Polskie insygnia koronacyjne, regalia królów polskich – oznaki władzy, godności i stanu królewskiego królów polskich używane podczas ceremonii koronacyjnych. Były nimi: korona, jabłko, berło, miecz.

Berło Stanisława Augusta Poniatowskiego – prywatne berło królewskie Stanisława Augusta Poniatowskiego przechowywane na Zamku Królewskim w Warszawie
Diadem płocki – ozdobne nakrycie głowy w kształcie korony, które w 1601 roku złotnik Stanisław Zemelka umieścił na hermie św. Zygmunta. Relikwiarz wraz z diademem przechowywany jest w Muzeum Diecezjalnym w Płocku.
Insygnia Augusta II Mocnego – prywatne regalia królewskie wykonane w 1697 roku przez złotnika Johanna Friedricha Klemma dla księcia-elektora saskiego i króla polskiego Augusta II Mocnego. Przechowywane w Rüstkammer w Dreźnie.

Insygnia Augusta III i Marii Józefy – insygnia koronacyjne Augusta III Sasa i Marii Józefy Habsburżanki wykonane w 1733 przez drezdeńskiego jubilera Johanna Heinricha Köhlera.

Insygnia grobowe Kazimierza III Wielkiego – insygnia: korona, berło, jabłko, ostrogi i pierścień, włożone po śmierci Kazimierza III Wielkiego do jego grobu.
Korona Chrobrego, Korona Uprzywilejowana – najważniejsze insygnium koronacyjne królów polskich, symbol mistycznego pochodzenia władzy od Boga i suwerenności Królestwa Polskiego, symbol wierności monarchy prawu Rzeczypospolitej i jego obowiązków wobec państwa i poddanych.

Korona hełmowa Kazimierza III Wielkiego, korona sandomierska – królewska korona podróżna, zwieńczenie hełmu królewskiego przypisywane Kazimierzowi III Wielkiemu.
Korona homagialna – polska korona królewska używana podczas uroczystości hołdów lennych. Po raz pierwszy wymieniona w spisie Skarbca Koronnego na Wawelu w XV wieku. Według profesora Jerzego Lileyki była ona prawdopodobnie koroną koronacyjną Władysława II Jagiełły.

Korona moskiewska – prywatna korona Wazów wykonana ok.1610 roku na zlecenie Zygmunta III Wazy po zwycięstwie armii polskiej nad armią kniazia Dymitra Szujskiego i zajęciu przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego Moskwy. Korona, która miała posłużyć do koronacji królewicza Władysława Wazy na cara rosyjskiego.

Korona Szwedzka – prywatna korona Wazów przekazana do Skarbca Koronnego na Wawelu po abdykacji Jana II Kazimierza Wazy w 1668 roku.

Korona średzka – średniowieczna korona kobieca z przełomu XIII i XIV wieku, najcenniejsze ze znalezisk należących do skarbu średzkiego. Przechowywana w Muzeum Regionalnym w Środzie Śląskiej.

Korona węgierska – korona koronacyjna Stefana Batorego, wcześniej insygnium prywatne Jana Zapolyi, Jana Zygmunta Zapolyi i Zygmunta II Augusta.
Łańcuch Orderu Orła Białego, Klejnot Rzeczypospolitej – łańcuch Orderu Orła Białego, przysługujący historycznie wielkim mistrzom tego odznaczenia. Przywilej jego noszenia mieli królowie polscy oraz prezydenci II Rzeczypospolitej.
Miecz ceremonialny Stanisława Augusta Poniatowskiego – miecz ceremonialny wykonany na zamówienie króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku.

Miecz koronacyjny Augusta III Wettina – ceremonialny miecz królewski wykonany około 1733 roku na zamówienie elektora saskiego i króla polskiego Augusta III Sasa. Posłużył on zamiast Szczerbca do koronacji królewskiej na Wawelu w 1734 roku.

Miecz Zygmuntowski – miecz ceremonialny królów polskich powstały około 1520 roku na zamówienie Zygmunta I Starego.

Miecze grunwaldzkie – dwa nagie miecze przekazane królowi polskiemu Władysławowi II Jagielle i wielkiemu księciu litewskiemu Witoldowi przez heroldów wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Ulricha von Jungingena.
Płaszcz koronacyjny Augusta III – płaszcz koronacyjny elektora Saksonii Augusta III Sasa o wysokości 320 i szerokości 250 centymetrów użyty przez niego do koronacji na króla Polski i wielkiego księcia litewskiego 17 stycznia 1734 roku w katedrze na Wawelu w Krakowie.

Szczerbiec – miecz koronacyjny królów Polski, jeden z najcenniejszych zabytków i unikatowe świadectwo polskiej historii. Jedyne zachowane insygnium koronacyjne dynastii Piastów. Przechowywany w Skarbcu Koronnym w Zamku Królewskim na Wawelu.

Włócznia Świętego Maurycego – średniowieczna ceremonialna włócznia uważana za pierwsze historyczne insygnium władzy używane przez władców Polski z dynastii Piastów. Włócznia Świętego Maurycego jest kopią Świętej Lancy Cesarskiej, ofiarowaną wraz z częścią gwoździa z Krzyża Pańskiego na zjeździe gnieźnieńskim księciu Bolesławowi Chrobremu przez cesarza Ottona III.