WMury miejskie w Będzinie.
WMury miejskie w Bieczu - ciąg murów miejskich sięgający początku XIV w. Początkowo miały długość ok. 1200 metrów. W ciągu dziejów system obronny miasta zmieniał się w zależności od technik wojennych. Do dzisiaj zachowały się tylko fragmenty - w okolicach kościoła parafialnego oraz resztki murów z częścią przyziemną kwadratowej baszty koło szpitala Św. Ducha.
WMury obronne miasta Bierutów – linia obwarowań miasta, zbudowana w XIV w.
WMury obronne Braniewa – zespół średniowiecznych obwarowań Braniewa, budowanych od początku XIV wieku, w większości rozebranych w XIX wieku.
WMury miejskie w Chełmnie – jedne z najlepiej zachowanych murów miejskich w Polsce, otaczające miasto prawie pełnym obwodem. Ciąg zachowanych murów ma blisko 1700 m długości.
WMury obronne w Gliwicach – średniowieczne miejskie mury obronne otaczające Stare Miasto w Gliwicach, jedne z najlepiej zachowanych na Śląsku.
WMury miejskie w Goleniowie, jeden z zabytków miasta Goleniowa, pochodzą z XIV-XV wieku, zachowały się jedynie fragmenty. Są to budowle zbudowane z kamienia i cegieł, o charakterze obronnym, obecnie stanowią atrakcję turystyczną.
WMury obronne w Golubiu-Dobrzyniu – pozostałości murów obronnych miasta Golubia, powstałych w 1 poł. XIV w. Mury zostały wpisane do rejestru zabytków dnia 21 grudnia 1959 r. pod numerem A/140/432.
WMury obronne w Grudziądzu – średniowieczne mury miejskie z XIV-XV w.
WMury miejskie Iławy – mury miejskie miasta Iławy zostały zbudowane ok. poł. XIV w. i tworzyły wraz z kościołem, zamkiem i fosą system obronny miasta. Były nierozerwalnie związane z kościołem pw. Przemienienia Pańskiego. Mury zostały wzniesione częściowo z kamienia łamanego i polnego, łączonych zaprawą wapienną, a częściowo z cegły.
WMury miejskie w Kaliszu – ciąg murów miejskich wraz z budowlami o charakterze obronnym, otaczający niegdyś obszar całego Kalisza, a którego fragmenty zachowały się do dziś.
WMury miejskie w Kamiennej Górze – ciąg murów obronnych wokół starego miasta, wzniesionych prawdopodobnie w XV w. w Kamiennej Górze. Najlepiej zachowane fragmenty znajdują się na zapleczu ratusza, mniejsze i niższe przy ul. Ogrodowej, Browarowej i Okrzei.
WMury miejskie w Kłodzku – system obronnych umocnień miasta.
WMury obronne w Kożuchowie – średniowieczne mury obronne w miejscowości Kożuchów w woj. lubuskim należące do najlepiej zachowanych w Polsce.
WMury miejskie w Lubinie – zostały zbudowane w XIV wieku prawdopodobnie w miejscu starych wałów ziemnych wzmocnionych palisadą, które otaczając miasto spełniały funkcję obronną. Intensywna budowa murów miejskich nastąpiła w latach 1348-1358. Były to czasy tuż przed i w czasie Wojny domowej między synami Bolesława Rozrzutnego, kiedy to Lubin stanowił rezydencję księcia Ludwika I. Zakończenie budowy murów miejskich nastąpiło w drugiej połowie XIV wieku i wówczas zostały one włączone do systemu obronnego miasta.
WMury obronne (miejskie) w Lwówku Śląskim – ciąg podwójnego pierścienia murów miejskich wraz z budowlami o charakterze obronnym, otaczający niegdyś obszar całego Lwówka Śląskiego, którego większość odcinków została zachowana do dziś. W ciągu murów obronnych znajdują się wieże obronne: Baszta Bramy Lubańskiej i Baszta Bramy Złotoryjskiej. Mury obronne Lwówka Śląskiego należą do najciekawszych obiektów tego typu na Dolnym Śląsku. Ze względu na niespotykany podwójny układ murów obronnych Lwówek Śląski jest często nazywany polskim Carcassonne.
WMury obronne w Nowym Sączu – ciąg murów miejskich wraz z budowlami o charakterze obronnym, otaczający niegdyś Nowy Sącz, a którego niewielkie fragmenty zachowane zostały do dziś.
WŚredniowieczny staromiejski układ urbanistyczny Paczkowa z systemem fortyfikacji miejskich – zespół średniowiecznych obwarowań miejskich Paczkowa wraz z zachowanym od średniowiecza układem ulic, kościołem o funkcji obronnej oraz rynkiem i ratuszem. To jeden z najlepiej zachowanych przykładów średniowiecznych fortyfikacji miejskich w Polsce. Zamek w Paczkowie nie wchodził w skład fortyfikacji miejskich.
WMury miejskie w Piotrkowie Trybunalskim – ciąg murów miejskich wraz z budowlami o charakterze obronnym, otaczający niegdyś obszar całego Piotrkowa Trybunalskiego, a którego fragmenty zachowały się do dziś.
WMury miejskie Poznania - zespół budowli obronnych wzniesionych w celu ochrony średniowiecznego miasta lokacyjnego przed ingerencją zewnętrzną.
WPrzeworskie mury obronne – fragmenty średniowiecznych obwarowań miasta.
WMury miejskie w Radomiu – ciąg średniowiecznych fortyfikacji wraz z budowlami obronnymi, otaczający Nowy Radom, zbudowany w II połowie XIV wieku. Uległ wyburzeniu w I połowie XIX stulecia.
WMury miejskie w Słupcy – ciąg murów miejskich wraz z budowlami o charakterze obronnym, otaczający niegdyś obszar Słupcy, a którego niewielkie odcinki zachowały się do dziś. Wpisane do rejestru zabytków.
WMury obronne Wielunia miały długość około 1200-1300 metrów i obejmowały teren starego miasta o powierzchni 12 ha. Zbudowane zostały na planie nieregularnego owalu złożonego z prostych odcinków. Miały wysokość 6-6,5 metra, wzniesione z lokalnego piaskowca, zwieńczone ceglanym krenelażem. Pierwotnie mury nie posiadały żadnych baszt a jedynie dwie bramy: Kaliską i Krakowską. Wieluń jest jednym z 25 miast otoczonych za czasów Kazimierza Wielkiego murami obronnymi. Tworzył on wraz z m.in. „orlimi gniazdami” pas fortyfikacji strzegących południowo-zachodniej granicy Korony ciągnących się od Krakowa aż do Ostrzeszowa. Wieluńskie fortyfikacje powstawały po pożarze miasta w 1335 roku stopniowo zastępując umocnienia drewniano-ziemne.
WMury obronne w Złotoryi – ciąg murów obronnych z kamienia został wzniesiony w XIV wieku na miejscu wcześniejszych obwarowań drewniano – ziemnych z XIII stulecia. W początkach XV wieku wzniesiono dodatkowy zewnętrzny pierścień murów oraz wzmocniono baszty łupinowe i dwie bramy: Dolną czyli Legnicką i Górną zwaną Kowalską, nieco później przebito furty Wilczą i Solną. Główne bramy chronione były przez wieże przybramne. W latach 1822-23 zawaliły się założenia bramne, zastąpiono je wówczas drewnianymi furtami. Niszczejącą fortyfikację zaczęto rozbierać. Zezwolenie na rozebranie murów miejskich mieszczanie złotoryjscy uzyskali dopiero w 1863 r. W ostatniej ćwierci wieku XIX podjęto działania mające na celu ochronę murów miejskich. W okresie powojennym sukcesywnie przeprowadzano prace rewaloryzacyjne przy umocnieniach miejskich. Prace zabezpieczająco-porządkowe południowo-wschodniego odcinka murów przeprowadzono w 1964 r.: wzmocniono koronę, uzupełniono istniejące wyrwy oraz uporządkowano otaczający je teren. Obecnie w zachowany odcinek murów u wylotu ulic Staromiejskiej i M. Konopnickiej wmurowano detale architektoniczne z rozbieranych domów mieszczańskich, m.in. archiwoltę portalu z datą 1591 i gmerkiem mieszczańskim.