
Carl Philipp Emanuel Bach – niemiecki kompozytor, pianista i klawesynista, drugi z synów Johanna Sebastiana Bacha, zwany Bachem berlińskim lub hamburskim.

Carl August Wilhelm Berends – niemiecki lekarz i filozof, uczony; rektor Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1811-1812; od 1815 roku kierował berlińską Charité.
Alojzy Prosper Biernacki herbu Poraj – ziemianin kaliski, członek opozycji sejmowej kaliszan, poseł na sejm 1830 roku, minister skarbu Rządu Narodowego Królestwa Polskiego w czasie powstania listopadowego, wolnomularz oraz pionier nowoczesnego rolnictwa w Polsce.

Martin Chemnitz – niemiecki działacz reformacyjny, jeden z najważniejszych teologów luterańskich XVI wieku, współtwórca Formuły zgody, ostatniej księgi symbolicznej luteranizmu.

David Christiani – niemiecki, luterański teolog, matematyk i filozof.
Samuel von Cocceji – niemiecki baron, prawnik.

Johann Gottfried von Diesseldorf – gdański uczony, a następnie burmistrz i burgrabia Gdańska.

Karl Georg Heinrich von Hoym – minister Śląska i Prus Południowych.

Fryderyk Wilhelm Christian Karol Ferdynand von Humboldt – niemiecki filozof, językoznawca, polityk, przedstawiciel neohumanizmu, brat Alexandra.

Ulrich von Hutten – niemiecki rycerz, pisarz, humanista. Należał do grupy reformatorów religii, związanych z Marcinem Lutrem. Autor Listy ciemnych mężów i wydanego pośmiertnie w 1529 dzieła Arminiusz o wodzu antyrzymskiego powstania plemion germańskich w 6 r. n.e. Zmarł na wygnaniu w Szwajcarii, z powodu choroby wenerycznej.

Heinrich von Kleist – niemiecki pisarz, dramaturg, poeta i publicysta oraz oficer armii pruskiej.

Johann Knobloch – niemiecki lekarz, uczony, profesor Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą.

Jan (Janusz) Kościelecki herbu Ogończyk – starosta bydgoski od 1565 r., kasztelan biechowski od 1572 r., kasztelan międzyrzecki od 1584 r., starosta gniewkowski.

Łukasz Kościelecki herbu Ogończyk – biskup poznański i przemyski, przeciwnik reformacji.

Martin Opitz – niemiecki poeta i teoretyk literatury. Urodził się w rodzinie rzeźnika. Kształcił się w kalwińskim gimnazjum w Bytomiu Odrzańskim i już w 1617 napisał łacińską rozprawę Aristarchus sive de contemptu linguae teutonicae, w której wychwala zalety mowy niemieckiej i postuluje zastąpienie w poezji łaciny językiem niemieckim jako pięknym i kunsztownym.

David Origanus, właśc. David Tost – niemiecki matematyk, filozof i astronom.

Teodor Konstanty Orzechowski Biberstein herbu Rogala – działacz kalwiński i parlamentarny, prawnik, podstoli lubelski, kasztelan małogoski.

Urban Pierius, także: Birnbaum – niemiecki teolog ewangelicki, profesor na Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą i na Uniwersytecie w Wittenberdze, kaznodzieja dworski w Dreźnie.

Michael Praetorius – niemiecki kompozytor, kapelmistrz i organista, przedstawiciel przełomu renesansu i wczesnego baroku.

Atanazy Raczyński herbu Nałęcz – hrabia i ziemianin wielkopolski, polityk, dyplomata, historyk sztuki i kolekcjoner. Był synem Filipa, młodszym bratem Edwarda, I ordynat na Obrzycku, deputowany ze stanu rycerskiego z powiatu poznańskiego na sejm prowincjonalny Wielkiego Księstwa Poznańskiego w 1827 i w 1830, deputowany z powiatu wrzesińskiego na sejm w 1837, deputowany z głosem wirylnym na sejm w 1841.

Jakub Rokossowski herbu Glaubicz – podskarbi nadworny koronny, podskarbi wielki koronny, starosta śremski i ostrzeszowski, zarządca ceł małopolskich i wielkopolskich.

Johann Tetzel OP – niemiecki duchowny katolicki, dominikanin, przeor klasztoru w Głogowie, inkwizytor Polski. Znany głównie ze sprzedaży odpustów, który to proceder stał się jedną z istotnych przyczyn reformacji. Autor powiedzenia Gdy tylko złoto w misce zadzwoni, do nieba jakaś duszyczka pogoni.
Zygmunt Unrug – polski szlachcic z rodu Unrugów, dyplomata, protestant. Absolwent szkoły w Lesznie, następnie Uniwersytetu we Frankfurcie, prześladowany z powodów religijnych.
Andrzej Zborowski herbu Jastrzębiec – miecznik koronny i krakowski, marszałek nadworny koronny, kasztelan sanocki, kasztelan biecki, starosta radomski, kalwinista.