WAbacost – charakterystyczny strój męski, rodzaj lekkiego garnituru, noszonego zazwyczaj z jedwabnym szalem, promowany przez prezydenta Zairu Mobutu Sese Seko (1930–1997) w ramach jego programu „zairyzacji” prowadzonego w Zairze w latach 1972–1990 w celu pozbycia się śladów kolonializmu i Konga Belgijskiego; ogólnie obowiązujący strój męski w okresie „zairyzacji”.
WAlur – nilotycki lud afrykański zamieszkujący północno-zachodnią Ugandę i sąsiednie obszary Demokratycznej Republiki Konga. Posługują się własnym językiem alur, który jest językiem luo. Ich populację szacuje się na 2,4 miliona. Ich język podobny jest do języków aczoli, langi i padhola do tego stopnia, że są wzajemnie zrozumiałe.
WAzande – lud afrykański zamieszkały w Demokratycznej Republice Konga, Republice Środkowoafrykańskiej i Sudanie Południowym. Lud ten liczy ok. 2,8 mln osób (2018).
WBanda – grupa ludów z Afryki Środkowej. Zamieszkują głównie Republikę Środkowoafrykańską, gdzie są największą grupą, ale także Demokratyczną Republikę Konga, Kamerun i Sudan Południowy.
WBantu – zespół ok. 400 grup etnicznych zamieszkujących tereny przede wszystkim stepowe w środkowej i południowej Afryce. Liczą łącznie ok. 100 mln. ludzi, trudnią się głównie rolnictwem i hodowlą. Ich organizacje plemienne zostały rozbite w XIX w. przez europejskich kolonizatorów.
WBari – afrykańska grupa etniczna, mieszkająca w Sudanie Południowym, a także w Ugandzie i w Demokratycznej Republice Konga. Mówią językiem bari, z podgrupy języków nilockich. Populacja wynosi 587 tysięcy osób, w tym 503 tysiące w Sudanie Południowym.
WBateke – ludność Bantu z Afryki Środkowej. Zamieszkują głównie Republikę Konga, ale także przygraniczne obszary Gabonu i Demokratycznej Republiki Konga. Bateke historycznie są połączeniem rolników, zręcznych rybaków i rzecznych handlarzy.
WKongo lub Bakongo, Wakongo, Sundi – lud afrykański z grupy Bantu, zamieszkujący ziemie wzdłuż dolnego biegu rzeki Kongo oraz nadmorskie prowincje Angoli, Demokratycznej Republiki Konga, Konga, Gabonu; około 8 milionów ; wierzenia tradycyjne i o charakterze synkretycznym ; w XIV-XVIII w. zorganizowani w ramach Królestwa Konga; główne zajęcia: uprawa zbóż, myślistwo, w niektórych rejonach hodowla; dawne i bogate tradycje rzemiosła ; rozwinięta sztuka ; struktura rodowa oparta na poligynicznej (poligynia) rodzinie matrylinearnej (matrylinearność).
WLuba – ludność w Afryce Środkowej, należąca do grupy ludów Bantu, zamieszkująca głównie Demokratyczną Republikę Konga, na obszarze od dorzecza Kasai, po środkową Lualabę. Populacja Luby liczy ok. 10,2 mln osób (2011). Dzieli się na trzy odłamy: Luba-Kasai, Luba-Katanga i Luba-Hemba.
WLuo – grupa ludów zamieszkujących dorzecze górnego Nilu, a także przyległe tereny Kenii, Tanzanii i Demokratycznej Republiki Konga, odłam Nilotów. Posługują się językami nilotyckimi. Dzielą się na dwie główne grupy: północną i południową.
WMangbetu, Moru-Mangbetu – grupa plemion czarnoskórych zamieszkujących obszar środkowej Afryki, głównie w Prowincji Wschodniej Demokratycznej Republiki Konga, a także przygraniczne tereny północno-wschodniego Zairu, Ugandy i Sudanu Południowego. Liczebność Mangbetu szacowana jest na ok. 1,1 mln do 2,4 mln. Główne zajęcia to rolnictwo i łowiectwo, słyną z kowalstwa, garncarstwa, rzeźbiarstwa. Posługują się językiem mangbetu(ang.) należącym do grupy środkowosudańskiej w ramach rodziny języków nilo-saharyjskich.
WMongo lub Nkundo – jedna z najliczniejszych grup etnicznych Bantu w Demokratycznej Republice Konga. Grupa zamieszkuje w zdecydowanej większości na terenach ograniczonych przez rzekę Kongo na południu oraz rzeki Kasai i Sankuru na północy.
WNiloci – grupa ludów afrykańskich, posługujących się językami nilotyckimi (nilockimi). Zamieszkują tereny Sudanu Południowego, południowej i wschodniej Etiopii, Ugandy, Kenii, Tanzanii i wschodnich terenów Demokratycznej Republiki Konga.
WPende – afrykańska grupa etniczna z Demokratycznej Republiki Konga, zamieszkująca głównie prowincje Bandundu i Kasai. Posługują się językiem pende, z grupy języków bantuidalnych. Ich populację szacuje się na 940 tysięcy.
WPigmeje – ludy negroidalne, zamieszkujące lasy tropikalne Afryki Środkowej, charakteryzuje je niski wzrost, wahający się od 140 do 150 cm. Częściowo prowadzą koczowniczy tryb życia, zajmując się łowiectwem i zbieractwem. Zamieszkują różne regiony w Afryce równikowej. Ich populacja liczy około 100 tys. osób. Nie posługują się wspólnym językiem, nie mają świadomości wspólnej historii. Stanowią małe, odrębne społeczności.
WSongye – lud afrykański zamieszkały w Demokratycznej Republice Konga w prowincji Kasai Wschodnie. W 1985 roku ich liczbę oszacowano na 150 - 217 tys. osób.
WTwa lub Batwa – ludność pigmejska zamieszkująca tereny Rwandy, Burundi, Demokratycznej Republiki Konga i Ugandy. Ich społeczność liczy blisko 400 tys. ludzi i zajmuje się głównie myślistwem i garncarstwem.
WYaka – afrykańska grupa etniczna zamieszkująca Demokratyczną Republikę Konga i Angolę. Posługują się własnym językiem yaka, z grupy języków bantuidalnych. Ich populację szacuje się na ponad 1,7 miliona.