WSilnik widlasty – silnik tłokowy wielocylindrowy rzędowy, w którym cylindry umieszczone są w dwóch rzędach usytuowanych względem siebie pod pewnym kątem, np. 90°. Oba rzędy cylindrów napędzają jeden wspólny wał korbowy. Specyficzną odmianą jest płaski silnik V - rozwarcie między rzędami cylindrów wynosi 180°, nie mylić z bokserem.
WAllison V-1710 – widlasty silnik lotniczy chłodzony cieczą. Został opracowany w Stanach Zjednoczonych w 1936 i w różnych wersjach używany był w licznych samolotach amerykańskich z okresu II wojny światowej.
WAllison V-3420 – eksperymentalny silnik widlasty zaprojektowany w 1937 i użyty w szeregu samolotów amerykańskich. Silnik powstał na zamówienie dowództwa USAAC na rzędowy silnik o dużej mocy, chłodzony cieczą. V-3420 powstał na bazie dwóch silników Allison V-1710 połączonych wspólną skrzynią korbową. Układy korbowe były oddzielne. Większość części V-3420 była identyczna z częściami silnika V-1710 wersja E i F.
WBMW M62 -benzynowy silnik BMW produkowany w czterech wersjach
WBMW S65 – silnik samochodowy o objętości skokowej 4 litrów V8 z 32 zaworami bazuje na konstrukcji znanego silnika S85 V10. Konstrukcja spełnia normy dotyczące spalin Euro V oraz CARB. Silnik ten zastosowano w samochodzie M3 seri E90/E92/E93 w miejsce poprzedniego 6-cylindrowego silnika rzędowego S54.
WBMW S85 – samochodowy silnik tłokowy firmy BMW, produkowany w latach 2005–2010
WContinental XI-1430 – 12-cylindrowy silnik widlasty o układzie podwójnego, odwróconego "V", z zaworami wydechowymi chłodzonymi płynnym sodem.
WCosworth DFV – silnik spalinowy produkowany przez firmę Cosworth dla pojazdów wyścigowych Formuły 1, 24h Le Mans i Formuły 3000. Kierowcy jadący pojazdami z tym silnikiem zwyciężali 12-krotnie klasyfikacje F1, a konstruktorzy korzystający z niego byli najlepsi w dziesięciu sezonach.
WFerrari Tipo F131 - silnik Ferrari produkowany i wykorzystywany w modelu 360 Modena w latach 1999-2004.
WEcotec – marka silników należąca do koncernu General Motors, jednostki te służyły za źródło napędu głównie w samochodach marki Opel oraz Holden.
WMikulin AM-38 – radziecki lotniczy silnik tłokowy zbudowany na początku lat 40. w biurze Aleksandra Mikulina. AM-38 był rozwinięciem silnika AM-35. Silnik używany był w samolotach szturmowych Ił-2 i Ił-10. W warunkach polowych montowano go także do myśliwców MiG-3.
WRolls-Royce Griffon – 12-cylindrowy widlasty silnik tłokowy o układzie V12 60° i pojemności 37 litrów. Został zaprojektowany przez firmę Rolls-Royce i produkowany w latach 1939–1955
WRolls-Royce Merlin – 12-cylindrowy widlasty silnik tłokowy o układzie V12 60° zaprojektowany przez firmę Rolls-Royce i budowany w okresie II wojny światowej. Był to jeden z najlepszych ówczesnych widlastych silników lotniczych. Został wykorzystany do napędu wielu modeli samolotów.
WV2 – oznaczenie silnika widlastego składającego się z dwóch cylindrów.
WV4 – oznaczenie silnika widlastego składającego się z czterech cylindrów. Kolejność zapłonu dla czterosuwowego silnika V4 to 1-4-2-3 lub rzadziej 1-3-4-2. Rozwiązanie rzadko występujące w samochodach osobowych, częściej spotykane w motocyklach wysoko pojemnościowych.
WV6 – oznaczenie silnika widlastego składającego się z sześciu cylindrów. Jest to drugi po R4 typ silnika najczęściej stosowany do napędu samochodów osobowych. Najczęściej występującym kątem rozwarcia silnika V6 jest 60°, rzadziej 90° lub 120°.
WV8 – silnik widlasty o ośmiu cylindrach umieszczonych w dwóch rzędach w skrzyni korbowej, kąt rozwarcia między nimi wynosi najczęściej 90°, istnieją także konstrukcje o mniejszym rozwarciu. Wszystkie osiem tłoków przekazuje siłę nacisku na wspólny wał korbowy. Niektóre z możliwych kolejności zapłonu dla czterosuwowego silnika V8 to 1-5-4-8-6-3-7-2, 1-5-4-2-6-3-7-8 (Ford), 1-3-7-2-6-5-4-8 (Ford), 1-8-4-3-6-5-7-2, 1-8-7-2-6-5-4-3.
WV10 – oznaczenie silnika widlastego składającego się z dziesięciu cylindrów. Silniki takie osiągają moc rzędu 500 KM. W różnych konstrukcjach można spotkać różny rozstaw układu V, począwszy od 90 stopni do 72 stopni.
WV12 – silnik widlasty o dwunastu cylindrach w dwóch rzędach zamontowanych we wspólnej skrzyni korbowej. Zazwyczaj kąt rozwarcia między cylindrami wynosi 60°, wszystkie tłoki napędzają wspólny wał korbowy. Silniki V12 znajdują zastosowanie do napędu lokomotyw, statków, generatorów, ciężkiego sprzętu budowlanego, a także luksusowych i sportowych samochodów osobowych. Kolejność zapłonu dla silnika V12 to zwykle 1-10-5-7-3-11-6-9-2-12-4-8 lub rzadziej 1-9-2-7-4-8-6-10-5-12-3-11. Przed wprowadzeniem silników turbośmigłowych i turboodrzutowych, silniki V12 były stosowane również w samolotach.
WV16 – oznaczenie silnika widlastego składającego się z 16 cylindrów. Jest idealnie wyważony podobnie jak V12. Jego największą wadą jest ogromne spalanie nawet w porównaniu z silnikami V12 i skomplikowana budowa jak i serwis. W historii powojennej motoryzacji tylko 4 auta zaopatrzone były w tego rodzaju silnik. Jako pierwsze w XX wieku tego wyzwania podjęło się BMW. 8 lipca 1987 zaczęto konstruować ten "specjalny silnik" pod kryptonimem GOLDFISCH 1991, w 1991 roku Cizeta Moroder V16T i w 1995 Jimenez Novia. Prototypy Rolls-Royce'a i Cadillac Sixteen nigdy nie weszły do seryjnej produkcji.
WV18 – oznaczenie silnika widlastego mającego osiemnaście cylindrów. Silniki w tym układzie stosuje się zazwyczaj do napędów okrętowych, do celów energetyki, jak również w lokomotywach.
WV20 – oznaczenie silnika widlastego mającego dwadzieścia cylindrów. Silniki w tym układzie stosuje się zazwyczaj do napędów okrętowych, do celów energetyki, jak również w lokomotywach.
WV24 – oznaczenie silnika widlastego mającego dwadzieścia cztery cylindry. Silniki w tym układzie stosuje się zazwyczaj do napędów okrętowych, do celów energetyki, jak również w lokomotywach.
WSilnik VR6 – rodzaj silnika, który został wyprodukowany przez Volkswagena.
WW12 – oznaczenie silnika widlastego o układzie typu W składającego się z 12 cylindrów. Najczęściej kąt zawarty pomiędzy rzędami cylindrów wynosi 72°. Stosowany jest najczęściej do segmentu G, czasami F. Producentem jest Volkswagen i Audi.
WW16 – oznaczenie silnika widlastego o układzie W składającego się z 16 cylindrów. Przypomina w przekroju 2 złączone jednostki VR8, a patrząc wzdłużnie - dwie jednostki W8. Zaczęto go stosować w latach 90. Najczęściej kąt zawarty pomiędzy rzędami cylindrów wynosi 90°. Jedynym producentem silnika jest marka Volkswagen. Najsłynniejszymi pojazdami mającym za napęd ten silnik są Bugatti 16.4 Veyron oraz jego następcą Bugatti Chiron. Inne, nie produkowane seryjnie to Jimenez Novia i Bentley Hunaudières,. Zaletą są kompaktowe wymiary jednostki jak na parametry. Największą wadą jednostki, poza olbrzymim zużyciem paliwa, są problemy z odprowadzaniem ciepła. Przy zabudowie centralnej przekłada się to na potrzebę większej ilości chłodnic niż w klasycznych jednostkach napędowych.
WW18 – oznaczenie silnika widlastego o układzie typu W składającego się z 18 cylindrów. W każdym rzędzie jest 6 cylindrów. Najczęściej kąt zawarty pomiędzy rzędami cylindrów wynosi 60°. Zastosowanie ma w 3 samochodach koncepcyjnych Bugatti, są to następujące modele: Bugatti EB118, Bugatti EB218, Bugatti 18/3 Chiron i we włoskim pojeździe Savoia-Marchetti S.55. Silnik powstał w latach 20. XX w i nosił nazwę Tatra T955. Współczesna konstrukcja jednostki została zaprojektowana i stworzona przez Volkswagena w latach 90. XX w. Używany jest do segmentów G i F.