
Theodor W. Adorno, właściwie Theodor Ludwig Wiesengrund – niemiecki filozof, socjolog, teoretyk muzyki i kompozytor. Był jednym z czołowych przedstawicieli „szkoły frankfurckiej” i współpracownikiem Institut für Sozialforschung, współtwórca teorii krytycznej.

Al-Farabi, wł. Muhammad ibn Muhammad ibn Tarkhan ibn Uzalagh al-Farabi lub Abū Nasr Muhammad ibn al-Farakh al-Fārābi – filozof turański, uczony i muzyk, jeden z pierwszych filozofów świata islamu. Nazywany „Drugim Nauczycielem” filozofii islamskiej.

Albert Wielki, Albert z Kolonii, Albert z Lauingen, łac. Albertus Magnus – teolog, dominikanin, filozof scholastyczny. Znany także z obszernej wiedzy przyrodniczej, przypisuje mu się także zajmowanie się alchemią. Święty Kościoła katolickiego, doktor Kościoła.

Leon Battista Alberti – włoski malarz, poeta, filozof, kartograf, muzyk i architekt, członek Akademii Florenckiej. Przedstawiciel humanistycznego nurtu włoskiego renesansu.

Alcuin, Alkuin, Alchoin, Alcwin, Ealhwine, Alchwine lub Albinus Flaccus – błogosławiony katolicki, filozof, pedagog, teolog i teoretyk muzyki, uczony mnich anglosaski. Tworzył po łacinie, pisał także utwory poetyckie.

Arystoksenos z Tarentu, gr. Ἀριστόξενος ὀ Ταραντίνος – filozof i teoretyk muzyki, perypatetyk, uczeń Arystotelesa.

Tommaso Adriano Banchieri ; – włoski kompozytor, organista, teoretyk muzyki i pedagog. Jego rodzina pochodziła z Lukki, prawdopodobnie tam spędził swoje dzieciństwo oraz rozpoczął naukę muzyki.

Swiatosław Igoriewicz Bełza, ros. Святослав Игоревич Бэлза – rosyjski wykładowca literatury i muzykolog, krytyk i eseista. Od schyłku lat 80. prowadził programy telewizyjne popularyzujące muzykę klasyczną, teatr i balet. Członek honorowy Rosyjskiej Akademii Sztuk.
Berno z Reichenau także niem. Bern – duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, opat klasztoru Reichenau (1008–1048).

Boecjusz – rzymski filozof, tłumacz Arystotelesa, teolog chrześcijański, święty Kościoła katolickiego i polityk.

Charles Burney – brytyjski muzyk i teoretyk muzyki, ojciec Frances Burney.

Adrianus Petit Coclico – flamandzki kompozytor, śpiewak i teoretyk muzyki okresu renesansu.

Siegfried Dehn – niemiecki teoretyk muzyki, wydawca, nauczyciel i bibliotekarz.

Guillaume Dufay, także Guillaume Du Fay – franko-flamandzki kompozytor okresu średniowiecza i renesansu.

Mykoła Pawłowicz Dylecki, ros. Николай Павлович Дилецкий, Nikołaj Pawłowicz Dilecki – ukraiński kompozytor i teoretyk muzyki.

Johann Joseph Fux – austriacki kompozytor, teoretyk muzyki i pedagog, przedstawiciel późnego baroku.

Franchinus Gaffurius, także Franchino Gafurius, Gaffurio, Gafori – włoski kompozytor i teoretyk muzyki.

Vincenzo Galilei, teoretyk muzyki, kompozytor, lutnista.

Francesco Geminiani – włoski kompozytor barokowy, skrzypek, teoretyk muzyki.

Gwido z Arezzo, Aretinus, Guido Monaco – włoski benedyktyn z opactwa Pomposa, teoretyk muzyki, czczony jako błogosławiony Kościoła katolickiego.

Howard Harold Hanson – amerykański kompozytor, dyrygent, pianista, teoretyk muzyki, muzykolog.

Moritz Hauptmann – niemiecki kompozytor, teoretyk muzyki i pedagog.

Johann David Heinichen – niemiecki kompozytor i teoretyk muzyki działający w okresie późnego baroku.

Henricus Glareanus – szwajcarski humanista, historyk, muzyk i poeta.

Herman z Reichenau lub Herman Kaleka, zwany również Hermanem Chromym, Hermanem Kulawym, Hermannusem Contractusem lub Herimannusem Augiensisem – benedyktyński mnich związany z klasztorem Reichenau, astronom, matematyk, kompozytor, kronikarz i poeta, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Sir Christopher Jarvis Haley Hogwood – angielski dyrygent, klawesynista i teoretyk muzyki.

Paul Marie Théodore Vincent d’Indy – francuski kompozytor i teoretyk muzyki.

Athanasius Kircher – niemiecki teolog i jezuita, wynalazca i konstruktor, znawca języków orientalnych, badacz hieroglifów egipskich, medyk i teoretyk muzyki. Autor ponad 40 książek i 2000 listów.

Johann Philipp Kirnberger, także Kirnberg, Kernberg – niemiecki kompozytor i teoretyk muzyki.

Gottfried Michael Koenig – niemiecki kompozytor, teoretyk muzyki i pedagog.

Johann Kuhnau – niemiecki kompozytor, organista, kantor, teoretyk muzyki i pisarz.

Friedrich Wilhelm Marpurg – niemiecki teoretyk muzyki, krytyk i kompozytor.

Johann Mattheson – niemiecki kompozytor, śpiewak, krytyk muzyczny, teoretyk muzyki, pisarz i leksykograf. Jego życie związane było z Hamburgiem.

Marin Mersenne – francuski minimita, teolog, filozof, matematyk i teoretyk muzyki.

Notker Balbulus (Jąkała) – benedyktyn (OSB) i kronikarz z czasów Karola Wielkiego, kompozytor, poeta i teoretyk muzyki, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Odo z Cluny, Odon z Cluny – teoretyk muzyki, opat klasztoru św. Piotra i Pawła w Cluny, święty Kościoła katolickiego.

Harry Partch – kompozytor amerykański, autodydakta, poświęcił się przede wszystkim muzyce, opartej na oryginalnych wizjach scenicznych, a często także na własnych tekstach, komponowanej na instrumenty, które sam budował, realizując wymarzony oryginalny system dźwiękowy.

Pietro Aaron a. Piero Aron – włoski teoretyk muzyki i kompozytor.

Pitagoras – grecki matematyk, filozof, mistyk kojarzony ze słynnym twierdzeniem matematycznym nazwanym jego imieniem. Według większości opisów Pitagoras żył około 80 lat, chociaż relacja anonimowego autora twierdzi, iż żył on aż 104 lata. Według jednej z wersji zmarł w Metaponcie w domu zapaśnika Milona, ocalony z pogromu Krotony, zaś innej – rewolty tej nie przeżył. Według wielu źródeł jego żoną była Teano, z którą miał dwóch synów: Telangesa i Menezarcha i dwie córki: Damo i Myie.

Jean-Philippe Rameau – francuski kompozytor i teoretyk muzyki okresu baroku, autor oper, baletów i utworów klawesynowych.

Ernst Friedrich Eduard Richter – niemiecki kompozytor, pedagog i teoretyk muzyki.

Karl Wilhelm Julius Hugo Riemann – niemiecki muzykolog, autor licznych prac z wielu obszarów muzykologii.

Jean-Jacques Rousseau – genewski pisarz tworzący w języku francuskim, filozof, pedagog, teoretyk muzyki.

Simon Sechter – austriacki kompozytor, teoretyk muzyki i pedagog.

Hans Swarowsky – urodzony na Węgrzech austriacki dyrygent, pedagog, pisarz i tłumacz, uczeń Felixa Weingartnera i Richarda Straussa, profesor Konserwatorium Wiedeńskiego, dyrygent Opery Wiedeńskiej, Królewskiej Szkockiej Orkiestry Narodowej w Glasgow i wielu innych, podkreślający znaczenie tempa – konieczność „zachowania kształtu” utworu muzycznego.
Filip Тagg – brytyjski muzykolog, pisarz i pedagog.

Georg Philipp Telemann – niemiecki kompozytor okresu baroku.

Johannes Tinctoris – franko-flamandzki kompozytor, kapelmistrz i teoretyk muzyki epoki renesansu.

Joaquín Turina y Pérez – hiszpański kompozytor, pianista, dyrygent i teoretyk muzyki.

Francesco Antonio Vallotti – włoski kompozytor, organista i teoretyk muzyki, franciszkanin (OFM).

Nicola Vicentino – włoski kompozytor i teoretyk muzyki.

Wilhelm Richard Wagner – niemiecki kompozytor, dyrygent i teoretyk muzyki okresu romantyzmu. Uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców dramatu muzycznego.

Johann Gottfried Walther – niemiecki kompozytor, organista i teoretyk muzyki.

Egon Joseph Wellesz – austriacko-brytyjski kompozytor, muzykolog, pedagog, ceniony autorytet w dziedzinie muzyki bizantyjskiej.

Andreas Werckmeister – niemiecki kompozytor, organista, teoretyk muzyki, a także akustyk i budowniczy organów.

Richard Wetz – niemiecki kompozytor, dyrygent i teoretyk muzyki okresu romantyzmu, najbardziej znany ze swoich trzech symfonii. Jego muzyka miała późnoromantyczny charakter i opiera się na tradycjach XIX wieku.

Iwan Aleksandrowicz Wyszniegradski – rosyjski kompozytor i teoretyk muzyki; jeden z prekursorów mikrotonowości.