WDar, podarek, podarunek, upominek, prezent – coś wartościowego dane komuś w prezencie; ofiarowane. Określenie wykorzystywane w opisie kultury darów przez Marcela Maussa odnoszące się do faktu istnienia prezentów o charakterze dóbr i usług obowiązkowych i wzajemnych. Przekazywanie darów jest silnie związane z uznawanymi w danej zbiorowości wartościami i relacjami moralnymi. Jednym z motywów dzielenia się darami jest dążenie do poprawy statusu społecznego.
WEfekt sieciowy – pojęcie w teorii ekonomii opisujące sytuację, w której obecni konsumenci dobra odnoszą korzyści, gdy zwiększa się adopcja tego dobra przez nowych użytkowników. Klasycznymi przykładami efektów sieciowych są telefon lub telefaks. Efekty sieciowe mogą być odpowiedzialne za tworzenie się niekompatybilnych, konkurujących ze sobą systemów. Co więcej, efekty sieciowe zazwyczaj generują liczne (wielokrotne) punkty równowagi i często o sukcesie danej sieci decyduje nie jej jakość, a oczekiwania użytkowników. Jak pokazuje przykład klawiatury QWERTY, wybory dokonane przez pierwszych konsumentów mogą prowadzić do ustanowienia standardu i utrudnić rozwój konkurencyjnym technologiom. Konkurencja ze strony nowych firm na rynkach charakteryzujących się efektami sieciowymi i zamkniętymi standardami może być bardzo trudna lub niemożliwa. Niekompatybilne sieci mogą prowadzić do efektywnej konkurencji „o rynek”, ale częściej są źródłem nieefektywności. Polityka gospodarcza usiłuje regulować zachowanie się firm, które celowo kreują niekompatybilności aby w celach antykonkurencyjnych wykorzystać istniejące efekty sieciowe.
WEfekt Veblena, zwany także paradoksem Veblena, dotyczy dóbr luksusowych i najbogatszych grup społecznych, jest to wzrost wielkości popytu na dobra luksusowe mimo wzrostu cen tych dóbr.
WEtyka protestancka a duch kapitalizmu – jedna z najważniejszych i najbardziej znanych publikacji niemieckiego socjologa, Maxa Webera. Ukazała się w latach 1904–1905.
WKameralizm – doktryna ekonomiczna rozwinięta w Niemczech i Austrii w XVII-XVIII w., uznająca za nadrzędny cel polityki gospodarczej państwa pełne wykorzystanie zasobów ludzkich i zdolności produkcyjnych w celu zwiększenia dochodów władcy; odmiana merkantylizmu.
WKrzywa Laffera – koncepcja teoretyczna, która za pomocą krzywej ilustruje zależność między stawką opodatkowania dochodów a dochodami budżetowymi państwa z tytułu podatków; opracowana w połowie lat 70. XX wieku (1974) przez amerykańskiego ekonomistę Arthura Laffera; jest często używana jako argument za zmniejszeniem podatków.
WKrzywa Phillipsa – krzywa ilustrująca statystyczną zależność pomiędzy stopą bezrobocia a inflacją płac.
WMetafora zbitej szyby – przypowieść autorstwa ekonomisty Frédérica Bastiata, która obrazowo tłumaczy, że jakakolwiek katastrofa nie musi napędzić rozwoju gospodarki. Zdaniem Henry'ego Hazlitta, który upowszechnił ten przykład w swojej książce Ekonomia w jednej lekcji, jest to jeden z najpowszechniejszych błędów obecnych w popularnym myśleniu o ekonomii.
WNiepewność – stan psychiczny, w którym ktoś nie jest pewny prawdziwości danego zdania lub nie jest pewny skutków jakiegoś działania.
WRównowaga rynkowa – w mikroekonomii sytuacja na konkurencyjnym rynku, gdy krzywa popytu przecina krzywą podaży, wyznaczając cenę w równowadze i wielkość transakcji w równowadze. W takiej sytuacji rynek został oczyszczony, czyli wielkość popytu równa się wielkości podaży. Pokazuje to rysunek obok.
WTeoria stref rolniczych – model przedstawiający rozmieszczenie różnych rodzajów produkcji rolnej wokół jednego centralnie zorganizowanego rynku zbytu jakim jest miasto. Autorem tej teorii jest Johann Heinrich von Thünen, XIX-wieczny ekonomista niemiecki. Była to jedna z pierwszych teorii przedstawienia analizy przestrzennej.
WWykres Edgewortha – jeden ze sposobów graficznej prezentacji optymalności w sensie Pareto, autorstwa irlandzkiego ekonomisty Francisa Edgewortha. Pokazuje możliwe kombinacje alokacji dóbr między dwie osoby, prezentując zarówno optymalne, jak i nieoptymalne kombinacje.
WZawracająca krzywa podaży pracy – krzywa obrazująca reakcję pracownika na zmiany stawki płacy, a dokładniej – przedstawiająca zależność między stawką płacy a czasem przeznaczonym na pracę przy pozostałych czynnikach niezmienionych.