WLotniskowce – klasa okrętów, której głównym zadaniem jest prowadzenie operacji bojowych za pomocą bazujących na nich samolotów i przystosowana do tego celu konstrukcyjnie. Pierwsze okręty tej klasy powstały pod koniec pierwszej wojny światowej, następnie odegrały dużą rolę w walkach drugiej wojny światowej, szczególnie na Pacyfiku. Obecnie tylko USA mają większą flotę lotniskowców, ponadto Francja, Rosja i Brazylia mają pojedyncze lotniskowce uderzeniowe, a Wielka Brytania, Indie, Hiszpania, Włochy i Tajlandia lekkie lotniskowce dla samolotów V/STOL. Lotniskowiec porusza się wraz z tzw. grupą uderzeniową, składającą się z fregat, niszczycieli, okrętów podwodnych. Grupa taka jest w stanie samodzielnie prowadzić działania wojenne na wielkim obszarze.
WCavour – włoski lekki lotniskowiec wielozadaniowy, w służbie od 2009 roku. Okręt flagowy włoskiej marynarki wojennej.
WChakri Naruebet – tajlandzki lekki lotniskowiec zbudowany w hiszpańskiej stoczni. Okręt w czasie pokoju jest przeznaczony głównie do udzielania pomocy ofiarom klęsk żywiołowych. Jednostkę nazwano imieniem najstarszej księżniczki, córki króla Tajlandii dla uhonorowania panującej w Tajlandii od 1782 dynastii Chakri.
WGiuseppe Garibaldi (C551) – włoski współczesny lekki lotniskowiec przystosowany do przenoszenia samolotów pionowego startu i lądowania i śmigłowców, flagowy okręt włoskiej marynarki wojennej w latach 1985 - 2009. Oficjalnie klasyfikowany jako krążownik lotniczy.
WKorzenie lotniskowców sięgają I wojny światowej. Wtedy rozpoczęła się kariera tych pływających jednostek, o których przez wiele lat myślano jako o broni pomocniczej. Jednak w okresie międzywojennym Japonia, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone tak rozbudowały swoje floty lotniskowców, że na początku II wojny światowej miały łącznie 18 takich okrętów. Dzisiaj lotniskowce są głównymi okrętami marynarek w których służą, a w przypadku nowoczesnych amerykańskich superlotniskowców, mogą mieć na wyposażeniu więcej samolotów niż całe siły powietrzne niektórych państw.
WLiaoning – pierwszy lotniskowiec Chińskiej Republiki Ludowej, w służbie od 2012 roku. Należy do radzieckiego projektu 1143.6, oznaczonego w Chinach jako Typ 001. Budowę okrętu rozpoczęto w 1985 roku dla marynarki wojennej ZSRR w ukraińskim Mikołajowie, pod nazwą „Riga”, a następnie „Wariag”. W związku z rozpadem ZSRR, nieukończony okręt został sprzedany firmie z Chin. Po przeholowaniu do Chin w 2002 roku, został przejęty przez marynarkę, która zdecydowała ukończyć go jako lotniskowiec, według zmodyfikowanego projektu. W 2012 roku, po kilkuletnim procesie wykończenia, wszedł do służby w Marynarce Wojennej Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej jako pierwszy chiński lotniskowiec. Nosi numer burtowy 16.
WLotniskowce typu Lexington – typ amerykańskich lotniskowców z okresu II wojny światowej, zbudowanych na bazie kadłubów krążowników liniowych typu Lexington w latach 20. Wprowadzono do służby 2 okręty tego typu: "Lexington" (CV-2) i "Saratoga" (CV-3). Były to pierwsze duże lotniskowce US Navy.
WShandong (18) – chiński współczesny lotniskowiec, w służbie od 2019 roku, będący pierwszym lotniskowcem zbudowanym w Chińskiej Republice Ludowej. Stanowi jedyny zbudowany do tej pory okręt typu 001A.
WTCG Anadolu (L400) – uniwersalny okręt desantowy–lotniskowiec budowany dla marynarki Turcji, wodowany w 2019 roku. Wersja hiszpańskiego typu Juan Carlos I.
WINS Vikramaditya (R33) – współczesny lotniskowiec marynarki wojennej Indii, przebudowany z radzieckiego krążownika lotniczego projektu 11434. Okręt zbudowany w Nikołajewie, wszedł do służby w 1987 roku w Marynarce Wojennej ZSRR pod nazwą „Baku”, następnie służył we flocie Rosji pod nazwą „Admirał Fłota Sowietskogo Sojuza Gorszkow”. W roku 2013 okręt został przekazany Indiom, po przebudowie na konwencjonalny lotniskowiec. Przenosi około 30 samolotów i śmigłowców, jego główne wyposażenie stanowią obecnie samoloty MiG-29K, startujące przy pomocy skoczni.
WINS Vikrant – współczesny indyjski lotniskowiec, pierwszy okręt tej klasy wybudowany w Indiach, którego konstrukcja została opracowana przy udziale przedsiębiorstw zachodnich. Jednostka o wyporności 37 500 ton i długości 262 metrów. Jednostka została zwodowana została w 2013 roku, planowane wejście do służby okrętu to rok 2021.