W

Adiutant, adiutant ordynansowy – żołnierz pomocniczy asystujący najwyższym oficerom. Jest w osobistej dyspozycji swego przełożonego. Wykonuje ogólne prace kancelaryjno-biurowe i organizacyjne zapewniające rytmiczność działalności służbowej dowódcy, a także zlecenia osobistego przełożonego, oraz kieruje pracą innych pracowników adiutantury.Adiutant przyboczny, fligeladiutant pełni podobną funkcję przy głowach państw: prezydentach, królach, cesarzach. Adiutant – stopień wojskowy we Francuskich Siłach Zbrojnych oraz Legii Cudzoziemskiej. Generał adiutant – funkcja w armii I Rzeczypospolitej i innych ówczesnych armiach

W

Amunicyjny – żołnierz odpowiedzialny za opiekę nad amunicją do broni wymagającej obsługi przez więcej niż jedną osobę.W artylerii: żołnierz wchodzący w skład obsługi pojedynczego artyleryjskiego środka walki (działonu). Do jego zadań należy: przygotowanie amunicji do strzelania, donoszenie i podawanie nabojów ladowniczemu. W skład obsługi jednego działa może wchodzić kilku amunicyjnych. W piechocie: żołnierz wchodzący w skład obsługi zespołowej broni strzeleckiej, pełniący analogiczną funkcję jak w artylerii, dodatkowo zajmujący się transportem amunicji oraz niekiedy pełniąc równolegle funkcję ładowniczego.

W

Bombardier – członek załogi samolotu wojskowego, najczęściej bombowca, który odpowiada za ładunek bomb na pokładzie, jak i jego zrzut na wyznaczony cel.

W

Celowniczy – żołnierz odpowiedzialny za celowanie i prowadzenie ognia z broni wymagającej obsługi przez więcej niż jedną osobę.W piechocie: żołnierz wchodzący w skład obsługi zespołowej broni strzeleckiej spełniający podstawową funkcję przy jej obsługiwaniu: przenosi broń, a w trakcie walki naprowadza ją na cel oraz prowadzi ogień. Dodatkowo wespół z asystującym mu ładowniczym może usuwać zacięcia, oraz przeładowywać broń. W artylerii: żołnierz wchodzący w skład obsługi pojedynczego artyleryjskiego środka walki (działonu), wykonujący wszystkie czynności, dotyczące nastawiania przyrządów celowniczych i celowania W wojskach pancernych: członek załogi wozu bojowego, odpowiednik celowniczego w artylerii. W przypadku gdy załoga pojazdu liczy tylko 3 osoby, funkcję celowniczego jak i ładowniczego pełni zbiorczo działonowy.

W

Dobosz – członek orkiestry, grający na bębnie. W wojskach europejskich od końca średniowiecza wybijał takt w marszu. W Polsce pierwotnie zwano dobosza bębnicą, od XVI w. doboszem, w XVIII i na pocz. XIX w. pałkarzem. Inna nazwa dobosza to tarabaniarz.

W

Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych – stanowisko służbowe w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej przewidziane dla żołnierza zawodowego w stopniu generała.

W

Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych – stanowisko służbowe w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej przewidziane dla żołnierza zawodowego w stopniu generała broni.

W

Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych (GISZ) – organ pracy Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, powołany dekretem Prezydenta RP Ignacego Mościckiego z dnia 6 sierpnia 1926 o sprawowaniu dowództwa nad siłami zbrojnymi w czasie pokoju i ustanowieniu Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych.

W

Kwatermistrz – oficer dowództwa (sztabu), który dowodzi w polu z ramienia dowódcy kwatermistrzostwem (tyłami), kieruje działalnością podległych mu szefów służb w zakresie zaopatrzenia i obsługi wojsk, organizuje dowóz i ewakuację, a na wyższych szczeblach - komunikację na obszarze tyłów oraz jest odpowiedzialny za organizację tyłów (etapów); w czasie pokoju kieruje gospodarką jednostki wojskowej będącej oddziałem gospodarczym i prowadzi szkolenie podległych mu kadr. Aktualnie w Siłach Zbrojnych RP pojęcia kwatermistrz – kwatermistrzostwo rozszerzono i wprowadzono pojęcia: szef logistyki – logistyka. Funkcja kwatermistrza znana jest także w straży pożarnej, skautingu i harcerstwie.

W

Ładowniczy - żołnierz odpowiedzialny za ładowanie broni wymagającej obsługi przez więcej niż jedną osobę.W piechocie: żołnierz wchodzący w skład obsługi zespołowej broni strzeleckiej odpowiedzialny za ładowanie broni i przenoszenie amunicji. W przypadku zasilanego taśmowo karabinu maszynowego niekiedy dodatkowo przytrzymuje/ustawia taśmę nabojową w celu redukcji ryzyka zacięcia broni. W artylerii: żołnierz wchodzący w skład obsługi pojedynczego artyleryjskiego środka walki (działonu), wprowadzający pocisk lub nabój do komory nabojowej w celu oddania strzału. W wojskach pancernych: członek załogi wozu bojowego, odpowiedzialny za ładowanie armaty i sprzężonego z nią czołgowego karabinu maszynowego. W przypadku gdy załoga pojazdu liczy tylko 3 osoby, funkcję ładowniczego jak i celowniczego pełni zbiorczo działonowy.

W

Ministerstwo Obrony Narodowej (MON) – urząd administracji rządowej w Polsce podlegający ministrowi właściwemu do spraw obrony narodowej. W XIX wieku funkcjonował jako Ministerstwo Wojny, w okresie II RP zaś nosił nazwę Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W

Ministerstwo Spraw Wojskowych (M.S.Wojsk.) – naczelny organ administracji państwowej powołany do kierowania i administrowania siłami zbrojnymi II RP w czasie pokoju i przygotowania ich do działań na wypadek wojny, w latach 1918-1942.

W

Ordynans – żołnierz, zazwyczaj szeregowy lub podoficer, pozostający w dyspozycji oficera, do wszelkiego rodzaju posług pomocniczych.

W

Saper – nazwa zawodu człowieka trudniącego się materiałami wybuchowymi, szczególnie ich rozbrajaniem. Istnieją specjalne formacje rozbrajania niebezpiecznych materiałów w wojsku oraz w policji. Formacją grupującą saperów w armii są pododdziały wojsk inżynieryjnych.

W

Strzelec wyborowy – żołnierz lub członek innej uzbrojonej formacji wyszkolony w precyzyjnym strzelaniu na dużą odległość, obserwacji i maskowaniu. Uzbrojenie strzelca wyborowego stanowi karabin wyborowy, specjalnie wyselekcjonowana broń wyposażona w celownik optyczny, noktowizor lub inny celownik umożliwiający celne strzelanie na duże odległości. Zadaniem strzelca wyborowego na polu walki jest eliminowanie ważnych celów pojawiających się w krótkim czasie. Mogą nimi być strzelcy wyborowi wroga, łącznicy, obsługa broni ciężkiej, załogi pojazdów pancernych uszkodzonych na polu walki, dowódcy.

W

Sztab Generalny Wojska Polskiego – instytucja centralna Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, utworzona w 1918.