
Zawody w kombinacji norweskiej w ramach zimowych igrzysk olimpijskich rozgrywane są od Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1924 w Chamonix, (Francja). Wówczas rozgrywana była jedynie konkurencja indywidualna. Od Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1988 w Nagano rozgrywane są olimpijskie zawody drużynowe, a od Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2002 w Salt Lake City do Igrzysk w Turynie w 2006 roku sprint był trzecią konkurencją w tej dyscyplinie. Na Igrzyskach w Vancouver w 2010 roku program zawodów w kombinacji składał się z zawodów indywidualnych metodą Gundersena zarówno na dużej jak i normalnej skoczni oraz konkursu drużynowego.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1924 – zawody olimpijskie w kombinacji norweskiej, rozegrane w ramach I Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Konkurs biegów odbył się 2 lutego 1924 r. na stadionie olimpijskim w Chamonix, konkurs skoków rozegrano 4 lutego na skoczni Tremplin aux Bossons. Zawodnicy najpierw musieli pokonać dystans 18 km w biegu narciarskim, a następnie oddali po dwa skoki na skoczni. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Pierwszym w historii mistrzem olimpijskim został Norweg Thorleif Haug. Pozostałe medale także wywalczyli Norwegowie: srebrny – Thoralf Strømstad, a brązowy Johan Grøttumsbråten.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1928 odbyła się w dniach 17 – 18 lutego 1928 roku na skoczni Olympiaschanze i trasie biegowej w Sankt Moritz. Zawodnicy najpierw musieli pokonać dystans 18 km w biegu narciarskim, a następnie oddali po dwa skoki na skoczni. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Norweg Thorleif Haug, który wcześniej zakończył karierę. Nowym mistrzem olimpijskim został jego rodak – Johan Grøttumsbråten. Pozostałe medale także wywalczyli Norwegowie: srebrny – Hans Vinjarengen, a brązowy John Snersrud.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932 odbyła się w dniach 10 – 11 lutego 1932 roku na skoczni MacKenzie Intervale i trasie biegowej w Lake Placid. Zawodnicy najpierw musieli pokonać dystans 18 km w biegu narciarskim, a następnie oddali po dwa skoki na skoczni. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Norweg Johan Grøttumsbråten, który ponownie okazał się najlepszy. Pozostałe medale także wywalczyli Norwegowie: srebrny – Ole Stenen, a brązowy Hans Vinjarengen.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936 odbyła się w dniach 12 – 13 lutego 1936 roku na skoczni Große Olympiaschanze i trasie biegowej w Garmisch-Partenkirchen. Zawodnicy najpierw musieli pokonać dystans 18 km w biegu narciarskim, a następnie oddali po trzy dwa skoki na skoczni. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Norweg Johan Grøttumsbråten, który uprzednio zakończył karierę. Nowym mistrzem olimpijskim został kolejny Norweg – Oddbjørn Hagen, pozostałe miejsca na podium zajęli jego rodacy, kolejno Olaf Hoffsbakken i Sverre Brodahl.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948 odbyła się w dniach 31 stycznia – 1 lutego 1948 roku na skoczni Olympiaschanze i trasie biegowej w Sankt Moritz. Zawodnicy najpierw musieli pokonać dystans 18 km w biegu narciarskim, a następnie oddali po trzy skoki na skoczni. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Norweg Oddbjørn Hagen, który uprzednio zakończył karierę. Nowym mistrzem olimpijskim został Heikki Hasu z Finlandii, srebrny medal wywalczył jego rodak – Martti Huhtala, a trzecie miejsce zajął Sven Israelsson ze Szwecji.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1952 odbyła się w dniach 17 – 18 lutego 1952 roku na skoczni Holmenkollbakken i trasie biegowej w Holmenkollen. Zawodnicy najpierw oddali po trzy skoki na normalnej skoczni, a następnie musieli pokonać dystans 18 km w biegu narciarskim. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Heikki Hasu z Finlandii, który tym razem zajął drugie miejsce. Nowym mistrzem olimpijskim został Norweg Simon Slåttvik, a trzecie miejsce zajął jego rodak, Sverre Stenersen.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956 odbyła się w dniach 29 – 31 stycznia 1956 roku na skoczni Trampolino Italia i trasie biegowej w Cortina d’Ampezzo. Zawodnicy najpierw oddali po trzy skoki na normalnej skoczni, a następnie musieli pokonać dystans 15 km w biegu narciarskim. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Norweg Simon Slåttvik, który zakończył wcześniej karierę. Nowym mistrzem olimpijskim został jego rodak, Sverre Stenersen, srebrny medal zdobył Bengt Eriksson ze Szwecji, a trzecie miejsce zajął Polak Franciszek Gąsienica Groń.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1960 odbyła się w dniach 21 – 22 lutego 1960 roku na skoczni Papoose Peak Jumps i trasie biegowej w Tahoma. Zawodnicy najpierw oddali po trzy skoki na normalnej skoczni, a następnie musieli pokonać dystans 15 km w biegu narciarskim. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Norweg Sverre Stenersen, który tym razem zajął siódme miejsce. Nowym mistrzem olimpijskim został Niemiec Georg Thoma, srebrny medal zdobył Tormod Knutsen z Norwegii, a trzecie miejsce zajął Nikołaj Gusakow z ZSRR.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964 odbyła się w dniach 2 – 3 lutego 1964 roku na skoczni Toni-Seelos-Olympiaschanze i trasie biegowej w Seefeld. Zawodnicy najpierw oddali po trzy skoki na normalnej skoczni, a następnie musieli pokonać dystans 15 km w biegu narciarskim. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Niemiec Georg Thoma, który tym razem zajął trzecie miejsce. Nowym mistrzem olimpijskim został Norweg Tormod Knutsen, a srebrny medal zdobył Nikołaj Kisielow z ZSRR.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1968 odbyła się w dniach 10 – 12 lutego 1968 roku na skoczni Le Claret i trasie biegowej w Autrans. Zawodnicy najpierw oddali po trzy skoki na normalnej skoczni, a następnie musieli pokonać dystans 15 km w biegu narciarskim. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Norweg Tormod Knutsen, który zakończył wcześniej karierę. Nowym mistrzem olimpijskim został Franz Keller z RFN, srebrny medal zdobył Alois Kälin ze Szwajcarii, a trzecie miejsce zajął reprezentant NRD, Andreas Kunz.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1972 odbyła się w dniach 4 – 5 lutego 1972 roku na skoczni Miyanomori i trasie biegowej w Makomanai. Zawodnicy najpierw oddali po trzy skoki na normalnej skoczni, a następnie musieli pokonać dystans 15 km w biegu narciarskim. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytułu mistrzowskiego bronił Franz Keller z RFN, który tym razem zajął 33. miejsce. Nowym mistrzem olimpijskim został Ulrich Wehling z NRD, srebrny medal zdobył Rauno Miettinen z Finlandii, a trzecie miejsce zajął kolejny reprezentant NRD – Karl-Heinz Luck.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1976 odbyła się w dniach 8 – 9 lutego 1976 roku na skoczni Toni-Seelos-Olympiaschanze i trasie biegowej w Seefeld. Zawodnicy najpierw oddali po trzy skoki na normalnej skoczni, a następnie musieli pokonać dystans 15 km w biegu narciarskim. Czas biegu przeliczano na punty i sumowano z notą za skoki; zawodnik z najwyższą notą wygrywał. Tytuł mistrzowski obronił Ulrich Wehling z NRD, srebrny medal zdobył Urban Hettich z RFN, a trzecie miejsce zajął kolejny reprezentant NRD – Konrad Winkler.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980 odbyła się w dniach 18 – 19 lutego 1980 roku na skoczni MacKenzie Intervale i trasie biegowej w Lake Placid. Zawodnicy najpierw oddali po trzy skoki na normalnej skoczni, a następnie musieli pokonać dystans 15 km w biegu narciarskim. Trzeci tytuł mistrzowski z rzędu wywalczył Ulrich Wehling z NRD, srebrny medal zdobył Jouko Karjalainen z Finlandii, a trzecie miejsce zajął kolejny reprezentant NRD – Konrad Winkler.

Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 – zawody olimpijskie w kombinacji norweskiej przeprowadzone 11 i 12 lutego 1984 roku w ramach igrzysk w Sarajewie. Wystartowało 28 zawodników z 11 reprezentacji.

Medaliści igrzysk olimpijskich w kombinacji norweskiej – zestawienie zawodników i drużyn, które przynajmniej raz stanęły na podium zawodów olimpijskich w kombinacji norweskiej.