WGerhard Bigalk – Niemiec, korvettenkapitän, dowódca niemieckich okrętów podwodnych podczas II wojny światowej. Dowodził kolejno U-14 i U-751. Awansowany do stopnia korvettenkapitäna 5 kwietnia 1945 roku, ze skutkiem wstecznym od 1 lipca 1942 roku. Zginął wraz z U-751 17 lipca 1942 roku na południowy zachód od Przylądka Ortegal. Odznaczony Krzyżem Rycerskim 25 grudnia 1941 roku, jako 93. w Kreigsmarine i 41. w U-Bootwaffe.
WHeinrich Bleichrodt – niemiecki oficer marynarki, korvettenkapitän, podczas II wojny światowej dowódca niemieckich okrętów podwodnych U-48, U-67 oraz U-109. W trakcie działań wojennych podczas bitwy o Atlantyk zatopił 24 statki o łącznym tonażu 151 260 BRT oraz slup HMS „Dundee”. Po kapitulacji III Rzeszy został uwięziony, po czym zwolniony 25 września 1945 roku.
WAlbrecht Brandi – dowódca okrętów podwodnych (U-Bootów) podczas II wojny światowej.
WCarl Emmermann – oficer marynarki, korvettenkapitän, dowódca niemieckich okrętów podwodnych w latach 1941–1945. W trakcie służby na tym stanowisku w Kriegsmarine, dowodził okrętami podwodnymi U-172 typu IXC i U-3037 typu XXI. Dowodząc pierwszym z nich, 10 października 1942 roku, przez wielokrotne storpedowanie zatopił brytyjski liniowiec pasażerski RMS „Orcades” o pojemności 23 500 BRT. Dowodząc U-172 zatopił 26 jednostek o łącznym tonażu 152 080 BRT. Kierował także 6. i 31. Flotyllą U-Bootów.
WHans-Georg von Friedeburg – generaladmiral Kriegsmarine, Naczelny Dowódca Kriegsmarine, następca Karla Dönitza na stanowisku Naczelnego Dowództwa Kriegsmarine.
WLudwig-Ferdinand von Friedeburg – niemiecki oficer marynarki, najmłodszy dowódca U-Bootów Kriegsmarine podczas II wojny światowej. Dowództwo okrętu podwodnego U-155 typu IXC objął 15 sierpnia 1944 roku, gdy ukończył 20 lat i 86 dni. Dowodził następnie U-4710 typu XXIII. Po kapitulacji Niemiec dostał się do niewoli, z której został zwolniony w 1947 roku.
WFriedrich Guggenberger – niemiecki oficer, dowódca okrętów podwodnych (U-Bootów) z okresu II wojny światowej, as wojny podwodnej.
WReinhard Hardegen – niemiecki oficer, dowódca niemieckich okrętów podwodnych (U-Bootów) w czasie II wojny światowej; później przedsiębiorca i lokalny polityk.
WWerner Hartmann – niemiecki oficer marynarki w stopniu komandora, dowódca niemieckich okrętów podwodnych (U-Bootów) w czasie II wojny światowej.
WWerner Henke – niemiecki oficer marynarki z okresu II wojny światowej, as wojny podwodnej.
WOtto Kretschmer – niemiecki oficer marynarki, jeden z najskuteczniejszych dowódców niemieckich okrętów podwodnych (U-Bootów) w okresie II wojny światowej, z przydomkiem Król tonażu.
WGünter Kuhnke – niemiecki oficer, dowódca okrętów podwodnych (U-Bootów) z okresu II wojny światowej, as wojny podwodnej.
WOskar Heinz Kusch – oficer Kriegsmarine z czasów II wojny światowej. Na skutek oskarżenia przez Urlicha Abela – pierwszego oficera dowodzonego przez Kuscha U-Boota U-154 – o wywrotową propagandę oraz wypowiedzi krytyczne wobec Adolfa Hitlera i dowództwa Kriegsmarine, został skazany na karę śmierci przez niemiecki sąd wojenny. Wyrok został wykonany 12 maja 1944 roku w Kilonii.
WHeinrich Lehmann-Willenbrock – dowódca niemieckich okrętów podwodnych U-8, U-5, U-96 i U-256, od marca 1942 roku, do września 1944 roku dowódca 9. Flotylli U-Bootów w Breście. 4 września 1944 roku, na pokładzie okrętu U-256, jako jego dowódca, uciekł z oblężonego Brestu do Bergen. Po wojnie kapitan jednego z czterech w historii statków towarowych o napędzie atomowym.
WFritz-Julius Lemp – niemiecki oficer, dowódca okrętów podwodnych (U-Bootów) podczas II wojny światowej.
WHeinrich Liebe – Niemiec, fregattenkapitän, jeden z najskuteczniejszych dowódców niemieckich okrętów podwodnych podczas II wojny światowej. Dowodził kolejno U-2, U-10 (dwukrotnie) i U-38. Od lutego do kwietnia 1938 roku służył w sztabie FdU, w kwietniu tego roku objął dowodzenie szkołą U-Bootów, która kierował do sierpnia 1938 roku. Od lipca 1941 roku do sierpnia 1944 roku pełnił funkcję doradcy w OKM/SKL. Awansowany do stopnia fregattenkapitäna 1 października 1944 roku. Odznaczony Krzyżem Rycerskim z dniem 14 sierpnia 1940 roku, jako 24. w Kriegsmarine i 8. w U-Bootwaffe, 10 czerwca 1941 roku został udekorowany Liśćmi Dębu jako 13. w Wehrmachcie, 4. w Kriegsmarine oraz 4. w U-Bootwaffe. Podczas działań wojennych, zatopił 34 statki o łącznym tonażu 187 267 BRT oraz uszkodził jedną jednostkę o tonażu 3670 BRT. Po wojnie powrócił do wschodnich Niemiec.
WWolfgang Lüth – kapitän zur see, dowódca niemieckich okrętów podwodnych U-13, U-9, U-138, U-43 oraz U-181 podczas II wojny światowej, 22. Flotylli U-Bootów, a następnie akademii morskiej Flensburg-Mürwik.
WAugust Maus – niemiecki oficer, dowódca okrętu podwodnego (U-Boota) z okresu II wojny światowej, as wojny podwodnej.
WGünther Prien – niemiecki oficer Kriegsmarine przed i podczas II wojny światowej, korvettenkapitän. Jeden z najsłynniejszych dowódców niemieckich okrętów podwodnych biorących udział w bitwie o Atlantyk. Sławę w Niemczech przyniosło mu zatopienie pancernika HMS „Royal Oak” wewnątrz brytyjskiej bazy Scapa Flow. Dowodząc U-47 zatopił łącznie 31 jednostek o łącznej pojemności 191 919 ton, 8 zaś o pojemności 62 751 ton uszkodził. Zginął na patrolu w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach ok. 7 marca 1941 roku. Jego śmierć wywołała szok społeczny w Niemczech. Prywatnie był nazistą z przekonania.
WHans-Rudolf Rösing − niemiecki oficer marynarki, w Kriegsmarine dowódca U-Bootów przed i podczas II wojny światowej, po jej zakończeniu kontradmirał w Bundesmarine.
WAdalbert Schnee – dowódca U-Bootów podczas drugiej wojny światowej.
WHerbert Emil Schultze – Niemiec, korvettenkapitän, dowódca okrętów podwodnych podczas II wojny światowej. W trakcie działań wojennych podczas bitwy o Atlantyk dowodził jednostką typu VIIB U-48, z którą zatopił 26 statków o łącznym tonażu 171 000 BRT, co pozwoliło mu na zajęcie szóstego miejsca pod względem skuteczności wśród dowódców niemieckiej floty podwodnej. Swoim okrętem dowodził do lipca 1941 roku, kiedy objął dowództwo 3. Flotylli U-Bootów. Do końca wojny sprawował odtąd funkcje lądowe. Za sukcesy w wojnie podwodnej otrzymał Krzyż Rycerski, do którego dodane zostały następnie Liście Dębu.
WAlexander Gelhaar – niemiecki oficer marynarki, dowódca niemieckich okrętów podwodnych U-10 oraz U-46. Wstąpił do marynarki w 1928 roku, po czym przeszedł gruntowne szkolenie w zakresie pływania podwodnego, a także prowadzenia ognia morskiego. 1 października 1936 roku objął swoje pierwsze dowództwo, na pokładzie okrętu podwodnego Kriegsmarine U-10. 2 listopada 1938 roku objął dowództwo U-46 typu VIIB, z którym 14 sierpnia 1939 roku wyszedł na swój pierwszy patrol wojenny. Przeprowadził pięć patroli wojennych podczas których zatopił dwie jednostki w łącznym tonażu 7952 BRT. Od czerwca 1940 był pełniącym obowiązki dowódcy 7. Flotylli U-Bootów „Wegener”, a od lipca 1940 do lutego 1944 roku był jej dowódcą. Objął wówczas stanowisko dowódcze w akademii morskiej Flagensburg–Mürwik, które pełnił do kapitulacji Niemiec.
WErich Topp – niemiecki oficer marynarki, służący w Kriegsmarine w latach 1934 – 1945 jako dowódca U-Bootów, po II wojnie światowej wyższy oficer Bundesmarine.
WHelmut Witte – niemiecki oficer Kriegsmarine podczas II wojny światowej, komandor podporucznik. Był dowódcą U-159.