WPasterstwo – rodzaj hodowli stadnych zwierząt domowych, prowadzonej na obszarach nienadających się do uprawy roli, ale będących w stanie wyżywić stada zwierząt, np. góry, stepy, tundra.
WBaca – kierownik zorganizowanej gospodarki szałaśniczo-pasterskiej w polskich Karpatach.
WBacówka, szałas lub koleba – zazwyczaj drewniany budynek pasterski stawiany na halach pasterskich, w którym przez kilka miesięcy w roku, na czas wypasu, przebywa baca wraz z juhasami. Bacówka to nie tylko schronienie przed złą pogodą, ale również miejsce, które służy pasterzom do przerabiania mleka owczego na ser, serwatkę (żętycę) czy też wędzone oscypki.
WDzwonek pasterski – dzwonek noszony przez bydło domowe i inne zwierzęta gospodarskie wypasane stadnie w celu łatwej ich lokalizacji na rozległych pastwiskach i halach.
WJuhas – młodszy pomocnik bacy podczas wypasu owiec. Termin ten występuje na terenie Tatr i Beskidów.
WKamienne szałasy w Beskidzie Małym – charakterystyczne dla Beskidu Małego i Żywieckiego budowle związane z kulturą pasterską, wywodzące się z kolonizacji wołoskiej.
WKierdel reg. – stado owiec w górach, najczęściej należących do różnych gospodarzy, pozostających pod opieką bacy.
WKoszar – przenośna zagroda dla owiec na Podhalu i w Beskidach, zbudowana z rozłącznych przęseł. Przęsła wykonywane były zwykle z 3 poziomych drągów, pomiędzy którymi przeplatano na zmianę cienkie deseczki, „szczypane” ze świerkowego kloca lub grubsze patyki.
WLas pastewny – zazwyczaj dębowy lub bukowy las, w którym w średniowieczu wypasano świnie. Cechą charakterystyczną takich lasów jest obecność głównie starych drzew, gdyż młode, wyrastające dopiero pędy były zjadane przez pasące się zwierzęta. W czasach średniowiecza miarą jakości dąbrowy była liczba świń, które mogła wyżywić. Przeciętnie 25 dorosłych dębów umożliwiało utuczenie jednego wieprza. Wypasanie owiec w drzewostanach stoków bieszczadzkich, rozpoczęte w XVI–XVII w., doprowadziło w nich do zmiany struktury ekosystemu.
WPasterstwo – rodzaj gospodarki występujący na obszarach, gdzie uprawa roli jest niemożliwa lub nieopłacalna. Polega na ekstensywnym chowie zwierząt stadnych takich jak owce, bydło domowe, kozy, trzoda chlewna, bawoły, konie, jaki, lamy, osły, renifery, z wykorzystaniem naturalnych pastwisk, często sezonowych.
WPastwisko – rodzaj użytków zielonych porośniętych głównie wieloletnimi trawami, których wegetacja trwa niezależnie od tego, czy są to tereny uprawowe, czy też nieużytki.
WRedyk – uroczyste wyjście pasterzy ze stadami owiec na wypas na górskich halach, a także ich powrót z wypasu.
WSzatra – gwarowe określenie budynku mieszkalnego pasterzy, a także taboru cygańskiego.
WWypas – wyprowadzanie i pilnowanie grupy zwierząt na pastwiskach, co jest ściśle związane z gospodarką pasterską. W Beskidach wypasano najczęściej owce na pastwiskach położonych poza wsiami, w pasie lasów – zwane polanami, bądź ponad ich granicą – zwane halami.
WWypas kulturowy – wypas owiec i bydła na chronionych obszarach parków narodowych dozwolony z zachowaniem licznych ograniczeń.