
Edward Alleyn – angielski aktor, jedna z głównych postaci teatru elżbietańskiego. Urodził się w Londynie, jako syn oberżysty. Dla niego została napisana główna rola w utworze Sir Thomas More, którego współautorem był prawdopodobnie William Szekspir.

Giovanni Baglione – włoski malarz, rysownik i historyk sztuki okresu baroku.
Giuseppe Biancani – włoski uczony i jezuita. Zajmował się przede wszystkim matematyką i astronomią. Był jednym z pionierów selenografii. Międzynarodowa Unia Astronomiczna nadała jego nazwisko jednemu z kraterów na Księżycu.
Fabian Birkowski – polski kaznodzieja.

Pjetër Budi albo Pietro Budi – albański ksiądz katolicki, autor dzieł o tematyce religijnej.

Chrystian zwany Starszym – książę brunszwicko-lüneburski na Celle od 1611 roku z dynastii Welfów.

Francesco Erizzo – doża wenecki od 1631.

Georg Flegel – niemiecki malarz i rysownik okresu baroku.

Ferenc Forgách – węgierski kardynał, konwertyta.

Carlo Gesualdo lub Gesualdo da Venosa – książę Venosy, włoski kompozytor i lutnista, żyjący i działający w okresie późnego renesansu, uważany też za reprezentanta manieryzmu w muzyce.

Izabela Klara Eugenia Habsburg – infantka hiszpańska i portugalska, arcyksiężna austriacka, namiestniczka i współwładczyni Niderlandów Hiszpańskich, najstarsza córka króla Hiszpanii i Portugalii Filipa II Habsburga i jego trzeciej żony, Elżbiety de Valois, córki króla Francji Henryka II.

Jakub I – król Szkocji w latach 1567–1625 i król Anglii w latach 1603–1625. Syn Henryka Stuarta, lorda Darnleya, i Marii I Stuart, królowej Szkocji, córki króla Jakuba V Stuarta. Pierwszy król Anglii z dynastii Stuartów. Jego panowanie było początkiem unii personalnej Anglii ze Szkocją.

Jan Jessenius, słow. Ján Jesenský, J. Jesenius z Veľkého Jasena, niem. Johannes Jessenius – lekarz, filozof i polityk pochodzenia słowackiego okresu humanizmu, rektor Uniwersytetu Karola w Pradze.

Karol Burbon-Condé, hrabia Soissons – hrabia Soissons, Dreux, Château-Chinon, Noyers, Beaugé, Blandy i pan Condé, książę Francji. Syn Ludwika I Burbona, księcia de Condé, i jego drugiej żony - Franciszki de Longueville-Rothelin.

Piotr Kochanowski herbu Korwin – polski poeta, tłumacz, sekretarz królewski od 1602, kawaler maltański.

Charles Loyseau – francuski prawnik i teoretyk absolutyzmu.

Maria od Wcielenia – francuska Błogosławiona Kościoła katolickiego.

Mehmed III – sułtan Imperium Osmańskiego z dynastii Osmanów panujący w latach 1595–1603. Syn sułtana Murada III i pochodzącej z Republiki Weneckiej sułtanki Safiye. Ojciec sułtanów Ahmeda I i Mustafy I Szalonego. Mehmed III urodził się w 1566, w ostatnich miesiącach panowania Sulejmana Wspaniałego. Obdarzono go przydomkami „Adli” i „Egri Fatihi”.

Miyun Yuanwu – chiński mistrz chan szkoły linji, jeden z najwybitniejszych mistrzów XVII-wiecznego zrewitalizowanego chanu.

Angelo Notari – włoski kompozytor działający w okresie baroku.

Piotr Opaliński z Bnina herbu Łodzia – krajczy koronny.

Maria Magdalena de' Pazzi, wł. Maria Maddalena de' Pazzi – włoska karmelitanka, święta Kościoła katolickiego.

Nobuyuki Sanada - japoński arystokrata żyjący u schyłku okresu Azuchi Momoyama. Był synem daimyō Masayuki Sanady i starszym bratem Yukimury Sanady.

Abraham Scultetus (Schultetus) – profesor teologii kalwińskiej, kapelan króla Czech, Fryderyka I.

Michał Sędziwój, Michał Sędzimir herbu Ostoja, łac. Sendivogius Polonus – polski alchemik i lekarz, prawdopodobnie odkrywca tlenu.
Filippo Spinelli – włoski kardynał.

Sygryda Wazówna – królewna szwedzka, córka Eryka XIV Wazy i Katarzyny Månsdotter.

Frederik van Valckenborch – flamandzki malarz i rysownik.

Joachim Anthonisz. Wtewael – niderlandzki malarz okresu późnego manieryzmu.

Zygmunt III Waza, szw. Sigismund – król Polski i wielki książę litewski w latach 1587–1632 oraz król Szwecji z dynastii Wazów. W latach 1592–1599 głowa unii polsko-szwedzkiej. Syn króla szwedzkiego Jana III Wazy i królewny polskiej Katarzyny Jagiellonki, po kądzieli wnuk króla Zygmunta Starego i królowej Bony. Ojciec królów polskich Władysława IV i Jana Kazimierza. Za panowania Zygmunta III Rzeczpospolita osiągnęła swój największy obszar.