
Kazimierz Władysław Bartel – polski matematyk, profesor, rektor Politechniki Lwowskiej, poseł na Sejm, pierwszy premier Polski po przewrocie majowym, premier pięciu rządów Rzeczypospolitej, senator, w latach 1919–1920 kierownik Ministerstwa Kolei Żelaznych, wicepremier oraz minister wyznań i oświecenia publicznego w pierwszym rządzie Józefa Piłsudskiego, podpułkownik saperów Wojska Polskiego, wolnomularz. Po zajęciu Lwowa przez Wehrmacht został aresztowany przez Gestapo, a po trzech tygodniach rozstrzelany na rozkaz Heinricha Himmlera.

Józef Beck – polski polityk, dyplomata, bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego, pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Stanisław Biega – major dyplomowany saperów Wojska Polskiego.

Antoni Jan Bogusławski – polski wojskowy, poeta, pisarz, tłumacz i dziennikarz, autor książek dla dzieci. Podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego. Jeden z pierwszych sprawozdawców sportowych Polskiego Radia, jeden z pierwszych twórców polskiego komiksu, aktywny działacz emigracyjny, prezes Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Odznaczony orderem Virtuti Militari i pięciokrotnie Krzyżem Walecznych.

Andrzej Stanisław Ciechanowiecki herbu Dąbrowa – polski historyk sztuki, marszand, mecenas kultury i kolekcjoner sztuki, antykwariusz, filantrop, założyciel Fundacji im. Ciechanowieckich na Zamku Królewskim w Warszawie (1986), honorowy profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek honorowy, dożywotni lub zwykły wielu towarzystw naukowych polskich i zagranicznych: Rady Powierniczej Zamku Królewskiego w Warszawie, Rady Fundacji im. Lanckorońskich, Fundacji XX Czartoryskich, Fundacji im. Raczyńskich oraz Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. Działacz Polskiego Związku Kawalerów Maltańskich. Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (1998), Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (1993), odznaczeniami wojennymi, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Jan Głogowski – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Władysław Dominik Grabski – polski polityk narodowej demokracji, ekonomista i historyk, minister skarbu oraz dwukrotny premier II Rzeczypospolitej, autor reformy walutowej.

Władysław Günther-Schwarzburg – polski dyplomata.

Janusz Zygmunt Jakub Maleszewski h. Gryf, ps. w POW Zygmunt Jagrym – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, senator II RP IV kadencji.
Henryk Hubert Antoni (Humbert) Krasiński herbu Ślepowron w Paryżu) - doktor medycyny, lekarz, publicysta. Jego tytuł hrabiego uzyskał potwierdzenie w Austrii w 1882.

Wincenty Jan Krasiński, herbu Ślepowron – magnat, założyciel i I ordynat opinogórski od 1844, polski generał w czasie wojen napoleońskich, pełnił obowiązki Namiestnika Królestwa Polskiego.
Stanisław Bartłomiej Łoza herbu Korab – podpułkownik Wojska Polskiego, historyk sztuki, bibliograf.
Ignacy Hugo Stanisław Matuszewski – polski polityk, publicysta, dyplomata, kierownik Ministerstwa Skarbu II Rzeczypospolitej, pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, żołnierz wywiadu wojskowego, członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.
Kazimierz Józef Meÿer, także jako Kazimierz Meijer – polski inżynier, podpułkownik broni pancernych Wojska Polskiego, założyciel Centralnych Warsztatów Samochodowych, jeden z pionierów polskiej motoryzacji, oficer Armii Krajowej, powstaniec warszawski.

Ludwik Hieronim Morstin – hrabia, dyplomata, redaktor, poeta, major piechoty Wojska Polskiego.

Michał Mościcki – dyplomata II Rzeczypospolitej.

Ignacy Jan Paderewski herbu Jelita – polski pianista, kompozytor, działacz niepodległościowy, mąż stanu i polityk. Pod jego bezpośrednim wpływem prezydent Woodrow Wilson umieścił w swoim ultimatum uzależniającym podpisanie przez Stany Zjednoczone traktatu wersalskiego 13 punkt domagający się zgody stron traktatu na suwerenność Polski – dzięki któremu w traktacie zapisano utworzenie niepodległego państwa polskiego.

Józef Klemens Piłsudski herbu własnego – polski działacz społeczny i niepodległościowy, żołnierz, polityk, mąż stanu; od 1892 członek Polskiej Partii Socjalistycznej i jej przywódca w kraju, twórca Organizacji Bojowej PPS (1904) i Polskiej Organizacji Wojskowej (1914), kierownik Komisji Wojskowej i Tymczasowej Rady Stanu (1917), od 11 listopada 1918 naczelny wódz Armii Polskiej, w latach 1918–1922 naczelnik państwa, pierwszy marszałek Polski (1920); przywódca obozu sanacji po przewrocie majowym (1926), dwukrotny premier Polski ; wywarł decydujący wpływ na kształt polityki wewnętrznej i zagranicznej II RP.

Władysław August Poniński herbu Łodzia – generał lejtnant wojsk włoskich, hrabia.

Kazimierz Porębski – polski wojskowy, wiceadmirał i morski oficer pokładowy okrętów nawodnych, dowódca Marynarki Wojennej w latach 1919-1925. Służąc w Imperatorskiej Marynarce Wojennej Rosji uzyskał stopień kontradmirała, był dowódcą m.in. pancerników "Rostisław", "Impieratrica Marija" i brygady krążowników Floty Czarnomorskiej. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej, I wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej.

Rajnold Przezdziecki – polski dyplomata i historyk, od 1913 hrabia z nadania Mikołaja II Romanowa.

Bronisław Stanisław Rakowski – generał brygady Wojska Polskiego.

Ludomił Antoni Korab Rayski – generał brygady pilot inżynier Wojska Polskiego, dowódca lotnictwa w latach 1926–1939, kawaler Orderu Virtuti Militari. Był dwukrotnie żonaty: od r. 1927 ze Stanisławą Kuszelewską, rozwiedzioną z Ignacym Matuszewskim, a po jej śmierci w r. 1966 z Irlandką Aileen Sheedy. Własnych dzieci nie miał; wychowywał pasierbicę Ewę Matuszewską (1919–1944), która jako studentka medycyny służyła w trakcie powstania warszawskiego i została zamordowana przez Niemców 26.09.1944 w trakcie udzielania pomocy rannym.

Karol Adam Maria Romer – polski hrabia, dyplomata i wysoki urzędnik Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Tadeusz Ludwik Romer herbu Laski – polski dyplomata i polityk, ambasador RP w Japonii (1937–1941), w ZSRR (1942–1943), minister spraw zagranicznych w rządzie Stanisława Mikołajczyka (1943–1944), organizator pomocy dla polskich uchodźców żydowskiego pochodzenia w Japonii i w Szanghaju.

Konstanty Rozwadowski (Jordan-Rozwadowski) – polski dyplomata.

Karol Rómmel – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, jeździec, trzykrotny olimpijczyk. W 1918 pod wpływem brata Juliusza zmienił pisownię nazwiska zastępując „u” literą „ó”.

Konstanty Zdzisław Skąpski – pułkownik saperów Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych, mianowany generałem brygady przez Władysława Andersa.
Walery Jan Sławek, pseudonim „Gustaw”, „Soplica” – polityk okresu II Rzeczypospolitej, trzykrotny premier Polski, marszałek Sejmu, wolnomularz, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. Członek Polskiej Partii Socjalistycznej i Organizacji Bojowej PPS, jeden z najbliższych współpracowników Józefa Piłsudskiego, lider obozu sanacyjnego, jeden z głównych twórców założeń konstytucji kwietniowej. Pod koniec życia zmarginalizowany wewnątrz sanacyjnego obozu rządowego, popełnił samobójstwo.

Marian Szumlakowski – polski dyplomata i działacz sportowy, prezes Polskiego Związku Tenisowego (1932-1933), kawaler maltański.

Aleksander Florian Józef Colonna-Walewski – polski i francuski hrabia, od 1866 książę, polityk, dyplomata, dziennikarz, powstaniec listopadowy, w latach 1855–1860 minister spraw zagranicznych Cesarstwa Francji i w tej roli sygnatariusz traktatu paryskiego kończącego wojnę krymską, w latach 1860–1863 minister kultury i sztuki Francji, marszałek Zgromadzenia Narodowego.

Bolesław Ignacy Florian Wieniawa-Długoszowski – generał dywizji Wojska Polskiego, dyplomata i wolnomularz; osobisty adiutant Józefa Piłsudskiego. Przez 1 dzień następca prezydenta RP na wypadek opróżnienia się urzędu przed zawarciem pokoju; wobec niemożności sprawowania urzędu prezydenta przez internowanego Ignacego Mościckiego był faktycznie pełniącym jego obowiązki.

Alfred Wysocki – polski prawnik i dyplomata, senator V kadencji w II RP.

Józef Ludwik Zając – generał dywizji pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

August Zaleski – polski polityk i dyplomata, dwukrotny minister spraw zagranicznych, Prezydent RP na Uchodźstwie.

Karol Bernard Załuski herbu Junosza – hrabia, austriacki szambelan od 1859 i tajny radca od 1899, minister pełnomocny i poseł nadzwyczajny na dworze perskim, dyplomata, językoznawca, orientalista.