W

Biżuteria – drobny przedmiot złotniczy i jubilerski służący do ozdoby ciała i stroju, zazwyczaj z metali i kamieni szlachetnych i ozdobnych.

W

Armilla – bransoleta używana zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn w starożytnej Grecji i Rzymie.

W

Balsamka, pomander, jabłko zapachowe – nieduża kulka zapachowa, flakonik lub najczęściej sferyczny metalowy pojemnik z dziurkami w górnej lub dolnej części albo na całej powierzchni, otwierany w taki sposób, by do środka można było włożyć wkład zapachowy; jako element biżuterii noszona w formie wisiora lub breloka, popularna w wiekach XVI–XVIII, w średniowieczu i renesansie częstokroć przystawiana do nosa przez przedstawicieli wyższych warstw społecznych obu płci w celu odpędzania brzydkich zapachów i ochrony przed zarazą.

W

Biżuteria żałobna – biżuteria noszona w okresie żałoby, mająca stanowić dowód i środek pamięci o bliskim lub manifestację żalu po odejściu cenionej osoby publicznej.

W

Bransoletka, staropol. manela – kolista ozdoba noszona na nadgarstku, będąca jednym z elementów biżuterii osobistej.

W

Bransoletka żelowa, typ taniej biżuterii wykonanej z tworzywa sztucznego, przeznaczonej do noszenia na nadgarstku.

W

Brosza, broszka – rodzaj biżuterii, ozdoba, współcześnie noszona niemal wyłącznie przez kobiety. Umocowana od dołu szpilka służy przyczepianiu broszki do ubrań oraz sczepianiu poszczególnych części ubrania. Broszki mają różne kształty: od prostych, owalnych do fantastycznie powyginanych. Także wielkości tych ozdób są zróżnicowane.

W

Bukiet jubilerski lub jubilerski bukiet kwiatowy – naśladująca naturę brosza o wzorze kwiatowym zainspirowanym kwiatem, bukiecikiem kwiatów, pąkiem kwiatowym, koszem z kwiatami, listkiem lub gałązką, noszona na przedniej górnej części tułowia na środku lub z boku w celu upiększenia wycięcia sukni pod szyją albo przypinana po jednej ze stron do klapy sukienki, bluzki, żakietu lub płaszcza. Popularna w Europie w XVIII wieku, szczególnie w Anglii.

W

Diadem – ozdobna opaska z drogiej tkaniny lub obręcz ze szlachetnego metalu, na ogół dodatkowo wysadzana szlachetnymi kamieniami lub innymi klejnotami albo zdobiona w szczególny sposób.

W

Garnitur jubilerski lub biżuteryjny albo parura – komplet biżuterii damskiej jednolitej kolorystycznie, wzorniczo i materiałowo tworzącej całość, złożony minimalnie z 3 ozdób przeznaczonych do jednoczesnego noszenia ich razem.

W

Kamea – rodzaj gemmy, szlachetny lub półszlachetny kamień ozdobiony reliefem ciętym wypukło. Do wyrobu kamei najchętniej używano kamienia składającego się z dwóch różnobarwnych warstw – onyksu, sardonyksu, karneolu. Ponieważ dwubarwne kamienie są nader rzadkie, kamee często składano z dwóch kamieni, a w Mezopotamii wykorzystywano kość słoniową, glinę i wosk. Jako materiał wykorzystywano również skorupy muszli i koral.

W

Klipsy – element biżuterii zakładanej najczęściej na uszy.

W

Kolczyk – niewielki, ozdobny przedmiot, część biżuterii noszona w małżowinie usznej (najczęściej) oraz innych miejscach ciała. Zwykle stworzony z tytanu, stali chirurgicznej, srebra, złota, PTFE lub z bioplastu; spotyka się także artystycznie robione kolczyki kościane lub drewniane. Popularne są również kolczyki zrobione z rogu bawoła azjatyckiego – Bubalus bubalis – są odpowiednikiem ludzkich paznokci czy też włosów, zawierają keratynę, przez co ciało ludzkie je akceptuje i nie wytwarza nieprzyjemnego zapachu.

W

Korale – rodzaj biżuterii w postaci koralików nanizanych przez niewielki otwór na nić, sznurek, żyłkę itp. Koraliki mogą być wykonane z różnych materiałów, zarówno pochodzenia naturalnego, jak i sztucznego. Mogą mieć różne rozmiary, kształty i kolory.

W

Koralowina – szkielety morskich organizmów zwierzęcych koralowców używane jako surowiec w jubilerstwie do wyrobu biżuterii i innych przedmiotów artystycznych ze względu na piękno, rzadkość i względną trwałość.

W

Krywulka – ozdoba na szyję, wykonywana z różnokolorowych szklanych paciorków. Biżuteria popularna wśród wielu grup etnograficznych zamieszkujących Karpaty, mająca swoje odpowiedniki w ozdobach znanych z terenów Półwyspu Bałkańskiego i Rumunii, szczególnie zaś Mołdawii i Siedmiogrodu, gdzie noszono przypominające koronkę naszyjniki plecione ze szklanych paciorków.

W

Manila – przedmiot służący jako środek płatniczy w formie bransolety wykonany z miedzi lub z mosiądzu. Sporządzano je także z brązu lub żelaza. Stosowane w południowej Nigerii. Była to jedna z form płacidła.

W

Medalion – w jubilerstwie ozdoba do zawieszania na szyi w postaci niewielkiego płaskiego pudełka o kształcie krągłym lub owalnym. Na zewnętrznej powierzchni bywa malowane, emaliowane, wykładane szlachetnymi kamieniami, wewnątrz ma miejsce na miniaturowy portret lub drobną pamiątkę osobistą.

W

Naszyjnik – ozdoba na szyję noszona zazwyczaj przez kobiety, rzadziej przez mężczyzn; ze względu na wartość materialną często zaliczana do biżuterii.

W

Obrączka ślubna – pierścień, zwykle bez oczka, często grawerowany, wykonany ze stopu złota lub innego szlachetnego metalu. W dniu ślubu zakładany sobie wzajemnie przez małżonków, przeważnie na palec serdeczny prawej lub lewej dłoni. Symbol dozgonnej miłości małżonków i zobowiązania, iż dochowają wierności małżeńskiej.

W

Pektorał, napierśnik – rodzaj biżuterii świeckiej lub religijnej noszonej na piersi, zapinanej od tyłu. Obecnie oznacza ozdobny krzyż noszony na piersi przez wyższe duchowieństwo.

W

Pierścień – rodzaj biżuterii w kształcie małej obręczy nakładanej na palec ręki. Pierścień wykonany jest najczęściej z metalu szlachetnego i zwykle posiada tzw. „oczko”, czyli oszlifowany kamień szlachetny.

W

Pierścień Atlantów, pierścień Atlantydów – pierścień, rzekomo odkryty w 1860 roku w Dolinie Królów przez francuskiego egiptologa, markiza d'Agrain.

W

Pierścień biskupi – jeden z symboli władzy biskupiej w religii chrześcijańskiej. Noszony na serdecznym palcu prawej dłoni jest znakiem zaślubin biskupa z diecezją. Biskup ma obowiązek nosić go każdego dnia, w czasie każdej liturgii z wyjątkiem Wielkiego Piątku. Kolista forma pierścienia, nie mająca ani początku, ani końca symbolizuje wieczność. Noszenie pierścienia jest także znakiem wierności

W

Pierścień Claddagh – pierścień noszony jako symbol przyjaźni lub małżeństwa w Irlandii od XVII wieku. Współcześnie, pierścień Claddagh może pełnić rolę obrączki ślubnej, pierścionka zaręczynowego bądź podarunku dla matki upamiętniającego fakt narodzin jej dziecka, jak również przy innych okazjach.

W

Pierścionek zaręczynowy – pierścionek, ofiarowany podczas zaręczyn przez osobę oświadczającą się.

W

Reimiro (Rei-Miro) – tradycyjny pektorał wykonany z drewna, noszony przez mieszkańców Wyspy Wielkanocnej.

W

Sautoir – typ bardzo długiego naszyjnika zakończonego zawieszką lub chwostem albo bardzo długiego łańcuszka z wbudowanymi w równych odstępach, powtarzającymi się dekoracjami.

W

Spinki do mankietów - element biżuterii, służący łączeniu mankietów. Spinki umieszcza się w dziurkach na guziki. Jest to przede wszystkim biżuteria męska, jednak obecnie bywa również noszona przez kobiety.

W

Sygnet – ozdobny pierścień, przeznaczony głównie dla mężczyzn, służący jako pieczęć do laku. Na oczku ma wygrawerowany wizerunek herbu lub monogram. Współcześnie używany zazwyczaj jako element męskiej biżuterii.

W

Szpilka do krawata – element biżuterii męskiej, służący ozdobie krawata. Składa się z długiej szpili i ozdobnej główki. Może być niekiedy noszona przez kobiety, jako ozdoba klapy żakietu.