W

Leon Piotr Berbecki – polski inżynier, generał broni Wojska Polskiego II RP.

W

Władysław Bortnowski – generał dywizji Wojska Polskiego, działacz emigracyjny i prezes Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce.

W

Stanisław Seweryn Burhardt-Bukacki – generał dywizji Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych.

W

Stefan Dąb-Biernacki – oficer Legionów Polskich, członek Polskiej Organizacji Wojskowej, uczestnik I wojny światowej i walk o niepodległość Polski w wojnie polsko-bolszewickiej oraz II wojny światowej, członek loży wolnomularskiej Tomasza Zana w Wilnie, generał dywizji Wojska Polskiego, zdegradowany w październiku 1940 roku i zwolniony z wojska.

W

Kazimierz Fabrycy – generał dywizji Wojska Polskiego.

W

Wacław Fara – generał dywizji Wojska Polskiego.

W

Eugeniusz de Henning-Michaelis – generał lejtnant armii Imperium Rosyjskiego oraz generał dywizji Wojska Polskiego i wiceminister spraw wojskowych w II RP.

W

Daniel Konarzewski, herbu Pobóg – polski dowódca wojskowy, pułkownik Armii Imperium Rosyjskiego i generał dywizji Wojska Polskiego, uczestnik wojen: rosyjsko-japońskiej, I światowej, polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej oraz powstania wielkopolskiego. Odznaczony Orderem Virtuti Militari.

W

Tadeusz Kutrzeba – generał dywizji Wojska Polskiego, komendant Wyższej Szkoły Wojennej, dowódca Armii „Poznań” podczas kampanii wrześniowej.

W

Juliusz Tadeusz Franciszek Tarnawa-Malczewski – generał dywizji inżynier Wojska Polskiego.

W

Mieczysław Norwid-Neugebauer – generał dywizji Wojska Polskiego, minister robót publicznych (1930–1932).

W

Aleksander Osiński h. Wąż – senator w II RP i prezes Polskiego Czerwonego Krzyża, generał major Armii Imperium Rosyjskiego oraz generał dywizji Wojska Polskiego II RP, odznaczony Orderem Virtuti Militari.

W

Tadeusz Ludwik Piskor – generał dywizji Wojska Polskiego, szef Sztabu Głównego (1926–1931), dowódca Armii „Lublin” w kampanii wrześniowej 1939 roku.

W

Jan Edward Romer – generał dywizji Wojska Polskiego.

W

Juliusz Karol Wilhelm Józef Rómmel – pułkownik artylerii konnej Armii Imperium Rosyjskiego oraz generał dywizji Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca Armii „Łódź”, a następnie Armii „Warszawa”

W

Józef Artur Rybak – generał dywizji Wojska Polskiego, inspektor armii, kawaler Orderu Virtuti Militari.

W

Leonard Kazimierz Skierski – generał-major Armii Imperium Rosyjskiego i generał dywizji Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

W

Kazimierz Sosnkowski h. Godziemba, ps. Baca, Godziemba, Józef, Józef Godziemba, Ryszard, Szef – polski dowódca wojskowy i polityk, działacz niepodległościowy, początkowo w Polskiej Partii Socjalistycznej i jej Organizacji Bojowej, założyciel Związku Walki Czynnej, szef sztabu I Brygady Legionów Polskich, wiceminister (1919–1920), a potem minister spraw wojskowych (1920–1924). Przedstawiciel Polski w Lidze Narodów (1925), od 1936 generał broni Wojska Polskiego, dowódca Frontu Południowego podczas kampanii wrześniowej 1939. Następca Prezydenta RP, minister bez teki w rządzie gen. Władysława Sikorskiego na emigracji (1939–1940), komendant główny Związku Walki Zbrojnej (1939–1941), Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych (1943–1944), przewodniczący Komitetu Ministrów dla Spraw Kraju od 8 listopada 1939, członek władz Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich.

W

Stanisław Maria Jan Teofil Szeptycki – polski wojskowy, hrabia, generał major cesarskiej i królewskiej armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (1918–1919) i minister spraw wojskowych II Rzeczypospolitej (1923).

W

Edward Śmigły-Rydz, także: Edward Rydz, Edward Rydz-Śmigły, ps. „Śmigły”, „Tarłowski”, „Adam Zawisza” – polski wojskowy, polityk, marszałek Polski, generalny inspektor Sił Zbrojnych, Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych w wojnie obronnej 1939, formalnie przez 17 dni „następca prezydenta RP na wypadek opróżnienia się urzędu przed zawarciem pokoju”.

W

Lucjan Żeligowski – pułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego oraz generał broni Wojska Polskiego, znany z tzw. buntu Żeligowskiego, podczas którego zajął Wilno i jego okolice, proklamując powstanie tzw. Litwy Środkowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.