WFregaty rakietowe typu Adelaide – typ sześciu australijskich fregat rakietowych, zbudowanych w latach 1978-1992 dla Royal Australian Navy, będący zmodyfikowaną wersją amerykańskich fregat typu Oliver Hazard Perry.
WFregaty rakietowe typu ANZAC – fregaty rakietowe zbudowane w wyniku współpracy Australii i Nowej Zelandii, które powstały w oparciu o zmodernizowany niemiecki projekt fregat typu MEKO 200. Od 1996 do służby weszło 10 okrętów, z czego 8 do marynarki australijskiej i 2 dla nowozelandzkiej. Nazwa głównego okrętu i całego typu pochodzi od australijsko-nowozelandzkiego korpusu ANZAC walczącego podczas I wojny światowej.
WLista aktywnych okrętów Royal Australian Navy według stanu na 1 czerwca 2019 roku.
WNiszczyciele min typu Huon – typ niszczycieli min zaprojektowany dla potrzeb Royal Australian Navy. Houn bazowany jest na wcześniejszym typie Gaeta zaprojektowanym dla Włoskiej Marynarki Wojennej. Okręty powstały w ramach projektu Sea 1555 australijskiego Department of Defence na nowoczesny niszczyciel min przystosowany do działań w warunkach australijskich, zastępując jednostki typu Bay. W porównaniu w okrętami włoskimi, australijskie Huony mają ulepszony sprzęt do wykrywania i niszczenia min oraz lepsze zakwaterowanie załogi.
WNiszczyciele rakietowe typu Hobart – typ niszczycieli Aegis Królewskiej Australijskiej Marynarki Wojennej. Nowy typ niszczyciela zastąpił fregaty rakietowe typu Adelaide, przejmując od nich zadania obrony obszaru powietrznego oraz walki przeciwpodwodnej. Trwają także obecnie rozważania nad wyposażeniem okrętów nowego typu w zdolność zwalczania pocisków balistycznych, opartą na amerykańskim systemie antybalistycznym Aegis BMD. Nowy typ niszczycieli oparty został na hiszpańskich konstrukcjach fregat typu Álvaro de Bazán (F100) z wyposażeniem w zakresie systemu Aegis dostarczanym przez amerykańskie koncerny Raytheon oraz Lockheed Martin. Ogółem wybudowano trzy jednostki tego typu: „Hobart”, który wszedł do służby w 2017 roku, „Brisbane” (2018) i „Sydney”.
WOkręty desantowe typu Canberra – australijskie uniwersalne okręty wojenne, obecnie służące jako okręty desantowe-doki-śmigłowcowce klasy LHD, przeznaczone do zastąpienia dwóch wycofanych już desantowców typu Kanimbla o wyporności 8500 t, oraz HMAS „Tobruk” o wyporności 5800 t. Docelowo mają służyć również jako lotniskowce floty z myśliwcami F-35 na pokładzie. Zbudowano dwa okręty na bazie hiszpańskiego projektu „Juan Carlos I”. Rozważany był też francuski typ Mistral. Kontrakt na dwa okręty jest wart około 3,1 mld AUD. Kadłub pierwszego okrętu, HMAS „Canberra” (L01) zwodowano w hiszpańskim Ferrol w 2011 roku, prace przy bliźniaczym HMAS „Adelaide” (L02) rozpoczęto w 2010, a zwodowano go w 2012, oba kadłuby wykończano w australijskiej stocznie w Williamstown. Kadłuby przetransportowano w 2012 roku do Australii, na pokładach statków MV Blue Marlin i MV Mighty Servant 3. Australia zakupiła też w Hiszpanii 12 barek desantowych typu LCM-1E, które będą bazować na pokładach desantowców.
WOkręty podwodne typu Collins – australijskie okręty podwodne o napędzie konwencjonalnym, które w Królewskiej Marynarce Wojennej Australii począwszy od 27 lipca 1996 r. zastąpiły okrętu typu Oberon.
WOkręty zaopatrzeniowe typu Durance – typ ośmiu francuskich okrętów zaopatrzeniowych, zbudowanych w latach 70. i 80. XX wieku, spośród których pięć przeznaczonych było dla Marine nationale.
WHMAS Diamantina – australijski niszczyciel min typu Huon służący obecnie w Royal Australian Navy (RAN). Jego nazwa pochodzi od australijskiej rzeki.
WHMAS Farncomb – okręt podwodny typu Collins, służący w Royal Australian Navy (RAN) na przełomie XX i XXI wieku.