W

Karl Alexander „Sander” Adelaar – holenderski językoznawca, orientalista. Jego zainteresowania badawcze skupiają się wokół odmian języka malajskiego oraz języków austronezyjskich z Borneo, Madagaskaru i Tajwanu. Zajmuje się także ustnymi i piśmiennymi tradycjami literackimi Indonezji.

W

Nicolaus Adriani – holenderski misjonarz i językoznawca, badacz języków austronezyjskich.

W

Natalja Fiedorowna Alijewa – rosyjska językoznawczyni i orientalistka, specjalistka w zakresie języków austronezyjskich. Zajmowała się językiem malajskim, indonezyjskim oraz typologią języków orientalnych.

W

Sutan Takdir Alisjahbana – indonezyjski pisarz, publicysta i językoznawca. Odegrał znaczną rolę w ukształtowaniu indonezyjskiej polityki językowej.

W

I Wayan Arka – indonezyjski lingwista, badacz języków austronezyjskich i papuaskich.

W

Robert Blust – amerykański językoznawca zajmujący się językoznawstwem diachronicznym, leksykografią i etnologią. Specjalizuje się w językach austronezyjskich.

W

James T. Collins – amerykański językoznawca, specjalista w zakresie języka malajskiego. Zajmuje się lingwistyką porównawczą, dialektologią, leksykografią i socjolingwistyką.

W

Otto Dempwolff – niemiecki językoznawca i antropolog, specjalista w zakresie języków austronezyjskich.

W

Margaret Florey – australijska językoznawczyni. Zajmuje się językami zagrożonymi z grup austronezyjskiej i australijskiej.

W

Alexandre François – francuski językoznawca, specjalizujący się w zagrożonych językach Melanezji.

W

Geoffrey Hull – australijski językoznawca, etnolog i historyk. Zajmuje się językami Europy i Pacyfiku. Interesuje się fonetyką, językoznawstwem historycznym oraz typologią lingwistyczną.

W

Fryderyk Wilhelm Christian Karol Ferdynand von Humboldt – niemiecki filozof, językoznawca, polityk, przedstawiciel neohumanizmu, brat Alexandra.

W

George Quinn – australijski literaturoznawca, specjalista w dziedzinie języka i kultury jawajskiej.

W

Wilhelm Schmidt – werbista. Był austriackim lingwistą, antropologiem i etnologiem. Na księdza katolickiego został wyświęcony w 1892. Studiował lingwistykę na uniwersytetach w Berlinie i Wiedniu. Główną pasja Schmidta była lingwistyka. Spędził wiele lat studiując języki w różnych częściach świata. Jego wczesne prace dotyczyły języków mon-khmerskich w Południowej Azji oraz języków Oceanii i Australii. Konkluzja jego studiów doprowadziła go do postawienia hipotezy o istnieniu szerszej rodziny języków austryckich, do których zaliczała się austronezyjska grupa języków. Schmidtowi udało się udowodnić, że języki mon-khmerskie mają wewnętrzne powiązania z innymi językami mórz południowych co było jednym z ważniejszych odkryć na polu lingwistyki. Zainspirowany dokonaniami Andrew Langa i jego teorią na temat pramonoteizmu uważał za pierwotną formę religii monoteizm. Źródłem pierwotnej religii było praobjawienie, pierwszą przyczyną świata. Schmidt uważał, że ówcześnie żyjące ludy zbieracko-łowieckie są najbliższe swą formą pierwotnemu ludowi.

W

Ülo Sirk – estońsko-rosyjski językoznawca i orientalista, specjalista w zakresie języków austronezyjskich. Zajmował się gramatyką i typologią lingwistyczną, językiem malajskim, językem bugijskim z wyspy Celebes oraz komparatystyką austronezyjską.

W

Erwin Stresemann – niemiecki ornitolog; profesor uniwersytetu w Berlinie.

W

Petrus Josephus Zoetmulder – holenderski misjonarz i filolog, specjalista od języka jawajskiego.