WKultura Ertebølle – nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z eponimicznym stanowiskiem Ertebølle położonym koło Logstor w północnej części Jutlandii. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z omawianą kulturą obejmował swym zasięgiem obszary dzisiejszej Danii oraz południowej części Skandynawii. Rozwój owej jednostki kulturowej wyznaczają daty od ok. 5 do ok. 4 tys. lat temu. Inwentarz kamienny w owej kulturze reprezentowany jest przez drapacze przekłuwacze i rylce, do których wytworzenia posługiwano się techniką wiórową. Do inwentarzy kamiennych należy zaliczyć również „siekiery” wytwarzane techniką rdzeniowania jak i gładzenia. Inwentarze kościane reprezentowane były przez różnego rodzaju przekłuwacze, gładziki i pierścienie. Novum w niniejszej kulturze było występowanie naczyń z wypalanej gliny, głównie płaskie misy i talerze. Gospodarka kultury Ertebølle miała charakter mieszany, dominowało rybołówstwo morskie głównie na dorsze i węgorze oraz na ssaki morskie m.in foki, praktykowano również zbieractwo małży i ślimaków. Polowanie na ssaki lądowe m.in jelenie, sarny, miało niewielkie znaczenie w strategii pozyskiwania pożywienia przez ludność tej kultury.
WKultura Fosna – postpaleolityczna kultura w zachodniej Norwegii. Datowana na początek holocenu. Wraz z ociepleniem klimatu na północ przesuwają się grupy kompleksu z ostrzami trzoneczkowatymi, tworząc tę kulturę. W Szwecji nosi nazwę kultury Hensbecka, od stanowiska na północ od Göteborga.
WKultura kapska, kultura kapsyjska – genezę kultury kapskiej wiąże się z miejscowym podłożem kulturowym o tradycjach iberomauruzyjskich. Nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z nazwą stanowisk znajdującego się w rejonie oazy Kafsa w Tunezji. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z omawianą kulturą obejmował swym zasięgiem obszary Maghrebu m.in stanowisko Ain Rhilane położone w Algierii. Rozwój owej jednostki kulturowej wyznaczają daty od ok. 9 do ok. 5 tys. lat temu. Inwentarz kamienny w owej kulturze reprezentowany jest przez zbrojniki geometryczne do których wytworzenia posługiwano się techniką mikrowiórową. Gospodarka kultury kapskiej opierała się na polowaniach na antylopy, gazele, dzikie konie, zające.
WKultura kastelnowska – nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z eponimicznym stanowiskiem Châteauneuf-les-Martigues znajdującym się w departamencie Bouche du Rhone. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z omawianą kulturą obejmował swym zasięgiem obszary południowo-wschodniej części Francji – Baume de Monclus oraz tereny północnych Włoch – Romagnano. Rozwój tej jednostki kulturowej wyznaczają daty od ok. 7 do ok. 6 tys. lat temu. Inwentarz kamienny w owej kulturze reprezentowany jest przez zbrojniki o formie trapezoidalnej. Stanowiska Hœdic oraz Téviec interpretowane są jako cmentarzyska owej kultury. Groby te miały charakter zbiorowy, w których zmarli umieszczani byli w pozycji bardzo skurczonej bądź siedzącej. We wszystkich tych cmentarzyskach zmarłych posypywano ochrą.
WKultura kundajska – nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z eponimicznym stanowiskiem Kunda-Lammasmägi w Estonii. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z omawianą kulturą obejmował swym zasięgiem obszary północno-wschodniej Polski m.in Tłokowie koło Ełku oraz obszary dzisiejszej Estonii stanowisko Kunda-Lammasmägi. Rozwój owej jednostki kulturowej wyznaczają daty od ok. 8 do ok. 5,3 tys lat temu. Inwentarz kamienny w owej kulturze reprezentowany jest przez grociki trzoneczkowate oraz geometryczne grociki strzał zaś inwentarz kościany reprezentowany jest przez topory rogowe, figurki z kości i rogu oraz ozdoby i naszyjniki wykonane z przekłuwanych zębów zwierzęcych.
WKultura maglemoska – mezolityczna kultura archeologiczna występująca w okresie ok. 9000-5000 p.n.e. w północnej części Niżu Europejskiego.
WKultura natufijska – kultura mezolitu bliskowschodniego. Nazwa pochodzi od stanowiska archeologicznego Wadi-an-Natuf, w Izraelu, z około IX tysiąclecia p.n.e. Kultura została zdefiniowana w latach 30. XX wieku w wyniku badań wykopaliskowych na Górze Karmel prowadzonych przez Dorothy Garrod.
WKultura tardenuaska – kultura archeologiczna z okresu mezolitu, występowała na terenie zachodniej Europy, a także Hiszpanii.