Batu-chan (1205–1255) – władca mongolski, wnuk Czyngis-chana, syn Dżocziego, założyciel Złotej Ordy. Nazywany Sajn-chanem – Dobrym chanem.

Berdi Beg – dwunasty chan Złotej Ordy w latach 1357-1359.

Dżalal ad-Din, Dzielal Ed Dyn, Saladyn, tat. Cäläletdin – lennik księcia Witolda, chan Złotej Ordy. Syn Tochtamysza.

Dżany Beg lub Dżanibeg – jedenasty chan Złotej Ordy w latach 1342–1357.
Dżoczi, mong. ᠵᠦᠴᠢ, – pierwszy syn Czyngis-chana, brat Czagataja, Ugedeja i Tołuja. Od Dżocziego wywodzą się władcy Złotej Ordy oraz państw powstałych po jej rozpadzie, a także pierwsi władcy Kazachów i Uzbeków.

Kerim Berdi – władca Złotej Ordy, rządził w latach 1412–1414.

Kulpa – trzynasty chan Złotej Ordy w latach 1359-1360.

Monge Timur – chan Złotej Ordy - Niebieskiej Ordy w latach 1267-1280 (1282 ?).

Nawruz – czternasty chan Złotej Ordy w latach 1360-1361.

Chan Ozbeg Sułtan Muhammad — Chan Złotej Ordy. Syn Togrul-ogłana, syna Mengu Timur-chana.

Pulad Chan – chan Złotej Ordy w latach 1407-1410.

Szadi Beg – chan Złotej Ordy w latach 1401–1407.

Temür-chan – krótkotrwały chan Złotej Ordy w roku 1411.

Timur Kodża – piętnasty chan Złotej Ordy w 1361 roku.

Tochtamysz – chan Złotej Ordy w latach 1380–1395.

Tode Monge – szósty chan Złotej Ordy w latach 1280-1287.

Tokta lub Tochta był chanem złotoordyjskim, synem Monge Timura oraz prawnukiem Batu-chana. W 1288 Tokta został odsunięty od władzy przez swoich kuzynów. W 1291 odzyskał tron z pomocą Nogaja. Wkrótce Tokta oraz Nogaj stali się zajadłymi rywalami. Tokta chcąc kresu wpływów Nogaja na Rusi wysłał tam wodza Djudena, którego armia zniszczyła 14 grodów. W 1300 Tokta zwyciężył Nogaja i zjednoczył ziemie między Wołgą i Donem. Umarł gotując się do kolejnej wyprawy na Ruś.

Tyny Beg – dziesiąty chan Złotej Ordy w latach 1341-1342. Był synem i następcą Ozbega. Podczas walk na wschodzie Złotej Ordy został zamordowany z inicjatywy swojego brata Dżanibega.