WBernard III – margrabia Baden-Baden z dynastii Zähringen.
WFrancesco Berni – włoski poeta, ksiądz. Wczesne lata spędził we Florencji. W 1517 roku rozpoczął służbę u kardynała Bernarda da Bibbiena i jego krewnego Angela Dovizi, następnie udał się do Werony, by podjąć pracę w charakterze sekretarza tamtejszego biskupa, Mattea Giberti. Istnieje domysł, że Berni został otruty za odmowę udziału w spisku na życie kardynała Giovanniego Salviatiego. Niewątpliwie jednak był zamieszany w intrygi dworskie.
WHector Boece – szkocki filozof i historyk.
WAnna Boleyn – córka Tomasza Boleyna i Elżbiety Howard, druga żona króla Henryka VIII Tudora, koronowana w 1533 na królową Anglii i Irlandii, matka Elżbiety I Tudor.
WGeorge Boleyn – angielski arystokrata, syn Tomasza Boleyna i lady Elżbiety Howard, córki Thomasa Howarda, 2. księcia Norfolk. Brat królowej Anny Boleyn, żony Henryka VIII.
WFra' Didier de Saint-Jaille – 46. Wielki Mistrz Zakonu Rycerzy Szpitalników Świętego Jana Jerozolimskiego w latach 1535–1536.
WErazm z Rotterdamu – niderlandzki filolog, filozof, pedagog, jeden z czołowych humanistów renesansu, propagator kultury antycznej, pisarz, myśliciel chrześcijański, katolicki duchowny. Głosił, że człowiek z natury jest dobry, zło zaś pochodzi z niewiedzy.
WJan Everaerts – łaciński poeta renesansowy, pochodzący z Niderlandów.
WHenryk FitzRoy – nieślubny syn króla Anglii Henryka VIII Tudora i Elżbiety Blount, córki sir Johna Blounta, szlachcica ze Shropshire. Elizabeth była dwórką pierwszej żony Henryka, Katarzyny Aragońskiej.
WFranciszek III de Valois – delfin Francji i książę Bretanii, najstarszy syn króla Francji Franciszka I i Klaudii, córki króla Francji Ludwika XII.
WFryderyk Hohenzollern – książę i margrabia Ansbach, książę (Fürst) Bayreuth.
WCecylia Gallerani – kochanka księcia Ludovico Sforzy, regenta, a od 1494 władcy Mediolanu, matka jego syna o imieniu Cesare. Po małżeństwie księcia z Beatrice d'Este została poślubiona hrabiemu Bergamini, z którym miała dwoje dzieci.
WGarcilaso de la Vega – poeta hiszpański. Był równocześnie dworzaninem cesarza Karola V Habsburga i rycerzem walczącym u jego boku. Wprowadził do poezji hiszpańskiej włoskie metrum. Był twórcą zwrotki o nazwie lira, która później stała się bardzo popularna w poezji hiszpańskiej.
WGermaine de Foix – księżniczka francuska z rodu de Foix, od 1505 królowa Aragonii jako druga żona Ferdynanda II Katolickiego.
WGonzalo Guerrero – hiszpański marynarz i konkwistador, który zasymilował się z Majami.
WJakub Hutter – tyrolski anabaptysta, założyciel i lider huterytów. Działalność religijną rozpoczął w roku 1528 w Pustertal w Tyrolu, głosząc naukę o konieczności przyjęcia chrztu w wieku dorosłym, o komunii pod dwiema postaciami oraz o niestosowaniu przemocy. Szybko zyskał sobie rozgłos i zwolenników, głównie wśród rzemieślników i chłopów. Stworzona przezeń gmina, licząca około sześciuset wiernych przeniosła się z Tyrolu na Morawy, gdzie Hutter spodziewał się nawiązać braterskie relacje z miejscowymi anabaptystami oraz braćmi czeskimi. W roku 1533 przywódca gminy przebywał w Auspitz, skąd został wygnany. Hutter został uwięziony w 1535 r. Torturowano go i spalono na stosie w lutym 1536 r. Ten sam los spotkał później jego żonę oraz 360 członków ruchu, na czele którego stał.
WJan z Lejdy – przywódca anabaptystów urodzony nieopodal holenderskiego miasta Lejda, z zawodu krawiec.
WKarol I Podiebradowicz , w latach 1498-1536 książę ziębicki, w latach 1498-1501 hrabia kłodzki, w latach 1495-1536 książę oleśnicki. Starosta generalny Dolnego Śląska od 1517 r. oraz Górnego Śląska od 1528 r.
WKatarzyna Aragońska – królewna aragońska i kastylijska, księżna Walii w latach 1499–1509 i 1533–1536, królowa Anglii w latach 1509–1533 jako pierwsza żona Henryka VIII Tudora, regentka Anglii w roku 1513, matka Marii I.
WJacques Lefèvre d’Étaples, łac. Jacobus Faber Stapulensis – francuski humanista, filozof i teolog, tłumacz Biblii. Jeden z prekursorów reformacji we Francji.
WPargali Ibrahim Pasza, znany też jako Frenk Ibrahim Pasza – wielki wezyr w Imperium Osmańskim. Pochodził z rodziny greckich chrześcijan – rybaków z Pargi. W latach 1523–1536 sprawował urząd wielkiego wezyra. Brał udział w bitwie pod Mohaczem (1526), dowodził oblężeniem Wiednia (1529), a w latach 1532–1534 walczył z powodzeniem jako naczelny wódz w I wojnie turecko-perskiej. Wielki wezyr był człowiekiem świetnie wykształconym, zarówno w zakresie strategii wojennej, jak i dyplomacji. Wenecjanie nazywali go "Wspaniałym". Pasza patronował także sztuce. Zgromadził dużą kolekcję obrazów i rzeźb. Do dziś w jego dawnym pałacu znajduje się muzeum malarstwa.
WKrištof Ravbar, łac.: Christophorus Rauber – duchowny katolicki, drugi biskup ordynariusz katolickiej diecezji lublańskiej, sprawujący pontyfikat od 1494 roku; dyplomata cesarski.
WFelice della Rovere także Madonna Felice – wpływowa kobieta włoskiego renesansu; córka Juliusza II.
WAndrzej Tęczyński herbu Topór – wojewoda lubelski, wojewoda sandomierski, wojewoda krakowski, kasztelan krakowski, hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
WFlorian Ungler – drukarz książek pochodzący z Bawarii.
WGil Vicente – portugalski poeta, dramaturg, reżyser i aktor epoki renesansu, uważany powszechnie za pierwszego ważnego twórcę teatru w Portugalii. Z zawodu był nadwornym złotnikiem. Do ważniejszych dzieł dramatycznych Gila Vicente należą sztuki Auto de Alma i Exhortação da guerra. Vicente pisał też utwory liryczne w typie włoskiej ballaty lub hiszpańskiej glosy.
WWilliam Tyndale – uczony, tłumacz, autor i reformator protestancki, pierwszy nowożytny tłumacz Biblii na język angielski z języków oryginalnych: hebrajskiego i greckiego.