W

Słoniowate, słonie (Elephantidae) – rodzina dużych ssaków lądowych z rzędu trąbowców (Proboscidea).

W

Ciosy – przekształcone górne siekacze niektórych słoniowatych. Rosną przez całe życie. Są wykorzystywane jako surowiec zwierzęcy: kość słoniowa.

W

Elephas – rodzaj ssaka z rodziny słoniowatych (Elephantidae).

W

Elephas recki – wymarły gatunek słonia. Osiągał 4,5 metra wysokości i był największym słoniem jaki kiedykolwiek żył, większy od mamuta kolumbijskiego. Egzystował w Afryce, choć pojedyncze znaleziska pochodzą też z półwyspu Arabskiego. Najstarsze znaleziska mają minimum 3,6 miliona lat, a najmłodsze z plejstocenu około 900 tysięcy lat temu. Jest też jedno niekompletne znalezisko z Egiptu z utworów holocenu, jest ono jednak dyskusyjne. Słoń indyjski należy do tego samego rodzaju co Elephas recki.

W

Loxodonta – rodzaj ssaka z rodziny słoniowatych (Elephantidae).

W

Mamut afrykański − jeden z najstarszych gatunków mamutów. Pojawił się około 4,8 miliona lat temu w okresie pliocenu. Skamieniałości z tego okresu odkryto na stanowiskach w Czadzie, Libii, Maroko i Tunezji.

W

Mammuthus creticus – gatunek karłowatego mamuta zamieszkującego Kretę w epoce plejstocenu. Był najmniejszy ze wszystkich znanych dotychczas gatunków karłowatych mamutów.

W

Mammuthus subplanifrons – gatunek mamuta żyjącego w południowej Afryce w wczesnym pliocenie, około 5 mln lat temu. Jest najstarszym znanym mamutem, analizy filogenetyczne sugerują, że również najbardziej bazalnym. Mammuthus subplanifrons został opisany w 1928 roku przez Henry'ego Fairfielda Osborna.

W

Mamut (Mammuthus) – rodzaj trąbowców wymarłych pod koniec ostatniej epoki lodowej, u schyłku plejstocenu, zamieszkujących rozległe obszary Europy, Ameryki Północnej i północnej Azji.

W

Mamut cesarski − wymarły ssak z rodziny słoniowatych, należący do przedstawicieli plejstceńskiej megafauny. Opisywany był w dawniejszej literaturze, a także w niektórych współczesnych źródłach jako oddzielny gatunek. Obecnie przeważa jednak pogląd, że był to podgatunek mamuta kolumbijskiego. Według paleontologów pojawił się w Ameryce Północnej około 1,2 mln lat temu.

W

Mamut Jeffersona − wymarły ssak z rodziny słoniowatych.

W

Mamut karłowaty – wymarły ssak z rodziny słoniowatych, jeden z kilku znanych gatunków mamuta, którego pozostałości odnaleziono na leżących u wybrzeży Kalifornii Channel Islands. Bywał klasyfikowany jako podgatunek mamuta Jeffersona, obecnie jednak częściej jest klasyfikowany jako odrębny gatunek.

W

Mamut kolumbijski – wymarły gatunek trąbowca, mamut zamieszkujący Amerykę Północną od obszarów dzisiejszych północnych stanów USA aż do Kostaryki w epoce plejstocenu. Należał do ostatnich gatunków mamutów, linii zapoczątkowanej przez Mammutus subplanifrons we wczesnym pliocenie. Wyewoluował z mamuta stepowego, który dostał się na kontynent północnoamerykański z Azji około półtora miliona lat temu. Mamut karłowaty z kalifornijskich Channel Islands wyewoluował właśnie z mamuta kolumbijskiego. Natomiast najbliższym współczesnym krewnym tego zwierzęcia jest słoń indyjski.

W

Mamut południowy – jeden z pierwszych gatunków mamutów, wywodzący się od wcześniejszego †Mammuthus africanavus.

W

Mamut stepowy jest jednym z kilku gatunków wymarłych trąbowców zaliczanych do rodzaju mamut (Mammuthus). Wywodzi się od wcześniejszego mamuta południowego i dał początek późnoplejstoceńskiemu mamutowi włochatemu. Trąbowiec ten zasiedlał rozległe przestrzenie kontynentalnych stepów w okresie plejstocenu. Najliczniejsze szczątki tego gatunku pochodzą z regionu Morza Czarnego, ale znajdowane są również w wielu innych rejonach Europy i Azji. Fragmentaryczne szczątki znajdowano w Polsce centralnej i południowej Mamut stepowy jest jednym z największych poznanych trąbowców. Szacuje się, że osiągał wysokość w kłębie ok. 4,5 metra, a u starych samców prawdopodobnie nawet do 5 metrów, oraz wagę około 10 ton. Charakteryzował się stosunkowo bardziej smukłą sylwetką ciała w porównaniu z zimnolubnym mamutem włochatym. Prawdopodobnie także miał okrywę włosową, ale zapewne nie tak gęstą jak jego krewniak. Zęby trzonowe były doskonale przystosowane do rozcierania twardych stepowych traw, stanowiących podstawę jego pożywienia. Gatunek ten wymarł prawdopodobnie ok. 200 tysięcy lat temu.

W

Mamut włochaty, mamut właściwy, wielki – wymarły gatunek trąbowca. Był jedynym gatunkiem mamuta, który miał gęstą sierść. Wywodził się od wcześniejszego mamuta stepowego. Pojawił się ok. 250 tysięcy lat temu i szybko rozprzestrzenił w Europie i Azji, potem również w Ameryce Północnej. Na tereny Północnej Ameryki gatunek ten wkroczył stosunkowo późno, zaledwie ok. 100 tysięcy lat temu i zasiedlił jedynie najbardziej na północ wysunięte tereny stepowe.

W

Palaeoloxodon – wymarły rodzaj ssaka z rodziny słoniowatych. Przez okres niemal całego plejstocenu zasiedlał Eurazję i północną Afrykę.

W

Palaeoloxodon antiquus – wymarły gatunek słonia, który przez niemal cały plejstocen zasiedlał Europę.

W

Słoń afrykański – gatunek ssaka z rodziny słoniowatych, największe współcześnie żyjące zwierzę lądowe. Wcześniej uznawany za jeden gatunek wraz ze słoniem leśnym. Zwierzę stadne, zamieszkuje afrykańską sawannę, lasy i stepy od południowych krańców Sahary po Namibię, północną Botswanę i północną część Afryki. W starożytności wykorzystywane jako zwierzęta bojowe.

W

Słoń indyjski – ssak z rzędu trąbowców, jeden z trzech żyjących gatunków rodziny słoniowatych, zamieszkujący lasy i zarośla Azji Południowej i Południowo-Wschodniej.

W

Słoń leśny – gatunek ssaka z rodziny słoniowatych, mniejszy z dwóch gatunków słoni występujących w Afryce. Wcześniej był uznawany za podgatunek słonia afrykańskiego, od którego różni się m.in. wielkością. Inne widoczne różnice między oboma gatunkami to zaokrąglone uszy oraz mniejsze, prostsze i skierowane lekko ku dołowi ciosy u słonia leśnego. Gatunek ten ma po 5 palców u przednich i po 4 u tylnych nóg, podczas gdy słonie afrykańskie mają odpowiednio po 4 i 3.

W

Stegodon – rodzaj wymarłych ssaków z rzędu trąbowców, które żyły od pliocenu do plejstocenu na terenie Azji.

W

Yuka (mamut) – dwuipółroczny zakonserwowany mamut włochaty sprzed 39 tysięcy lat odnaleziony w syberyjskiej wiecznej zmarzlinie w 2010 roku. Według Bernarda Buiguesa z organizacji Mammuthus zwięrzę było ofiarą ataku lwów jaskiniowych, potem zaś miało być zaatakowane i dobite przez ludzi. Niniejsze wnioski wysunięto na podstawie niezagojonych ran na ciele zwierzęcia.