WCeramika – w rozumieniu tradycyjnym, tworzywa i wyroby otrzymywane w wyniku wypalenia odpowiednio uformowanej gliny. Nazwa tych wyrobów wywodzi się z greckiego określenia κεραμικός (keramikos), które pochodzi z kolei od słowa κέραμος.
WGarncarstwo – jedno z najstarszych rzemiosł. Jest to rękodzielniczy wyrób ceramicznych naczyń i przedmiotów codziennego użytku.
WAngoba, polewa, pobiałka, engoba – delikatna powłoka z białej lub barwionej glinki nakładana na wyrób przed wypaleniem dla uzyskania powierzchni matowej lub lśniącej.
WCache-pot – rodzaj ceramicznego naczynia lub koszyka używanego do ozdabiania doniczki z kwiatami.
WCeladon, seladon – typ ceramiki chińskiej, charakteryzujący się grubymi ściankami i szarawym szkliwem o barwie zielonkawej z całą gamą odcieni aż do oliwkowych i szarawych. Ceramika ta produkowana była w wytwórni Longquan w prowincji Zhejiang od IX wieku, później również w Korei. Wśród wyrobów najczęściej znajdowały się czarki i naczynia z wykonaną podszkliwnie dekoracją reliefową, wytłaczaną, rzeźbioną o wzorach przedstawiających motywy kwiatowe lub zwierzęce. Celem przyświecającym twórcom celadonu było stworzenie taniej imitacji drogiego nefrytu.
WCeramika agatowa a. marmurkowa – wyroby kamionkowe wykonane z glin w dwóch lub więcej kolorach: brunatnym, czerwonym, białym, szarym, żółtawym tak, że tworzą warstwy, słoje lub żyłki naśladujące naturalną strukturę kamieni. Sposób produkcji ceramiki agatowej rozpowszechnił się wśród ceramików angielskich w hrabstwie Staffordshire na początku XVIII wieku.
WCeramika bolesławiecka, niem. Bunzlauer Keramik, w innych językach używa się polskiej jak i niemieckiej nazwy miasta - ceramika produkowana w Bolesławcu i jego okolicach od XIV wieku, a po 1945 także w Niemczech przez wysiedlonych, np. w tzw. Wiosce garncarzy Fredersloh w Moringen.
WCeramika pokucka – garncarnstwo artystyczne wyrabiane przez ludność Pokucia – Hucułów, ceramika dekorowana techniką półmajolikową.
WCeramika z Modrej – produkty wykonywane z wypalanej gliny w miejscowości Modra na Słowacji.
WFaSinPat – kontrolowana przez pracowników fabryka płytek ceramicznych w południowej Argentynie, w prowincji Neuquén. Jedna z najbardziej znaczących w odzyskanym ruchu fabrycznym Argentyny. Nazwa jest skrótem od Fábrica Sin Patrones, co oznacza w języku hiszpańskim „Fabryka bez szefów”.
WKintsugi , kintsukuroi lub yobitsugi − japońska technika i sztuka naprawy potłuczonych wyrobów ceramicznych, polegająca na łączeniu elementów wyrobu laką z dodatkiem sproszkowanych metali szlachetnych, takich jak złoto, srebro lub platyna.
WKoło garncarskie – urządzenie służące do wykonywania z gliny przedmiotów i narzędzi techniką toczenia.
WKrakelura – charakterystyczna siatka spękań tworząca się na powierzchni obrazu olejnego. Może powstawać w warstwie werniksu, ale także w warstwach malarskich, a nawet w gruncie. Powstaje w wyniku upływu czasu, niewłaściwego przechowywania i działania czynników atmosferycznych bądź wskutek technicznych wad wykonania.
WLitofan – cienka płytka porcelanowa wykorzystywana jako dekoracja, wyrzeźbiona wgłębnie w formie płaskorzeźby (przestrzennie) i oglądana w świetle przechodzącym, stąd chętnie wykorzystywana jako ozdobna osłona na różne źródła światła. Światło przechodząc przez półprzezroczystą materię, tworzy cienie o intensywności zależnej od jej grubości w danym miejscu, dając niezwykłe efekty plastyczne obrazu, zwłaszcza w filującym ogniu świec lichtarza lub lampy naftowej. Dzięki światłu dwuwymiarowy i mało wyraźny obraz staje się wyraźny i trójwymiarowy. Litofan ma od 1,5 do 6 mm grubości i dość dowolną, ale zwykle niezbyt dużą powierzchnię. Jest to ozdoba delikatna, najczęściej oprawiona w metalową ramkę, która umożliwiała mocowanie całości przed źródłem światła. Litofany miały różną postać: płytek wieszanych w oknach, osłon do świecy, ekranu kominka, jednolitego lub segmentowego abażuru lampy, osłony latarni ogrodowej lub ogrzewacza. Bardzo rzadko spotyka się litofany należące do wyposażenia domku lalek. Na litofanach znalazły odbicie wszystkie motywy popularne w czasach, gdy powstawały. Ich wyrób nie był tani, więc do produkcji kierowano motywy mogące liczyć na nabywców. Do częstych należą tematy religijne, sceny biblijne, portrety, sceny rodzajowe i zaczerpnięte z literatury. Zachował się litofan z okazji otwarcia wieży Eiffla z 1889 roku.
WMakutra – ciężka, gliniana misa o porowatej powierzchni wewnętrznej. Przy pomocy specjalnej, zazwyczaj drewnianej, pałki (kuli) uciera się w niej różne półprodukty spożywcze aż do uzyskania możliwie gładkiej, jednolitej masy. Duży ciężar makutry ułatwia ucieranie.
WNiebiesko-biała ceramika – wyroby ceramiczne lub porcelanowe wykonane w stylu niebiesko-białym z malowaniem kobaltowym. Od czasów starożytnych wykonywanie wzorów na przedmiotach odbywa się za pomocą pędzla, ale w tej chwili do dekoracji produktów używa się wielu specjalnych szablonów.
WPiropiktura – dekoracyjna technika ceramiczna, polegająca na nanoszeniu płynnego szkliwa ceramicznego na powierzchnię rozgrzaną do wysokiej temperatury, opracowana i opatentowana w latach 50. XX wieku przez Helenę i Romana Husarskich (Hussarskich).
WPot-pourri – dekoracyjne naczynia w kształcie wazy lub wazonu wykonane z fajansu lub porcelany z ażurową pokrywą, czasami miały także otworki w ściankach.
WCeramika raku – rodzaj japońskiej ceramiki wypalanej w niekontrolowanej temperaturze w „żywym” ogniu, często w warunkach naturalnych.
WSiwak – naczynie gliniane, nieszkliwione, w kolorze szarym, stalowosiwym lub czarnym, użytkowe lub dekoracyjne.
WTerra sigillata – rodzaj rzymskiej ceramiki użytkowej charakteryzującej się czerwoną barwą polewy; niekiedy zwana też ceramiką samijską.
WWejeska – stojąca lampka nocna używana równocześnie do podgrzewania napojów.