WPorcelanki – rodzina ślimaków morskich.
WRozkolcowate (Muricidae) – rodzina ślimaków morskich.
WRóża wiatrów – grupa morskich ślimaków o muszlach w kształcie regularnego stożka przypominającego tarczę, zaliczanych do dwóch spokrewnionych ze sobą rodzajów z rodziny Architectonicidae, bardzo zbliżonych wyglądem: Architectonica i Philippia. Dawniej zaliczano tu także rodzaj Solarium, którego przedstawiciele włączeni zostali do rodzaju Architectonica lub przeniesieni do innych rodzin.
WRynna syfonalna – część muszli, występująca u różnych grup ślimaków morskich. Ma postać rynienkowatego lub rurkowatego przedłużenia wrzeciona i abapikalnej części wargi zewnętrznej ujścia Służy osłonięciu syfonu oddechowego i niekiedy sama również nazywana jest syfonem.
WSkalaria, kręcone schodki, schodówka, (Epitonium) - rodzaj mięczaków z rzędu jednoprzedsionkowców, z rodziny Epitonidae. Ok. 250 gatunków. Dawniej rodzaj ten opisywany był jako Scalaria. Większość z nich występuje w strefie przybrzeżnej mórz ciepłych, kilka gatunków występuje w rejonie wybrzeży Alaski i w Morzu Północnym.
WSkrętka – wszystkie widoczne skręty muszli, z wyjątkiem ostatniego, najmłodszego i zazwyczaj największego. Stosunek wysokości skrętki do wysokości otworu muszli u wielu gatunków ślimaków jest specyficzną cechą diagnostyczną, ważną przy oznaczaniu. Znaczenie diagnostyczne mają także takie cechy skrętki jak: stopień wysklepienia skrętów oraz zakończenie szczytu. U niektórych ślimaków np. u zatoczka pospolitego skrętka nie wypiętrza się, tworząc kilka współśrodkowych pierścieni. U innych ślimaków, np. u błotniarki jajowatej, skrętka jest silnie zredukowana na rzecz ostatniego skrętu. „Typowo ślimaczą” skrętkę mają takie gatunki jak np. błotniarka stawowa i ślimak winniczek.
WSkrzydelnikowate, skrzydelniki (Strombidae) – rodzina ślimaków morskich. Rodzajem typowym jest Strombus.
WSłuchotki (Haliotidae) – rodzina ślimaków morskich.
WSpondylus, w języku polskim również zawiaśnik – rodzaj ciepłolubnych małży morskich o wyjątkowo dekoracyjnych muszlach.
WStożek dziewiczy – indopacyficzny gatunek ślimaka, należącego do rodziny Conidae. Gatunek ten jest na tyle pospolity, iż bardzo często jest sprzedawany w nadmorskich miejscowościach jako wakacyjna pamiątka. Stożek ten, osiągający standardowo 7-10 cm długości, jest uznawany za najskromniej ubarwionego przedstawiciela rodziny Conidae. To właśnie tej, nieco ascetycznej jak na przedstawiciela tak "barwnej gromady", fakturze muszli ślimak zawdzięcza swoją nazwę. Wyróżnikiem gatunku jest fioletowe zakończenie syfonu, w zależności od osobnika mniej lub bardziej intensywnie wybarwione.↑ Conus virgo. Czerwona księga gatunków zagrożonych (ang.).
WStożek geograficzny – gatunek ślimaka z rodziny stożków. Zasięg występowania obejmuje Indo-Pacyfik z wyjątkiem Hawajów. Występuje do głębokości 20 m.
WStożek główny – przedstawiciel rodziny Conidae. Pochodzi z rejonu Indo-Pacyfiku, osiąga standardowo około 6-8 cm. Jego wygląd jest bardzo charakterystyczny, będąc jednym z barwniejszych stożków. W obrębie występujących populacji można zaobserwować ogromną różnorodność kolorystyczną przeważnie jednak są jasno- lub ciemnobrązowe, ozdobione trzema białymi pasami, naznaczonymi brązowymi plamkami i smugami. Otwór bywa purpurowobrązowy u podstawy, a wnętrze otworu białe. Muszla ma grube ściany i jest ciężka. Szczyt ostro zakończony. Najmłodszy skręt zdecydowanie przeważa rozmiarem nad starszymi, które często są też skorodowane. Skrętka jest niska o wklęsłych bokach.
WStożek królewski – gatunek ślimaka z rodziny stożków. Występuje na obszarze indopacyficznych raf koralowych na płyciznach. Spotykany do głębokości 75 m, niekiedy 240 m. Wyróżnia się dwa podgatunki:C. imperialis compactus C. imperialis nigrescens
WStożek marmurowy - gatunek ślimaka należącego do rodziny stożków. Zasiedla zachodni Indo-Pacyfik.
WStożek tekstylny - gatunek ślimaka należącego do rodziny Conidae, żyjący w tropikalnych wodach Indo-Pacyfiku, zasiedlając piaszczyste dno pod skałami. Jest jednym z najbardziej jadowitych ślimaków świata, a przy tym jest jednym z pospolitszych stożków, zazwyczaj osiągając ok. 7-9 cm, chociaż niejednokrotnie znajdywane są okazy o wiele większe. Nazwa tego gatunku ślimaka wzięła się od szczególnej faktury przypominającej tkaninę, która dekoruje muszlę. Liczebność tego stożka jest bardzo wysoka. W obrębie poszczególnych populacji występuje duże zróżnicowanie ubarwienia.
WStożki (Conidae) – rodzina morskich ślimaków o bardzo okazałej muszli, osiągającej ponad 20 cm długości.
WŚlimaki, brzuchonogi – jedna z najliczniejszych i najbardziej zróżnicowanych gromad mięczaków, zaliczana niekiedy do podtypu muszlowce.
WTriwie – rodzina ślimaków morskich.
WTurbany – rodzina ślimaków morskich.
WWieczko – najczęściej wapienny lub rogowy twór tworzony przez ślimaka w procesie wzrostu i służący do całkowitego lub częściowego zamknięcia ujścia muszli. Wieczka występują głównie u wodnych ślimaków i położone są na zewnętrznej tylnej części nogi.
WWieżycznik (Turritella) – rodzaj niezbyt dużych, ciepłolubnych morskich ślimaków o wieżyczkowatych muszlach. Powierzchnia muszli jest dość gładka, a ilość skrętów wynosi około 16. Wieczko, zamykające otwór – konchiolinowe. Wysokość muszli do 10 cm.
WWręgi (Harpidae) – rodzina ślimaków morskich.