W

Eliasz I – hrabia Maine, pan de La Flèche, syn Jana de Beaugency, pana de La Flèche, i Pauli, córki Herberta I, hrabiego Maine.

W

Filip VI, zwany Szczęśliwym – król Francji 1328-1350. Pierwszy władca z dynastii Walezjuszów.

W

Fulko V Młody – hrabia Maine i Andegawenii (1109-1131), król Jerozolimy (1131-1143), syn hrabiego Andegawenii Fulka IV i Bertrady, córki Szymona I, pana de Montfort.

W

Godfryd V Plantagenet – od 1129 r. hrabia Andegawenii i Maine, od 1144 r. książę Normandii.

W

Henryk II Plantagenet lub Andegaweński, Curtmantle, Fitzempress – od 1151 hrabia Andegawenii, od 1154 król Anglii, w różnych czasach kontrolował także część Walii, Szkocji, północną Irlandię i zachodnią Francję.

W

Henryk Plantagenet, zwany „Młodym Królem” – król Anglii, książę Normandii, hrabia Andegawenii i Maine jako koregent swojego ojca w latach 1170–1183. Drugi z pięciu synów Henryka II Plantageneta, króla Anglii oraz Eleonory, dziedziczki księstwa Akwitanii.

W

Hugon V d’Este – hrabia Maine, młodszy syn Alberta Azzo II d’Este, margrabiego Mediolanu, i Gersendy, córki hrabiego Maine Herberta I.

W

Jan bez Ziemi – Pan Irlandii z nadania ojca od 1177, król Anglii od 6 kwietnia 1199, brat Ryszarda Lwie Serce.

W

Karol I Andegaweński, fr. Charles Ier d’Anjou, it. Carlo I d’Angiò – król Sycylii, Neapolu, Jerozolimy i Albanii, książę Achai, hrabia Andegawenii, Maine, Prowansji i Forcalquier, syn króla Francji Ludwika VIII Lwa i Blanki Kastylijskiej, córki króla Alfonsa VIII Szlachetnego. Jego starszymi braćmi byli król Ludwik IX Święty, hrabia Robert I d’Artois i Alfons z Poitiers.

W

Karol II Andegaweński, zwany Kulawym – król Sycylii i Neapolu, tytularny król Jerozolimy. Syn króla Neapolu i Sycylii Karola I Andegaweńskiego i Beatrycze, córki hrabiego Prowansji – Rajmunda Berengara IV.

W

Karol IV Andegaweński, Karol Walezjusz, Karol z Maine – syn Karola Walezjusza, hrabiego Maine, i Cobelli Ruffo, córki Carlo Ruffo, hrabiego Montalto i Corigliano. Książę Andegawenii od 1480, hrabia Maine od 1472.

W

Karol de Valois – hrabia Valois, Andegawenii, Maine, Alençon i Chartres, tytularny król Aragonii i cesarz Konstantynopola. Młodszy syn króla Francji Filipa III Śmiałego i jego pierwszej żony Izabeli, córki króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy, brat Filipa IV Pięknego.

W

Karol Walezjusz – hrabia Maine, Mortain, Guise i Gien, młodszy syn księcia Andegawenii Ludwika II i Jolanty, córki króla Aragonii Jana I Myśliwego. Młodszy brat Ludwika III Andegaweńskiego i Rene Andegaweńskiego.

W

Ludwik August Burbon, fr. Louis-Auguste de Bourbon - najstarszy nieślubny syn króla Ludwika XIV i jego oficjalnej metresy – Françoise-Athénaïs, markizy de Montespan.

W

Ludwik I de Valois – książę Andegawenii i Turenii, hrabia Maine, Prowansji, Forcalquier, Piemontu, Roucy i Étampes, pretendent do tronu Neapolu, drugi syn króla Francji Jana II Dobrego i Bonny Luksemburskiej, córki króla Czech Jana I, młodszy brat króla Francji Karola V, starszy brat księcia de Berry Jana I i księcia Burgundii Filipa II.

W

Ludwik II de Valois – książę Andegawenii, hrabia Maine, Prowansji, Forcalquier i Piemontu, pretendent do tronu Neapolu, najstarszy syn Ludwika I, księcia Andegawenii, i Marii, pani de Guise, córki Karola, hrabiego Blois.

W

Małgorzata Andegaweńska, fr. Marguerite d'Anjou, it. Margherita d'Angiò e del Maine – hrabina Andegawenii i Maine. Członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów, drugie dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej, córki króla Węgier Stefana V.

W

Rene I Andegaweński, Rene Prowansalski, zwany Dobry Król Rene, z bocznej linii francuskich Walezjuszów. Urodzony 16 stycznia 1409 roku na zamku Angers. Zmarł 10 lipca 1480 w Aix-en-Provence.

W

Robert II Krótkoudy – najstarszy syn króla Anglii i księcia Normandii Wilhelma Zdobywcy i Matyldy, córki Baldwina V, hrabiego Flandrii. Brat Wilhelma II Rudego i Henryka I – królów Anglii.

W

Ryszard I Lwie Serce – król Anglii od 1189. Syn Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. W latach 1190–1192 był jednym z dowódców trzeciej wyprawy krzyżowej. Uwięziony w Austrii w czasie drogi powrotnej, następnie przekazany cesarzowi Henrykowi VI. Został uwolniony w 1194 roku. Zginął, walcząc z francuskim królem Filipem II Augustem o angielskie posiadłości we Francji.