
Kameralizm – doktryna ekonomiczna rozwinięta w Niemczech i Austrii w XVII-XVIII w., uznająca za nadrzędny cel polityki gospodarczej państwa pełne wykorzystanie zasobów ludzkich i zdolności produkcyjnych w celu zwiększenia dochodów władcy; odmiana merkantylizmu.

Johann Joachim Becher – niemiecki alchemik uważany za prekursora teorii flogistonowej, chemik eksperymentator, lekarz związany z uniwersytetem w Moguncji. Był również jednym z pierwszych przedstawicieli kameralizmu w ekonomii.

Sol Gabetta – argentyńska wiolonczelistka, solistka koncertująca i kameralistka.
Friedrich Wilhelm von Haugwitz – polityk austriacki; wysoki urzędnik państwowy, od 1742 starosta generalny Śląska (austriackiego), 1749-1760 dyrektor generalny zarządu i kamery, od 1753 naczelny kanclerz Królestwa Czech, od 1760 minister stanu ds. wewnętrznych; arystokrata, hrabia.

Christian Jakob Kraus, syn lekarza, niemiecki filozof, profesor filozofii praktycznej i kameralistyki, nauk politycznych i finansów.

Paul Jacob Marperger – niemiecki ekonomista, reprezentant kameralizmu, królewsko-polski i elektorsko-saski radca dworu.

Georg Obrecht – niemiecki prawnik i ekonomista, propagator kameralizmu.

Veit Ludwig von Seckendorff – niemiecki ekonomista, prawnik i polityk, a także zwolennik kameralizmu.

Joseph von Sonnenfels – austriacki pisarz i prawnik, profesor Uniwersytetu Wiedeńskiego.