W

Zygmunt Henryk Berling – polski wojskowy i polityk, z wykształcenia prawnik. Podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, generał broni Wojska Polskiego, dowódca 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki i 1 Armii WP, zastępca Naczelnego Dowódcy WP. Komendant Akademii Sztabu Generalnego. Wiceminister leśnictwa (1957–1970), prezes Naczelnej Rady Łowieckiej Polskiego Związku Łowieckiego (1957–1959). Poseł do Krajowej Rady Narodowej. Kawaler Virtuti Militari za wojnę polsko-bolszewicką, Budowniczy Polski Ludowej.

W

Antoni Kazior pseud. Karol, Mały – działacz komunistyczny i związkowy, pułkownik WP.

W

Bolesław Kieniewicz – generał porucznik Armii Czerwonej i generał dywizji Wojska Polskiego, poseł na Sejm PRL I kadencji.

W

Hilary Minc – polski ekonomista i polityk komunistyczny, od 1921 członek KPP. W początkowym okresie rządów PPR i PZPR był osobą faktycznie kierującą polityką gospodarczą państwa. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji. W grudniu 1944 kierownik resortu przemysłu PKWN, następnie minister przemysłu (1944–1947), a w latach 1947–1949 minister przemysłu i handlu. Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (1949–1954). Od 1949 wiceprezes, a następnie I zastępca Prezesa Rady Ministrów (1949–1956). Od lipca 1944 był członkiem tajnego Centralnego Biura Komunistów Polski przy KC WKP(b). Członek Komisji Bezpieczeństwa KC PZPR, nadzorującej aparat represji komunistycznych w Polsce. W latach 1949–1956 w najściślejszym kierownictwie PZPR.

W

Edward Mieczysław Ochab, ps. „Feliks”, „Łukasz”, „Paweł”, „Ludwik”, „Adam”, „Wicek”, „Karol” – polski polityk i działacz społeczny, działacz komunistyczny. Członek tajnego Centralnego Biura Komunistów Polski przy Komitecie Centralnym WKP (b) (1944). Generał brygady Wojska Polskiego, I sekretarz KC PZPR w 1956 i przewodniczący Rady Państwa w latach 1964–1968. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, członek Komisji Wojskowej Biura Politycznego KC PZPR nadzorującej ludowe Wojsko Polskie od maja 1949, nadzorujący prace Komitetu Słowiańskiego w Polsce, przewodniczący Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w latach 1950–1952, przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w latach 1965–1968. Budowniczy Polski Ludowej.

W

Józef Sigalin – polski architekt i urbanista.

W

Józef Sobiesiak, ps. Maks, Bronicz – polski działacz komunistyczny, radziecki partyzant, generał brygady Wojska Polskiego, kontradmirał, zastępca dowódcy Marynarki Wojennej (1963–1968), zastępca komendanta Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie (1968–1971). Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

W

Włodzimierz Sokorski, ps. „Andrzej Sokora” – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego, pisarz, dziennikarz, publicysta, i polityk. Minister kultury i sztuki (1952–1956), przewodniczący Komitetu ds. Radia i Telewizji (1956–1972), zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR; poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, IV, V i VI kadencji; prezes Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (1980–1983). Budowniczy Polski Ludowej.

W

Józef Światło, pierwotnie Izaak Fleischfarb – wysoki funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, m.in. wicedyrektor Departamentu X MBP. Obawiając się czystek po aresztowaniu Ławrientija Berii w 1953, uciekł na Zachód podczas podróży służbowej do Berlina Wschodniego.

W

Konrad Marcin Świetlik – generał brygady Wojska Polskiego. Szef Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego WP (1945–1946), dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (1946–1948), wiceminister bezpieczeństwa publicznego (1948–1954), wiceminister spraw wewnętrznych (1954–1958), członek Komitetu Centralnego PZPR.