WŚrodki ochrony roślin – substancje lub ich mieszaniny oraz żywe organizmy, przeznaczone do ochrony roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi, niszczenia niepożądanych roślin, regulowania wzrostu, rozwoju i innych procesów biologicznych w roślinach uprawnych oraz do poprawy właściwości lub skuteczności tych substancji (adiuwanty).
WAntyfidanty – związki chemiczne hamujące żerowanie fitofagów lub składanie jaj, lecz nie odstraszające i nie zabijające ich.
WRetardanty wzrostu roślin (antygibereliny) – grupa syntetycznych regulatorów wzrostu i rozwoju roślin o różnej budowie chemicznej. Cechą wspólną związków z tej grupy jest hamowanie wzrostu roślin wyższych, dlatego znalazły zastosowanie w rolnictwie i ogrodnictwie do ograniczania długości pędów bez jednoczesnego obniżania produktywności uprawy. Nazwa „antygibereliny” pochodzi od ich działania przeciwnego do giberelin (fitohormonów).
WBiologiczne zwalczanie szkodników – początkowo, zgodnie z nazwą była to metoda zwalczania szkodników za pomocą organizmów, zwykle będących ich naturalnymi wrogami. Obecnie pod tą nazwą ukrywa się wiele różnorodnych metod, których celem jest zmniejszenie populacji szkodnika poniżej progu szkodliwości gospodarczej a zarazem zminimalizowanie wpływu samych zabiegów na środowisko naturalne i zdrowie człowieka. Wobec różnorodności stosowanych zabiegów, w sensie ogólnym powinno się raczej mówić o ekologicznych metodach zwalczania szkodników lub o proekologicznych zabiegach ochronnych i zapobiegawczych. W zakres tych metod wchodzą działania wykorzystujące wszelkiego rodzaju organizmy, metody agrotechniczne oraz zabiegi biotechniczne. Złożoność sposobów oddziaływania powoduje, że podział metod jest orientacyjny i nie całkiem rozłączny, co nie ma najmniejszego wpływu na ich skuteczność.
WDaminozyd – organiczny związek chemiczny z grupy hydrazydów, stosowany jako regulator wzrostu i rozwoju roślin i jako taki dopuszczony do obrotu w uprawie chryzantem. Jest potencjalną substancją rakotwórczą.
WEtefon (kwas 2-chloroetylofosfonowy), ClCH2CH2PO3H2 – fosforoorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów fosfonowych, regulator wzrostu i rozwoju roślin.
WFumigacja (późn. łac. fumigatio – dymienie z łac. fumigatus od fumigare – dymić, kadzić) – zwalczanie szkodników (np. owadów i gryzoni) za pomocą substancji chemicznych w formie dymu, pary lub gazu. Substancje te zwane są fumigantami. Do niedawna powszechnie stosowanym fumigatorem był bromek metylu (CH3Br), który obecnie jest zastępowany innymi substancjami ze względu na powodowanie efektu cieplarnianego. Główną zaletą fumigacji jest wysoka skuteczność w zwalczaniu szkodników drewna oraz neutralność procesu dla odkażanego materiału. Najczęściej stosowanym fumigatorem jest fosforowodór.
WHerbicydy – rodzaj pestycydów służących do selektywnego lub nieselektywnego zwalczania chwastów w uprawach. Ich stosowanie może stanowić uzupełnienie mechanicznych zabiegów pielęgnacyjnych.
WKlasyfikacja herbicydów według mechanizmu działania w oparciu o klasyfikację HRAC
WEtefon (kwas 2-chloroetylofosfonowy), ClCH2CH2PO3H2 – fosforoorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów fosfonowych, regulator wzrostu i rozwoju roślin.
WLep na muchy – środek służący do zwalczania owadów latających, w szczególności much; rodzaj pułapki sporządzonej najczęściej z paska papieru szerokości paru centymetrów i długości kilkudziesięciu centymetrów obustronnie pokrytego warstwą kleju. Pasek taki podwiesza się we wnętrzu pomieszczenia, często pod zwisającą w nim lampą, gdzie często gromadzą się latające muchy.
WRepelenty, środki odstraszające, odstraszacze – organizmy żywe, związki chemiczne, urządzenia generujące światło lub dźwięki mające właściwość odstraszania niepożądanych w danym miejscu gatunków. Ich stosowanie zaliczane jest do biologicznych (ekologicznych) metod ochrony.
WRetardanty wzrostu roślin (antygibereliny) – grupa syntetycznych regulatorów wzrostu i rozwoju roślin o różnej budowie chemicznej. Cechą wspólną związków z tej grupy jest hamowanie wzrostu roślin wyższych, dlatego znalazły zastosowanie w rolnictwie i ogrodnictwie do ograniczania długości pędów bez jednoczesnego obniżania produktywności uprawy. Nazwa „antygibereliny” pochodzi od ich działania przeciwnego do giberelin (fitohormonów).