WAlfons, książę Kadyksu, właśc. Alfonso Jaime Marcelino Manuel Víctor María de Borbón y Dampierre, jako obywatel Francji Alphonse de Bourbon, książę Kadyksu i Andegawenii, legitymistyczny pretendent do tronu Francji.
WAlfons Karol, książę San Jaime, właśc. Alfonso Carlos Fernando José Juan Pío de Borbón y Austria-Este – książę San Jaime i Andegawenii, karlistowski pretendent do tronu Hiszpanii, jako Alfons Karol I i legitymistyczny pretendent do tronu Francji jako Karol XII, młodszy syn Don Juana, hrabiego Montizon i Marii Beatrycze Habsburg-Este, córki Franciszka IV, księcia Modeny.
WArtur I Plantagenet, Artur Pogrobowiec – był pogrobowym synem Godfryda II Plantageneta i Konstancji – księżnej Bretanii.
WFilip I, zwany Monsieur, książę orleański. Młodszy syn króla Francji Ludwika XIII i Anny Austriaczki, córki króla Hiszpanii Filipa III, brat króla Francji Ludwika XIV.
WFilip Karol Burbon, książę Andegawenii fr. Philippe Charles, duc d'Anjou – drugi syn Ludwika XIV, króla Francji, przez całe życie noszący tytuł książę Andegawenii.
WFilip VI, zwany Szczęśliwym – król Francji 1328-1350. Pierwszy władca z dynastii Walezjuszów.
WFranciszek Herkules Walezjusz – książę Évreux, Alençon i Andegawenii, najmłodszy syn króla Francji Henryka II i Katarzyny Medycejskiej, córki Wawrzyńca II Medyceusza, księcia Urbino. Młodszy brat królów Francji Franciszka II, Karola IX i Henryka III.
WFulko III Czarny (Nerra) – hrabia Andegawenii, syn hrabiego Godfryda I Szarej Opończy i Adeli, córki hrabiego Roberta de Meaux. Właściwy twórca potęgi rodu andegaweńskiego.
WFulko IV, zwany le Réchin (Ponury) – hrabia Andegawenii, młodszy syn hrabiego Gâtinais Godfryda II Ferréola i Ermengardy, córki hrabiego Andegawenii Fulka III Czarnego.
WFulko V Młody – hrabia Maine i Andegawenii (1109-1131), król Jerozolimy (1131-1143), syn hrabiego Andegawenii Fulka IV i Bertrady, córki Szymona I, pana de Montfort.
WGaston Jan Baptysta Burbon, książę Orleanu fr. Gaston Jean-Baptiste, duc d'Orléans – trzeci syn Henryka IV Burbona, króla Francji, i Marii Medycejskiej, córki Franciszka I, wielkiego księcia Toskanii. Młodszy brat króla Ludwika XIII, znany jako Grand Monsieur.
WGotfryd I Szara Opończa – hrabia Andegawenii, syn hrabiego Fulka II Dobrego i Gerbergi, córki Hervego, pana Maine.
WGodfryd II Martel – hrabia Andegawenii, syn hrabiego Fulka III Czarnego i Hildegardy z Sundgau.
WGodfryd V Plantagenet – od 1129 r. hrabia Andegawenii i Maine, od 1144 r. książę Normandii.
WHenryk II Plantagenet lub Andegaweński, Curtmantle, Fitzempress – od 1151 hrabia Andegawenii, od 1154 król Anglii, w różnych czasach kontrolował także część Walii, Szkocji, północną Irlandię i zachodnią Francję.
WHenryk Walezy, właściwie Edward Aleksander – pierwszy elekcyjny król Polski w latach 1573–1574, ostatni od 1574 r. król Francji z dynastii Walezjuszów jako Henryk III; wcześniej do 1574 r. jako członek domu francuskiego: książę Angoulême, książę Orleanu i książę Andegawenii.
WHenryk Plantagenet, zwany „Młodym Królem” – król Anglii, książę Normandii, hrabia Andegawenii i Maine jako koregent swojego ojca w latach 1170–1183. Drugi z pięciu synów Henryka II Plantageneta, króla Anglii oraz Eleonory, dziedziczki księstwa Akwitanii.
WJakub, książę Segowii, właśc. Jaime Leopoldo Isabelino Enrique de Borbón y Battenberg – książę Segowii i Andegawenii, legitymistyczny pretendent do tronu Francji. Był drugim synem króla Hiszpanii Alfonsa XIII i Wiktorii Eugenii Battenberg, córki księcia Henryka Battenberga. Jego najstarszy brat Alfons, chory na hemofilię, zrzekł się praw do korony hiszpańskiej, aby ożenić się z osobą niższego stanu.
WJakub, książę Madrytu i Andegawenii, właśc. Jaime Pío Juan Carlos Bienvenido Sansón Pelayo Hermenegildo Recaredo Álvaro Fernando Gonzalo Alfonso María de los Dolores Enrique Luis Roberto Francisco Ramiro José Joaquín Isidro Leandro Miguel Gabriel Rafael Pedro Benito Felipe de Borbón y de Borbón-Parma, karlistowski pretendent do tronu Hiszpanii, jako Jakub III i legitymistyczny pretendent do tronu Francji, jako Jakub I, jedyny syn Don Carlosa, księcia Madrytu, i Małgorzaty Burbon-Parmeńskiej, córki Karola III, księcia Parmy.
WJan bez Ziemi – Pan Irlandii z nadania ojca od 1177, król Anglii od 6 kwietnia 1199, brat Ryszarda Lwie Serce.
WJan II Dobry – hrabia Andegawenii, książę Normandii od 1332 r., hrabia Poitiers od 1344 r., książę Gujenny od 1345 r., król Francji od 1350 r. i, wreszcie, książę Burgundii od 1361 r. Należał do dynastii Walezjuszów. Był synem Filipa VI i Joanny Kulawej, córki księcia Burgundii Roberta II.
WKarol I Andegaweński, fr. Charles Ier d’Anjou, it. Carlo I d’Angiò – król Sycylii, Neapolu, Jerozolimy i Albanii, książę Achai, hrabia Andegawenii, Maine, Prowansji i Forcalquier, syn króla Francji Ludwika VIII Lwa i Blanki Kastylijskiej, córki króla Alfonsa VIII Szlachetnego. Jego starszymi braćmi byli król Ludwik IX Święty, hrabia Robert I d’Artois i Alfons z Poitiers.
WKarol II Andegaweński, zwany Kulawym – król Sycylii i Neapolu, tytularny król Jerozolimy. Syn króla Neapolu i Sycylii Karola I Andegaweńskiego i Beatrycze, córki hrabiego Prowansji – Rajmunda Berengara IV.
WKarol IV Andegaweński, Karol Walezjusz, Karol z Maine – syn Karola Walezjusza, hrabiego Maine, i Cobelli Ruffo, córki Carlo Ruffo, hrabiego Montalto i Corigliano. Książę Andegawenii od 1480, hrabia Maine od 1472.
WKarol de Valois – hrabia Valois, Andegawenii, Maine, Alençon i Chartres, tytularny król Aragonii i cesarz Konstantynopola. Młodszy syn króla Francji Filipa III Śmiałego i jego pierwszej żony Izabeli, córki króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy, brat Filipa IV Pięknego.
WLudwik Alfons Burbon, właśc., franc. Luis Alfonso Gonzalo Victor Manuel Marco de Borbón et Martínez-Bordiu – drugi syn Alfonsa Burbona, księcia Andegawenii i Kadyksu, i Marii del Carmen Martínez-Bordiú y Franco. Ludwik jest więc prawnukiem Francisco Franco i króla Hiszpanii – Alfonsa XIII. Od 1989 r. jest księciem Andegawenii i głową Domu Burbonów (Kapetyngów), a także legitymistycznym pretendentem do tronu Francji jako Ludwik XX.
WLudwik I de Valois – książę Andegawenii i Turenii, hrabia Maine, Prowansji, Forcalquier, Piemontu, Roucy i Étampes, pretendent do tronu Neapolu, drugi syn króla Francji Jana II Dobrego i Bonny Luksemburskiej, córki króla Czech Jana I, młodszy brat króla Francji Karola V, starszy brat księcia de Berry Jana I i księcia Burgundii Filipa II.
WLudwik II de Valois – książę Andegawenii, hrabia Maine, Prowansji, Forcalquier i Piemontu, pretendent do tronu Neapolu, najstarszy syn Ludwika I, księcia Andegawenii, i Marii, pani de Guise, córki Karola, hrabiego Blois.
WLudwik XV, zw. Ukochanym – król Francji i Nawarry od 1715, gdy zmarł jego pradziadek Ludwik XIV, z dynastii Burbonów.
WLudwik XVIII – król Francji od 1814 r. Właściwie: Ludwik Stanisław Ksawery Burbon – hrabia Prowansji i par Francji, następnie także książę Andegawenii, d'Alençon, Brunoy, hrabia Maine, Perche, Senonches, następnie także król Francji i Nawarry, wolnomularz, inicjowany do loży Trois-Frères à l'Orient de la Cour.
WLudwika Sabaudzka – księżna Andegawenii, Angloulême, Nemours i Owernii, córka Filipa II, księcia Sabaudii, i Małgorzaty, córki Karola I, księcia de Bourbon. Matka króla Francji Franciszka I.
WMałgorzata Andegaweńska, fr. Marguerite d'Anjou, it. Margherita d'Angiò e del Maine – hrabina Andegawenii i Maine. Członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów, drugie dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej, córki króla Węgier Stefana V.
WRene I Andegaweński, Rene Prowansalski, zwany Dobry Król Rene, z bocznej linii francuskich Walezjuszów. Urodzony 16 stycznia 1409 roku na zamku Angers. Zmarł 10 lipca 1480 w Aix-en-Provence.
WRyszard I Lwie Serce – król Anglii od 1189. Syn Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. W latach 1190–1192 był jednym z dowódców trzeciej wyprawy krzyżowej. Uwięziony w Austrii w czasie drogi powrotnej, następnie przekazany cesarzowi Henrykowi VI. Został uwolniony w 1194 roku. Zginął, walcząc z francuskim królem Filipem II Augustem o angielskie posiadłości we Francji.