WAndegawenowie lub Andegaweni – dynastia będąca boczną linią francuskiej dynastii Kapetyngów. Jej przedstawiciele panowali, między innymi, na Sycylii, Węgrzech, w Albanii i Polsce. Nazwa rodu wzięła się od tytułu hrabiego Andegawenii, krainy nad dolną Loarą, noszonego przez założyciela dynastii Karola, pogrobowego syna króla Francji Ludwika VIII.
WNápoles - możny portugalski ród szlachecki wywodzący się z Andegawenów i co za tym idzie, Kapetyngów.
WBeatrycze Andegaweńska, it. Beatrice d'Angiò-Sicilia – markiza Ferrary i hrabina Andrii.
WBeatrycze węgierska, it. Beatrice d'Ungheria – hrabina Delfinatu, jako żona Jana II de Viennois.
WEleonora Andegaweńska, fr. Éléonore d'Anjou, it. Eleonora d'Angiò-Sicilia – królowa małżonka Fryderyka II Sycylijskiego. Członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów, dziesiąte dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej, córki króla Węgier Stefana V.
WFilip z Tarentu, fr. Philippe I d'Anjou, it. Filippo I d'Angiò – książę Achai i Tarentu, cesarz tytularny Konstantynopola, książę Albanii. Członek bocznej linii dynastii Kapetyngów, prawnuk króla Francji Ludwika IX Świętego, piąte dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej.
WFilip II z Tarentu – tytularny cesarz łaciński jako Filip III, książę Tarentu i król Albanii (1364–1374), książę Achai (1364–13730.
WJan de Gravina, fr. Jean d'Anjou lub Jean de Durazzo, wł. Giovanni di Gravina, Giovanni d'Angiò, Giovanni di Durazzo – hrabia Graviny 1315–1336, książę Durazzo 1332–1336, hrabia Kefalenii 1325–1336, książę Achai w 1322-1333.
WJoanna I, wł. Giovanna I di Napoli, Giovanna d’Angiò – królowa Neapolu 1343-1382, hrabina Prowansji, księżna Achai, tytularna królowa Jerozolimy.
WJoanna II, wł. Giovanna II di Napoli, – królowa Neapolu 1414-1435, tytularna królowa Jerozolimy.
WKarol z Durazzo, it. Carlo di Durazzo, fr. Charles de Durazzo – książę Durazzo, hrabia Graviny. Syn Jana de Gravina i Agnieszki z Périgord.
WKarol d’Artois, it. Carlo Artus – neapolitański szlachcic i urzędnik sądowy. Nieślubny syn Roberta I Mądrego, następcy tronu Neapolu i Cantelmy Cantelmo, pokojówki żony Roberta, Sanczy z Majorki.
WKarol I Andegaweński, fr. Charles Ier d’Anjou, it. Carlo I d’Angiò – król Sycylii, Neapolu, Jerozolimy i Albanii, książę Achai, hrabia Andegawenii, Maine, Prowansji i Forcalquier, syn króla Francji Ludwika VIII Lwa i Blanki Kastylijskiej, córki króla Alfonsa VIII Szlachetnego. Jego starszymi braćmi byli król Ludwik IX Święty, hrabia Robert I d’Artois i Alfons z Poitiers.
WKarol II Andegaweński, zwany Kulawym – król Sycylii i Neapolu, tytularny król Jerozolimy. Syn króla Neapolu i Sycylii Karola I Andegaweńskiego i Beatrycze, córki hrabiego Prowansji – Rajmunda Berengara IV.
WKarol III z Durazzo, zw. Małym – król Neapolu w latach 1382-1386, w latach 1383-1386 książę Achai, król Węgier w latach 1385-1386 z dynastii Andegawenów. Syn Ludwika z Durazzo, hrabiego Gravina, i Małgorzaty Sanseverino, córki hrabiego Corigliano Roberta Sanseverino. Po mieczu prawnuk króla Sycylii i Neapolu Karola II.
WKrólestwo Albanii zostało stworzone przez Karola Andegaweńskiego na terenie zachodniej części półwyspu Bałkańskiego z albańskich terenów, które w 1271 roku zdobył kosztem Despotatu Epirskiego. W lutym 1272 roku Karol zaczął używać tytułu króla Albanii. Królestwo rozciągało się od obszarów leżących wokół Dyrrhachium, wzdłuż wybrzeża aż do Butrintu. Andegawenowie starali się rozciągać swoje panowanie na Bałkanach w kierunku Konstantynopola, polityka ta jednak zakończyła się klęską po nieudanym oblężeniu Beratu w 1281 roku. Grecka kontrofensywa spowodowała utratę terenów leżących w dużej odległości od wybrzeża. Nieszpory sycylijskie dodatkowo osłabiły pozycję Andegawenów a epirskie ataki sprawiły że królestwo skurczyły się do okolic Dyrrachium, gdzie potomkowie Karola zachowali swoją władzę aż do 1368 roku, kiedy to miasto zostało zdobyte przez Karola Thopię. W 1392 roku, po kapitulacji Jerzego, syna Karola, weszły w skład Republiki Weneckiej.
WMałgorzata Andegaweńska, fr. Marguerite d'Anjou, it. Margherita d'Angiò e del Maine – hrabina Andegawenii i Maine. Członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów, drugie dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej, córki króla Węgier Stefana V.
WMaria Andegaweńska, it. Maria d'Angiò-Sicilia – królowa Majorki jako żona króla Sancho I. Członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów, jedenaste dziecko Karola II Andegaweńskiego z Neapolu i jego żony Marii Węgierskiej.
WMaria d’Aquino – nieślubna córka Roberta I Mądrego, króla Neapolu. W 1336 Maria poznała Giovanniego Boccaccia, który się w niej zakochał. Zmarła w 1348 roku na dżumę podczas czarnej śmierci.
WPiotr, zwany Tempesta, fr. Pierre d'Anjou, wł. Pietro d'Angiò – hrabia Eboli. Jego przydomek pochodził od jego burzliwego temperamentu.
WRajmund Berengar, wł. Raymond Berengar d'Anjou-Sicilia – hrabia Andrii, prawdopodobnie hrabia Prowansji i książę Piemontu. Członek bocznej linii dynastii Kapetyngów, siódme dziecko Karola II Andegaweńskiego z Neapolu i jego żony Marii Węgierskiej.
WRobert I Mądry, fr. Robert le Bon, wł. Roberto il Saggio – król Neapolu 1309-1343, hrabia Prowansji, tytularny król Jerozolimy.
WRobert I z Tarentu (1319-1364) – książę Tarentu w latach 1332-1346, książę Albanii 1332-1364, książę Achai 1333-1346, tytularny cesarz łaciński jako Robert II w latach 1346-1364. Był najstarszym synem cesarzowej Katarzyny II de Valois i jej męża – Filipa I z Tarentu.
WWładysław I Andegaweński, Władysław z Durazzo, wł. Ladislao I di Napoli, Ladislao d'Angiò, Ladislao di Durazzo, – król Neapolu 1389-1414, tytularny król Węgier od 1403, tytularny król Jerozolimy.