WPłetwalowate, fałdowce, wieloryby fałdowce (Balaenopteridae) – rodzina fiszbinowców z rzędu waleni. Fałdowce charakteryzują się obecnością 10–100 podłużnych bruzd na podgardlu, a także wydłużonym ciałem, ostro zakończoną głową i spiczastymi płetwami. Do fałdowców należą dwa największe ssaki morskie: płetwal błękitny i finwal. Sejwal, inny przedstawiciel tej rodziny, jest jednym z najszybszych wielorybów. Formy kopalne znane od miocenu.
WDługopłetwiec oceaniczny, humbak – gatunek ssaka z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae) w podrzędzie fiszbinowców (Mysticeti). Jeden z większych fałdowców, dorosłe osobniki osiągają zazwyczaj 14–17 metrów długości i 30–45 ton masy. Gatunek ten wyróżnia się specyficzną budową, w tym długimi, przypominającymi skrzydła płetwami piersiowymi i pokrytą guzkami głową. Często można zaobserwować, jak zwierzę wyskakuje nad wodę, czasami całkowicie się wynurzając. Długopłetwiec słynie z wydawania wyjątkowych pieśni, niskich złożonych dźwięków, słyszalnych na przestrzeni setek kilometrów, trwających około 10–25 minut. Naukowcy nie są pewni czemu służą te dźwięki, mogą być elementem godów lub formą porozumiewania się na otwartym oceanie.
WPłetwal (Balaenoptera) – rodzaj ssaka z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae).
WPłetwal antarktyczny – gatunek ssaka z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae) występujący we wszystkich oceanach na południe od równika. Wcześniej uznawany za podgatunek płetwala karłowatego. Na podstawie badań mitochondrialnego DNA ustalono, że gatunki te prawdopodobnie oddzieliły się od siebie 5 milionów lat temu, w pliocenie.
WPłetwal błękitny – gatunek ssaka z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae). Największe znane zwierzę w historii Ziemi. Maksymalna zarejestrowana długość ciała tego ssaka jest równa 33 metry, ale potwierdzona naukowo to blisko 30 m, a masa ciała 173 tony, potwierdzone naukowo 136 ton. Zaliczany do rodziny płetwalowatych, podrzędu fiszbinowców, rzędu waleni, po raz pierwszy został opisany przez szkockiego lekarza Roberta Sibbalda w 1697 roku. Płetwal błękitny ma dwa otwory nosowe, małą płetwę grzbietową w tylnej części ciała i dużą płetwę ogonową z wyraźnym wcięciem pośrodku. Dawniej w oceanach żyło wiele osobników tego gatunku. Masowe polowania na wieloryby w XX stuleciu sprawiły, że populacja płetwali błękitnych zmniejszyła się wielokrotnie. Jedynym naturalnym wrogiem płetwala jest orka.
WPłetwal czerniakowy lub sejwal – gatunek ssaka z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae), największy fałdowiec po płetwalu błękitnym i finwalu. Zwierzęta te są rzadko obserwowane, gdyż zwykle trzymają się otwartego oceanu. Wędrują zazwyczaj w małych grupach od dwóch do sześciu osobników, choć na żerowiskach znajduje się często większe stada. Sejwale wzbudziły zainteresowanie wielorybników w latach 60. i 70. XX w, w wyniku czego ich populacja została znacznie przetrzebiona. W oceanach żyje około 55 tys. osobników.
WPłetwal karłowaty – gatunek ssaka z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae). Może pływać z prędkością 30 km/h. Jego jedynym naturalnym wrogiem jest orka.
WPłetwal skryty – mało poznany gatunek ssaka z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae). Po raz pierwszy opisany przez trzech japońskich biologów Shiro Wada, Masayuki Oishi i Tadasu K. Yamada w 2003 roku.
WPłetwal tropikalny, płetwal równikowy – gatunek ssaka z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae). Wieloryb ten mieszka w tropikalnych i subtropikalnych wodach wszystkich oceanów. Długość ciała 12-14 m, masa ciała 13,6-15 ton. Nieznane są szczegóły dotyczące jego zachowania, gdyż badania były prowadzone głównie na padłych okazach. Prawdopodobnie żyje w małych grupach i żywi się głównie rybami.
WPłetwal zwyczajny, finwal – gatunek walenia z rodziny płetwalowate (Balaenopteridae), występujący we wszystkich oceanach. Jest drugim co do wielkości zwierzęciem na Ziemi, dorastającym do 27 metrów długości. Płetwy długie, szpiczaste. Brzuch biały, grzbiet szary i czarny. Cechą charakterystyczną jest niesymetryczne ubarwienie: warga żuchwy po lewej stronie jest ciemnoszara, warga po prawej stronie jest biała. Fiszbin biały. Fontanna podwójna, wysokości ok. 5 m. Głowa stanowi prawie 1/4 długości ciała. Żyje samotnie, w parach lub małych stadach. W lecie finwale migrują na żerowiska w wodach polarnych, w zimie wracają na wody cieplejsze – tam samice wydają na świat jedno młode.