Claudio AcquavivaW
Claudio Acquaviva

Claudio A(c)quaviva – piąty generał jezuitów.

Szymon BahrW
Szymon Bahr

Szymon Bahr, niem. Simon Bahr (1543-1606) był nobilitowanym mieszczaninem gdańskim, starostą berwałdzkim, bankierem i dostawcą królewskim.

Szaraf ad-Din Chan BedlisiW
Szaraf ad-Din Chan Bedlisi

Szaraf ad-Din Chan Bedlisi – kurdyjski emir, pisarz, historyk oraz polityk pochodzący z księstwa Bitlis. Znany przede wszystkim jako autor wydanego w 1597 roku eposu Szarafnama, stanowiącego opis historii narodu kurdyjskiego.

Giovanni BemboW
Giovanni Bembo

Giovanni Bembo – doża Wenecji od 1615.

William ByrdW
William Byrd

William Byrd – angielski kompozytor i organista. Jeden z najważniejszych twórców muzyki angielskiego renesansu.

Ambroise DuboisW
Ambroise Dubois

Ambroise Dubois – malarz i grafik pochodzenia flamandzkiego czynny we Francji.

Domenico FontanaW
Domenico Fontana

Domenico Fontana – tesyński architekt tworzący w okresie późnego renesansu.

Jan Kazimierz Wittelsbach (Pfalz-Simmern)W
Jan Kazimierz Wittelsbach (Pfalz-Simmern)

Jan Kazimierz Wittelsbach – książę Palatynatu Reńskiego.

Jerzy Jan Wittelsbach (Pfalz-Veldenz)W
Jerzy Jan Wittelsbach (Pfalz-Veldenz)

Jerzy Jan Wittelsbach – hrabia palatyn i książę Palatynatu-Veldenz.

Eitoku KanōW
Eitoku Kanō

Eitoku Kanō – japoński malarz okresu Azuchi-Momoyama, reprezentant szkoły Kanō.

Karol III WielkiW
Karol III Wielki

Karol III Wielki – książę Lotaryngii, Baru i markiz de Ponton-a-Mousson.

Letycja KnollysW
Letycja Knollys

Letycja Knollys, hrabina Essex i hrabina Leicester – angielska arystokratka, kuzynka Elżbiety I i matka jej faworyta Roberta Devereux, hrabiego Essex, a także żona byłego kochanka królowej, Roberta Dudleya, hrabiego Leicester.

Krystyna heskaW
Krystyna heska

Krystyna heska – landgrafini heska, księżna szlezwicko-holsztyńska na Gottorp, żona Adolfa I.

Anselmo MarzatoW
Anselmo Marzato

Anselmo Marzato OFMCap – włoski kardynał.

Jan MoretusW
Jan Moretus

Jan Moretus także Johann Moretus i Jean Moretus – niderlandzki drukarz, zięć Christophe'a Plantina (1514/1520–1589), który po śmierci teścia prowadził i rozwinął rodzinne wydawnictwo i drukarnię Officina Plantiniana.

Antoni van ObberghenW
Antoni van Obberghen

Antoni van Obberghen – niderlandzki architekt, jeden z czołowych przedstawicieli manieryzmu, fortyfikator.

Mikołaj PickW
Mikołaj Pick

Mikołaj Pick – kapłan franciszkanin, męczennik, święty Kościoła katolickiego.

Angela Serafina PratW
Angela Serafina Prat

Angela Margherita Serafina Prat – mistyczka, Sługa Boża kościoła katolickiego.

Samyŏng YujŏngW
Samyŏng Yujŏng

Samyŏng Yujŏng – koreański mistrz sŏn, uczeń Sŏsana Taesy. Znany także jako Song’un Yujŏng.

Sonam GjacoW
Sonam Gjaco

Sonam Gjaco III Dalajlama – trzeci w linii reinkarnujących się lamów tradycji gelug buddyzmu tybetańskiego, pierwszy z tytułem dalajlamy. W wyniku jego działalności nastąpiło zbliżenie reprezentowanej przez niego szkoły z dworem chana mongolskiego Ałatana oraz związane z tym odrodzenie buddyzmu w jego tybetańskiej formie w Mongolii.

Ieyasu TokugawaW
Ieyasu Tokugawa

Ieyasu Tokugawa – założyciel dynastii siogunów Tokugawa, trzeci z „trzech zjednoczycieli państwa”. Sprawował realną władzę w Japonii od 1598 roku do abdykacji w 1605.

Johann TwengerW
Johann Twenger

Johann Twenger – niemiecki malarz i rytownik aktywny we Wrocławiu.

Piotr TylickiW
Piotr Tylicki

Piotr Tylicki herbu Lubicz – biskup krakowski w latach 1607-1616, kujawski w latach 1604-1606, warmiński w latach 1600-1603, biskup chełmiński w latach 1595-1600, podkanclerzy koronny w latach 1598-1605, referendarz wielki koronny w latach 1591-1595, sekretarz wielki koronny (duchowny) w latach 1585-1595, sekretarz królewski Senator uczestniczący w sejmach: 1601, 1603, 1605, 1606, 1607, 1609, 1611, 1613 (I), 1613 (II) i 1615 roku.

Costanzo VarolioW
Costanzo Varolio

Costanzo Varolio – włoski anatom, lekarz papieża Grzegorza XII.

Zibo ZhenkeW
Zibo Zhenke

Zibo Zhenke – chiński mistrz chan z okresu odrodzenia buddyzmu chan. Znany także jako Daguan Zhenke. Tak podpisywał się w swoich tekstach. Ponieważ wielu ówczesnych fałszywych buddyjskich nauczycieli podpierało się należeniem do pewnych linii przekazu, Zibo ostentacyjnie odmawiał przynależności do jakiejś szczególnej linii przekazu, dlatego nie można go nigdzie umiejscowić.