WTilly Aston – australijska pisarka, nauczycielka i działaczka społeczna, uważana za twórczynię australijskiego ruchu na rzecz osób niewidomych.
WKazimierz Badowski – polski działacz robotniczy i komunistyczny.
WFrantišek Běhounek – czeski podróżnik, pisarz i naukowiec (fizyk), autor popularnych powieści przygodowych i fantastycznonaukowych przeznaczonych głównie dla młodzieży. Był także tłumaczem powieści podróżniczych i tematyki science fiction; esperantysta.
WMartin Benka, pseudonimy: Marko Betýn, Janko Synevin – słowacki malarz, ilustrator, grafik, esperantysta. Uważany jest za twórcę modernistycznego malarstwa słowackiego XX wieku. W 1953 rząd Republiki Czechosłowackiej uhonorował go tytułem artysty narodowego. Pochowany jest na Cmentarzu Narodowym w Martinie.
WMarek Blahuš ps. Blahma – czeski esperantysta, wikipedysta i informatyk.
WEdgar Algernon Robert Gascoyne-Cecil – brytyjski prawnik, polityk i dyplomata, laureat pokojowej Nagrody Nobla. Był członkiem Partii Konserwatywnej i ministrem w rządach Davida Lloyda George’a i Stanleya Baldwina.
WTheodor Čejka – czeski esperantysta, nestor i faktyczny twórca ruchu esperanckiego w Czechach.
WRenato Corsetti – włoski esperantysta. W latach 2001–2007 pełnił funkcję prezesa Universala Esperanto-Asocio (UEA). Profesor Uniwersytetu Rzymskiego „La Sapienza”.
WProbal Dasgupta - indyjski esperantysta, językoznawca.
WKazimierz Domosławski ps. „Zakręt” – działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, organizator robotniczego sportu. W czasie wojny członek Komendy Głównej Gwardii Ludowej WRN.
W{{Naukowiec infobox}} Nieznane pola: "podpis", "współmałżonek", "partner" oraz "lata aktywności". Alireza Doulatszahi – irański polskoznawca, badacz z zakresu humanistyki, tłumacz, poeta i esperantysta.
WHelmi Marie Dresen – estońska esperantystka, poetka, tłumaczka i autorka słownika esperanto-estońskiego.
WHilda Helene Dresen – estońska poetka, esperantystka i tłumaczka.
WBertalan Farkas – węgierski generał brygady, pilot wojskowy, pierwszy Węgier i esperantysta w kosmosie.
WMireille Grosjean – emerytowana szwajcarska nauczycielka. Od 2013 roku przewodnicząca Międzynarodowej Ligi Nauczycieli Esperantystów. W 2014 roku wybrana Esperantystą Roku.
WHector Hodler – szwajcarski esperantysta, współzałożyciel Universala Esperanto-Asocio (UEA) i jego przewodniczący w latach 1919–1920.
WTadeusz Adam Kasprzycki – generał dywizji Wojska Polskiego, minister spraw wojskowych w latach 1935–1939, kawaler Orderu Virtuti Militari.
WIvy Kellerman Reed – amerykańska esperantystka, tłumaczka i pisarka.
WIrja Klemola – fińska nauczycielka i pisarka. Prezes Fińskiego Stowarzyszenia Esperantystów i honorowy członek UEA.
WBoris Grigorevich Kolker – amerykański nauczyciel, językoznawca, tłumacz i zwolennik esperanto pochodzenia rosyjsko-żydowskiego. Członek Akademio de Esperanto.
WSnježana Kordić – chorwacka kroatystka, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki. Autorka książki Jezik i nacionalizam, promującej teorię policentryzmu w lingwistyce oraz koncepcję języka serbsko-chorwackiego jako języka policentrycznego. Zaangażowała się także w krytykę ideologii puryzmu i preskryptywizmu językowego.
WAleksander Korżenkow – rosyjski inżynier, esperantysta, od 1991 redaktor i wydawca.
WMauro La Torre – włoski esperantysta, były prezes Międzynarodowej Ligi Nauczycieli Esperantystów (ILEI).
WIvo Lapenna – prawnik, dziennikarz, dyplomata, działacz esperancki, orator, długoletni przewodniczący Universala Esperanto-Asocio (UEA).
WJean-Marc Leclercq – francuski piosenkarz i esperantysta pochodzący z Tuluzy, współzałożyciel zespołu muzycznego Libercanoj i członek zespołu Matrjoschka. Niegdyś śpiewał w grupie Les Rosemary's Babies, z którą wydał dwie płyty CD przy współpracy z francuską wytwórnią muzyczną Boucherie et Willins Production. W 2000 podczas Kongresu Esperantystów w Letchworth zdobył rekord Guinnessa za zaśpiewanie rockowych oraz tradycyjnych piosenek w ponad 22 językach. Śpiewa głównie po francusku, hiszpańsku i w esperanto.
WJerzy Loth – polski geograf, etnograf, podróżnik i działacz sportowy.
WAnna Löwenstein – angielska pisarka. W 2019 roku została ogłoszona Esperantystką Roku.
WStano Marček – słowacki esperantysta, nauczyciel, wydawca, dziennikarz, członek Akademio de Esperanto.
WJan Kazimierz Muszyński – polski botanik i farmaceuta.
WPierre Paul Ferdinand Mourier de Neergaard – duński botanik, agronom i esperantolog.
WWilhelm Friedrich Ostwald, łot. Vilhelms Ostvalds – chemik i filozof przyrody pochodzenia niemieckiego, profesor chemii w Polytechnikum Riga (1882–1887) i chemii fizycznej Uniwersytetu w Lipsku (1887–1906); laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w roku 1909 za prace dotyczące katalizy, warunków równowagi chemicznej oraz szybkości reakcji chemicznych; twórca systemu barw, członek Niemieckiego Związku Monistów; ojciec Wolfganga Ostwalda.
WClaude Piron – szwajcarski lingwista i psycholog. Tłumacz Organizacji Narodów Zjednoczonych w latach 1956-1961. Po opuszczeniu ONZ pracował dla Międzynarodowej Organizacji Zdrowia na całym świecie, pisząc jednocześnie wiele publikacji w języku Esperanto. Esperanto znał od dziecka i używał go wielokrotnie podczas swoich podróży po całym świecie, m.in. w Japonii, Chińskiej Republice Ludowej, Uzbekistanie, Kazachstanie, wielu krajach Afryki i Ameryki Południowej, oraz prawie każdym kraju europejskim. Był wielkim propagatorem tego języka, uznając go za najlepsze rozwiązanie światowego problemu komunikacji międzyludzkiej. Ostro krytykował supremację języka angielskiego, bardzo trudnego do przyswojenia dla osób nie posługujących się nim od dzieciństwa, a także nieracjonalny system nauczania języków w szkołach. Zwracał uwagę, iż obecny system w ogromny sposób faworyzuje osoby z anglojęzycznego kręgu kulturowego, spychając na gorszą pozycję ludzi posługujących się od dziecka innymi językami i zmuszając ich do wkładania ogromnego wysiłku w naukę języka angielskiego, która zazwyczaj nie przynosi większych efektów. Ukazywał także, jak tragiczna może się okazać sytuacja człowieka, który opuściwszy terytorium, na którym dominuje jego własny język, często nie jest w stanie porozumieć się z innymi. Porównywał to zjawisko do afazji. Wskazywał więc esperanto jako język prosty do nauczenia oraz neutralny jako idealną alternatywę dla panującego obecnie systemu, a środowisko esperantystów jako przykład dla świata w kwestii wzajemnego zrozumienia i tolerancji.
WEdmond Privat – szwajcarski dziennikarz, esperantysta francuskiego pochodzenia, doktor historii, profesor uniwersytecki, pisarz i dziennikarz. Rzecznik sprawy polskiej.
WCezaro Rossetti – szkocki pisarz, piszący w języku esperanto.
WNeeme Ruus - estoński esperantysta i polityk komunistyczny, zastępca przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych Estońskiej SRR (1941-1942).
WRené de Saussure – szwajcarski językoznawca i esperantysta. Profesor matematyki. Brat Ferdynanda de Saussure'a. Autor projektu reformy języka esperanto.
WTibor Sekelj, po węgiersku Tibor Székely – podróżnik, dziennikarz, pisarz, prawnik i esperantysta.
WReinhard Justus Reginald Selten – niemiecki ekonomista, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1994 roku.
WWilliam Thomas Stead – angielski dziennikarz, pisarz Science Fiction, pacyfista i spirytysta. Znawca i popularyzator języka esperanto.
WWłodzimierz Stanisław Strzyżewski – polski szermierz, działacz sportowy, wynalazca sportu ringo.
WTeodoro Ŝvarc – węgierski pisarz pochodzenia żydowskiego, lekarz i prawnik. Ojciec George’a Sorosa i Paula Sorosa.
WMikołaj Jerzy Szymański – polski filolog klasyczny, profesor i wykładowca uniwersytecki, redaktor naczelny czasopisma „Meander”.
WTeru Hasegawa – japońska esperantystka, znana także jako Verda Majo w kręgach esperanckich.
WLew Nikołajewicz Tołstoj, hrabia – rosyjski powieściopisarz, dramaturg, krytyk literacki, myśliciel, pedagog. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli realizmu w literaturze europejskiej. Klasyk literatury rosyjskiej i światowej.
WHumphrey Tonkin – angielski esperantysta, filolog, językoznawca, profesor w dziedzinie literatury, znawca angielskiej literatury okresu renesansu, przewodniczący Światowej Esperanckiej Organizacji Młodzieżowej w latach 1969–1971 i Universala Esperanto-Asocio (UEA) w latach 1974–1980 oraz 1986-1989.
WEugeniusz Tor – polski inżynier i działacz społeczny, wiceprezydent Krakowa (1945–1947).
WAnna Elisa Tuschinski – gdańska nauczycielka, założycielka Gdańskiego Towarzystwa Esperanckiego, pionierka ruchu esperanckiego w Gdańsku.
WJohn Mabon Warden – brytyjski esperantysta. Prezydent British Esperanto Association w latach 1916–1922.
WGaston Waringhien – francuski lingwista, tłumacz, leksykograf i esperantysta.
WEugen Wüster – austriacki uczony-leksykograf, twórca nauki o terminologii jako niezależnej dyscypliny, zawartej w pracy "Einführung in die allgemeine Terminologielehre und terminographische Lexikographie".
WZhou Zuoren – chiński pisarz, tłumacz literatury europejskiej i japońskiej na język chiński, folklorysta i eseista, czołowy rzecznik wprowadzenia języka potocznego (baihua) do literatury. Brat Lu Xuna.