WNicola Amati – włoski lutnik, najwybitniejszy z lutniczego rodu Amatich, jeden z czołowych przedstawicieli kremońskiej szkoły lutniczej, nauczyciel Jakoba Stainera, Andrei Guarneriego, być może Antonio Stradivariego.
WMoïse Amyraut – francuski teolog kalwiński, twórca doktryny amyraldianizmu.
WJohan Gustav Banér – szwedzki marszałek polny z czasów wojny trzydziestoletniej.
WJoan Blaeu – holenderski kartograf.
WJean Bolland – hagiograf katolicki, jezuita.
WLeonaert Bramer – holenderski malarz okresu baroku.
WJacob van Campen – holenderski malarz i architekt.
WJan de Castillo, właśc. hiszp. Juan de Castillo – hiszpański jezuita, misjonarz, męczennik chrześcijański i święty Kościoła katolickiego.
WPietro da Cortona, właściwie Pietro Berrettini – włoski malarz i architekt barokowy.
WRené Descartes, forma spolszczona Kartezjusz, forma zlatynizowana Renatus Cartesius – francuski filozof, matematyk i fizyk, jeden z najwybitniejszych uczonych XVII wieku, uznawany również za ojca filozofii nowożytnej.
WAbraham van Diepenbeeck – flamandzki malarz, rysownik, grafik i witrażysta okresu baroku, uczeń i współpracownik Rubensa.
WLorenz (Laurentius) Eichstaedt – niemiecki lekarz, matematyk, fizyk i nauczyciel, opublikował także szereg prac z zakresu botaniki, astronomii i astrologii.
WElżbieta Stuart – księżniczka angielska i szkocka, elektorowa Palatynatu Reńskiego, królowa Czech.
WJacob van Es – flamandzki malarz martwych natur.
WFryderyk V Wittelsbach, zw. Królem Zimowym – elektor Palatynatu Reńskiego w latach 1608-1623, przywódca protestanckiego przymierza w Cesarstwie Rzymskim Narodu Niemieckiego, znanego jako Unia Ewangelicka, król Czech w latach 1619-1620 jako Fryderyk I Wittelsbach z dynastii Wittelsbachów.
WJacob de Gheyn III, znany także jako Jacob the Gheyn Młodszy, zajmował się tworzeniem miedziorytów. Wnuk malarza szkła i ikonografa, syn malarza o tym samym imieniu.
WGo-Mizunoo – 108. cesarz Japonii, panował w latach 1611-1629. Spośród jego dzieci czworo było cesarzami: pierworodna córka Meishō oraz synowie: Go-Kōmyō, Go-Sai i Reigen.
WJan Josephszoon van Goyen – holenderski malarz pejzażysta.
WJuan van der Hamen y León – hiszpański malarz okresu baroku.
WConstantijn Huygens – holenderski pisarz, poeta, uczony, tłumacz, dyplomata, podróżnik, ojciec Christiana Huygensa.
WJohann Kasimir – książę Anhalt-Dessau. Jego władztwo było częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Pochodził z dynastii askańskiej.
WThomas de Keyser, – holenderski malarz i architekt. Syn Hendricka Cornelisza.
WMaria Elżbieta z dynastii Wazów – księżna Östergötland, córka króla Szwecji Karola IX Wazy i Krystyny holsztyńskiej, żona księcia Jana, młodsza siostra Gustawa II Adolfa.
WMichał I Fiodorowicz, ros. Михаи́л Фёдорович Рома́нов – car Rosji w latach 1613-1645, ojciec cara Aleksego I Romanowa, dziad Piotra Wielkiego, wyniósł dynastię Romanowów na tron carski.
WPiotr Mohyła – biskup, prawosławny metropolita kijowski, święty.
WMojżesz Mohyła – hospodar Mołdawii, w latach 1630–1632 i 1633–1634, z rodu Mohyłów.
WHieronim Radomicki (Rudomicki) herbu Kotwicz – kasztelan krzywiński, wojewoda inowrocławski, poseł na sejmy.
WAndrzej Rudomina SJ – jezuita, misjonarz; uważany za pierwszego litewskiego misjonarza w Chinach lub pierwszego z czterech polskich misjonarzy w Chinach dynastii Ming/Qing.
WJames Shirley – dramatopisarz angielski, autor około 40 utworów dramatycznych, głównie komedii, tragikomedii oraz masek o tematyce związanej z życiem wyższych sfer Londynu.
WTomasz Franciszek Sabaudzki książę Carignano – włoski generał, założyciel gałęzi Sabaudzkiej-Carignano dynastii sabaudzkiej, która panowała jako królowie Sardynii od 1831 do 1861 roku, i jak królowie Włoch od 1861 do zdetronizowania w 1946 roku.
WJerzy Tyszkiewicz herbu Leliwa, biskup żmudzki i wileński
WBertuccio Valiero – doża wenecki od 1656 roku.
WAntoine de Ville, również Antoine Deville – francuski budowniczy i żołnierz, ceniony inżynier polowy. Wykształcenie zdobył w jezuickim kolegium w Tuluzie. Brał udział w wielu wojnach, zwłaszcza w kampaniach prowadzonych przeciwko protestantom, między innymi w zdobyciu twierdzy La Rochelle (1624), jak też w oblężeniu fortecy Corbi w czasie walk z Hiszpanią (1635–1639). Czasowo zwolniony ze służby na rzecz króla Francji, udał się do Włoch, między innymi do Rzymu i Neapolu, gdzie zbierał materiały do prac poświęconych teorii budownictwa obronnego. W latach 1630–1635 pozostawał na służbie Rzeczypospolitej Weneckiej. Była autorem dzieł La fortyfication du chevalier de Ville i De la charge des gouverneurs forteresses.