WWacław Agryppa (Agrippa) herbu Agryppa – kasztelan smoleński od 1590, miński od 1586, pisarz wielki litewski od 1575, sekretarz królewski.
WNikolaus von Amsdorf – niemiecki duchowny i teolog luterański, jeden z czołowych przedstawicieli ruchu reformacji.
WJohann Arndt lub Arnd – niemiecki teolog luterański okresu ortodoksji, autor literatury pobożnościowej. W swych dziełach podkreślał znaczenie naśladowania Chrystusa i mistycznej więzi z nim. Swoją twórczością wywarł wpływ na myśl pietyzmu.
WPiotr Artomiusz, inne formy nazwiska: Artomius; Krzesichleb, – toruński teolog i kaznodzieja luterański, pisarz religijny i autor kancjonału.
WBarnim IX, znany też jako Barnim XI, w historiografii występujący z przydomkiem Stary lub Pobożny – książę z pomorskiej dynastii Gryfitów, syn Bogusława X, pierwszy protestancki książę Pomorza.
WBarnim X (XII) Młodszy, zwany Pobożnym, Dobrym, Wielkim, Rycerskim – w latach 1569-1600 książę na Darłowie, 1573-1600 na Bytowie i Bukowie. Książę szczeciński od 1600, syn Filipa I z dynastii Gryfitów.
WCaspar Bartholin starszy — polihistor pochodzenia duńskiego, najbardziej znany ze swych osiągnięć w medycynie i teologii.
WBogusław XIII – w latach 1560-1569 książę wołogoski (wraz z bratem Janem Fryderykiem, od 1569 książę na Bardzie i Nowopolu, od 1603 książę szczeciński. Książę na Lęborku, Darłowie i Bytowie od 1605, syn Filipa I z dynastii Gryfitów.
WJohann Franz Buddeus(także: Budde, Buddaus) – niemiecki filozof i ewangelicko – luterański teolog; ur. 25 czerwca 1667 roku w Anklam; zmarł 19 listopada 1729 roku w Gocie.
WJoachim Camerarius Starszy, także Joachim Kammermeister – niemiecki humanista i uczony.
WMartin Chemnitz – niemiecki działacz reformacyjny, jeden z najważniejszych teologów luterańskich XVI wieku, współtwórca Formuły zgody, ostatniej księgi symbolicznej luteranizmu.
WJohann Alexander Christ – niemiecki prawnik, królewsko-polski i elektorsko-saski radca, radny i burmistrz Lipska.
WValerius Cordus – lekarz, chemik i botanik niemiecki. Wraz z Hieronimem Bockiem, Ottonem Brunfelsem i Leonhartem Fuchsem jest zaliczany do wielkiej czwórki niemieckich ojców botaniki.
WWojciech Sędziwój Czarnkowski herbu Nałęcz III, starosta generalny Wielkopolski, kasztelan santocki.
WVeit Dietrich – działacz reformacyjny.
WFriedrich Wilhelm Freiherr von Erdmannsdorff – niemiecki architekt, działający głównie na terenie księstwa Dessau-Anhalt, przedstawiciel niemieckiego wczesnego klasycyzmu. Zaprojektował pałac Wörlitz – pierwszy w stylu klasycystycznym na terenie Niemiec. Jego uczniem był Friedrich Gilly, późniejszy nauczyciel Karola Fryderyka Schinkla.
WErnest Ludwik, zwany Pięknym – od 1569 samodzielny książę wołogoski, syn Filipa I, z dynastii Gryfitów.
WAlexander von Erskein, Alexander Erskein – szwedzki urzędnik i dyplomata, zbieracz archiwaliów.
WJohannes Fabricius – holenderski astronom, najstarszy z synów Davida Fabriciusa. Jako jeden z pierwszych zaobserwował plamy na Słońcu (1611) i jako pierwszy opublikował wyniki tych obserwacji w pracy Narratio de Maculis in Sole observatis, et apparente earum cum Sole conversione. Do ich wykonania wykorzystywał wynaleziony kilka lat wcześniej teleskop oraz camera obscura.
WJohann Gerhard – niemiecki teolog luterański, profesor teologii na Uniwersytecie w Jenie, dogmatyk, najwybitniejszy przedstawiciel ortodoksji luterańskiej.
WPiotr Gorajski herbu Korczak – starosta uszpolski, przywódca szlachty w rokoszu Zebrzydowskiego, mówca sejmowy, obrońca wolności sumienia i praw protestantów, alchemik.
WStanisław Górka herbu Łodzia – starosta Koła w latach 1553-1571-(1592), starosta Mosiny w latach (1551)-1563-1565-(1592), starosta Ujścia w latach (1551)-1560-1588, starosta Wielenia i Wronek w latach (1551)-1557-1568-(1592), starosta Gniezna i Wałcza od 1563 roku, hetman generalny wybrany na zjeździe jędrzejowskim 28 stycznia 1576 roku.
WJohann Christian Günther – poeta niemiecki.
WReinhold Heidenstein, inne formy nazwiska: Heidenstein Reinhold Borussus, Heydenstein Reinhold Solescius, herbu własnego Hejdenstein – prawnik, historyk, kronikarz, dyplomata, sekretarz kancelarii królów polskich, sekretarz królewski Stefana Batorego.
WJan Hess, właśc. Johann Heß – teolog luterański, mówca i znany w całej Europie reformator religijny.
WGottfried von Jena – niemiecki dyplomata, pruski polityk, profesor Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą.
WJan Jessenius, słow. Ján Jesenský, J. Jesenius z Veľkého Jasena, niem. Johannes Jessenius – lekarz, filozof i polityk pochodzenia słowackiego okresu humanizmu, rektor Uniwersytetu Karola w Pradze.
WStanisław Karnkowski herbu Junosza – biskup kujawski od 1567, arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski od 1581, sekretarz wielki koronny od 1563 roku, sekretarz królewski, pisarz polityczny i religijny, mówca.
WMaciej Kawęczyński, herbu Ostoja – polski i białoruski wydawca i drukarz, działacz reformacji na Litwie, uznawany za założyciela pierwszej drukarni na obszarze północno-wschodnich terenów Rzeczypospolitej.
WKazimierz VII (IX) – książę darłowsko-bytowski od 1600; szczeciński w 1603; biskup kamieński w latach 1574-1602; syn Filipa I z rodu Gryfitów.
WJan (Janusz) Kościelecki herbu Ogończyk – starosta bydgoski od 1565 r., kasztelan biechowski od 1572 r., kasztelan międzyrzecki od 1584 r., starosta gniewkowski.
WFranciszek Krasiński herbu Ślepowron – biskup krakowski 1572–1577, podkanclerzy koronny od 1568 lub 1569 do 1572 lub 1574, od 1560 sekretarz królewski, prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1568-1574, archidiakon kaliski, kanonik płockiej kapituły katedralnej.
WPaul Luter – niemiecki lekarz.
WAndreas Musculus, także Andreas Meusel – niemiecki teolog i reformator, uczony, profesor Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą.
WCelestyn Myślenta, – polski teolog luterański, orientalista, przez 24 lata rektor Uniwersytetu Albrechta w Królewcu.
WDaniel Naborowski herbu Nabram – polski poeta barokowy, dyplomata i tłumacz, sędzia grodzki wileński w latach 1637–1640, cześnik wileński w latach 1635–1640, marszałek dworu Bogusława Radziwiłła, wyznawca kalwinizmu.
WJoachim Adam Oelhaf – anatom i lekarz.
WDavid Origanus, właśc. David Tost – niemiecki matematyk, filozof i astronom.
WStanisław Orzechowski łac. Orichovius herbu Oksza – ksiądz katolicki, kanonik przemyski, historyk, autor pism politycznych i religijnych okresu renesansu, ideolog złotej wolności szlacheckiej i ruchu obrony praw szlacheckich.
WJöran Persson − szwedzki prawnik, urzędnik państwowy, sekretarz króla Eryka XIV.
WLaurentius Petri Nericius, Lars Petersson – szwedzki duchowny luterański, reformator religijny, arcybiskup Uppsali w latach 1531–1573
WCaspar Peucer także Kaspar Peucer lub Peucker – Górnołużyczanin, protestancki reformator kościelny, matematyk, astronom, medyk, dyplomata i pisarz, przedstawiciel humanizmu.
WGeorg Joachim von Lauchen, właściwie Georg Joachim Iserin, używał też nazwiska matki de Porris i jego niemieckiego tłumaczenia von Lauchen. Najbardziej znany z przybranego nazwiska Retyk – profesor matematyki z Wittenbergi, kartograf, twórca przyrządów nawigacyjnych i innych, lekarz i nauczyciel.
WGeorgius Sabinus (Schuler) – humanista, filolog, poeta, pierwszy rektor Uniwersytetu Albrechta w Królewcu.
WStanisław Sarnicki herbu Ślepowron, inna forma nazwiska: Sarnicius, – polski historyk, działacz i polemista kalwiński, senior zborów polskich, twórca i wydawca utworów o tematyce wojennej oraz jeden z ideologów polskiego sarmatyzmu. W 1603 roku jako autor trafił do pierwszego polskiego Indeksu Ksiąg Zakazanych powstałego z inicjatywy biskupa Bernarda Maciejowskiego.
WLudolph Schrader – niemiecki prawnik, profesor i rektor Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą.
WNikolaus Selnecker – niemiecki teolog luterański, współtwórca Formuły zgody, autor wielu pieśni religijnych.
WTomasz Sobocki herbu Doliwa – kanclerz wielki koronny, cześnik koronny od 1539, burgrabia krakowski, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1540 roku.
WJan Dymitr Solikowski herbu Bończa, inne formy nazwiska: Solicovius, Sulicovius, krypt.: J. S. S. K. – arcybiskup lwowski w latach 1583–1603, sekretarz królewski, legat papieża Klemensa VIII, dyplomata, pisarz polityczny i poeta, publicysta, polemista religijny, kanonik włocławski, sandomierski i łęczycki.
WGeorg Spalatin, właściwie Georg Burkhardt, w spolszczonej formie Jerzy Spalatyn – niemiecki duchowny, kaznodzieja i sekretarz elektora saskiego Fryderyka Mądrego, ważna postać okresu reformacji.
WJohann Speymann – kupiec, rajca i burmistrz Gdańska.
WMikołaj Sęp Szarzyński, rzadziej Sarzyński herbu Junosza – polski poeta przełomu epok renesansu i baroku, piszący zarówno w języku polskim, jak i w łacińskim, tłumacz Ludwika z Grenady; najznakomitszy obok Jana Kochanowskiego twórca literatury staropolskiej.
WJerzy Trzanowski – pastor, tworzący w języku czeskim i łacińskim pisarz religijny.
WAndrzej Trzecieski inne formy nazwiska: Trecesius, Trzycieski, Tricesius, pseud.: A. T., ATri., And. Trzy., Christianus Liberius, Eusebius Eleuteropolita, Gibbor Scheloschach, P.C. Sarmata, Prudentius Cachinus, Verax Luceoriensis, Vilirius Musaeus Hyporeades, T.A., Alitophilus Calliander Sarmata(?), Callopius(?), Nicolaus Musculus(?), – polski działacz reformacyjny, pisarz, poeta, wydawca i tłumacz. W 1603 roku jako autor trafił do pierwszego polskiego Indeksu Ksiąg Zakazanych powstałego z inicjatywy biskupa Bernarda Maciejowskiego.
WStanisław Warszewicki herbu Kuszaba – polski pisarz, działacz kontrreformacyjny, tłumacz, znawca greki, jezuita.
WJohann Wigand – niemiecki teolog luterański, ostatni zwierzchnik diecezji pomezańskiej i botanik.
WWilhelm Młodszy, niem. Wilhelm der Jüngere – książę brunszwicko-lüneburski na Lüneburgu od 1559 roku, do 1569 razem z bratem Henrykiem, po podziale w 1569 w części księstwa z Celle, z dynastii Welfów.
WPeder Winstrup – szwedzki biskup luterański.
WHieronymus Wolf – niemiecki humanista i filolog, twórca niemieckiej bizantynistyki.
WAndrzej Zborowski herbu Jastrzębiec – miecznik koronny i krakowski, marszałek nadworny koronny, kasztelan sanocki, kasztelan biecki, starosta radomski, kalwinista.