WZ17 Diether von Roeder – niemiecki niszczyciel z okresu II wojny światowej, główny okręt typu 1936, zatopiony w 1940 w bitwie pod Narwikiem.
WSMS Dresden – krążownik lekki Kaiserliche Marine, o wyporności 3644 ton. Jednostka prototypowa typu Dresden, której stępkę położono w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w roku 1906, zwodowano w październiku 1907, a oddano do służby w listopadzie 1908 roku. Opóźnienie wejścia do służby spowodowane było kolizją w Zatoce Kilońskiej z inną jednostką podczas prób morskich i koniecznym remontem. Tak jak wcześniejsze krążowniki typu Königsberg był uzbrojony w 10 dział 105 mm i dwie wyrzutnie torped. Mógł rozwinąć maksymalną prędkość 24 w., a jego zasięg wynosił 3600 Mm.
WDubrovnik – wielki niszczyciel zbudowany dla Jugosłowiańskiej Marynarki Wojennej w latach 30. XX w., w kwietniu 1941 po ataku na Jugosławię przejęty przez Włochów, następnie, po kapitulacji tychże we wrześniu 1943 przez Niemców, którzy dokonali jego samozatopienia w kwietniu 1945 r. Był jedynym okrętem swojego typu.
WG 10, później T 110 – niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Czwarta jednostka typu G 7. Służył także w okresie międzywojennym i jako okręt pomocniczy podczas II wojny światowej.
WZ2 Georg Thiele – niemiecki niszczyciel typu 1934 z okresu przedwojennego i II wojny światowej, zatopiony w 1940 w bitwie pod Narwikiem.
WZ19 Hermann Künne – niemiecki niszczyciel typu 1936 z okresu II wojny światowej, zatopiony w 1940 w bitwie pod Narwikiem.
WZ7 Hermann Schoemann – niemiecki niszczyciel typu 1934A z okresu przedwojennego i II wojny światowej, w służbie w latach 1937-1942, zatopiony w bitwie z konwojem QP-11 na Morzu Barentsa.
WSMS Königsberg – krążownik lekki niemieckiej Kaiserliche Marine. Nosił nazwę stolicy Prus Wschodnich. Stępkę położono w styczniu, kadłub zwodowano w grudniu 1905, a prace wykończeniowe zakończono w czerwcu 1906 roku. Okręt był wiodącą jednostką typu Königsberg. „Königsberg” miał 3814 ton pełnej wyporności bojowej, był uzbrojony w dziesięć dział kalibru 105 mm i rozwijał prędkość 24,1 węzła.
WSMS Rostock − niemiecki krążownik lekki należący do typu Karlsruhe z okresu I wojny światowej. Budowany w latach 1911−1914, wszedł do służby w Kaiserliche Marine niedługo przed rozpoczęciem działań wojennych. Włączony w skład sił rozpoznawczych Hochseeflotte brał udział w bitwie na Dogger Bank w 1915 roku. Przez pewien czas działał również na Bałtyku. Podczas bitwy jutlandzkiej w dniach 31 maja i 1 czerwca 1916 roku został storpedowany przez brytyjskie niszczyciele. Podczas holowania do portu, w związku z zagrożeniem przez nadpływające siły przeciwnika, został po zdjęciu załogi zatopiony przez własne okręty.
WS 90 – niemiecki niszczyciel z początku XX wieku i okresu I wojny światowej. Należał do pierwszego typu niemieckich niszczycieli S 90. Służył na wodach chińskich, gdzie został zatopiony przez załogę w 1914 roku. Odznaczył się zatopieniem japońskiego krążownika „Takachiho”.
WV 47 - niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Piąta jednostka typu V 43, pierwsza o wydłużonym o 3,5 m kadłubie. Okręt wyposażony w trzy kotły parowe opalane ropą. Zapas paliwa 338 ton. 2 listopada 1918 roku zatopiony podczas odwrotu z Belgii.
WV 69 - niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej.Trzecia jednostka typu V 67. Okręt wyposażony w trzy kotły parowe opalane ropą. Zapas paliwa 306 ton. Zatopiony 2 listopada 1918 roku podczas niemieckiego odwrotu z Belgii.
WV 155 - niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Szósta jednostka typu V 150. Po wojnie przeklasyfikowana na torpedowiec. W czasie II wojny światowej okręt pomocniczy. Zatopiony przez załogę 22 kwietnia 1945 roku.
WSMS V 156 - niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej, siódma jednostka typu V 150. Po wojnie przeklasyfikowana na torpedowiec. W czasie II wojny światowej okręt pomocniczy. Zatopiony przez załogę w Kilonii 3 maja 1945 roku.
WZ9 Wolfgang Zenker – niemiecki niszczyciel typu 1934A z okresu II wojny światowej, zatopiony w 1940 w bitwie pod Narwikiem.
WSMS Zähringen – niemiecki pancernik typu Wittelsbach z okresu I wojny światowej. W skład Cesarskiej Marynarki Wojennej wszedł w październiku 1902 roku. Okręt otrzymał imię dla uczczenia niemieckiego średniowiecznego rodu szlacheckiego Zähringen. Od 1917 roku używany w charakterze okrętu-celu. W grudniu 1944 roku zatopiony przez brytyjskie lotnictwo w gdyńskim porcie. Podniesiony z dna i ponownie zatopiony w celu blokady portu w marcu 1945 roku.