WFriedrich Wolfgang Adler − austriacki filozof empiriokrytycysta, pisarz, polityk, jeden z przywódców austriackich socjaldemokratów i teoretyków austromarksistowskich. Syn polityka Victora.
WTheodor W. Adorno, właściwie Theodor Ludwig Wiesengrund – niemiecki filozof, socjolog, teoretyk muzyki i kompozytor. Był jednym z czołowych przedstawicieli „szkoły frankfurckiej” i współpracownikiem Institut für Sozialforschung, współtwórca teorii krytycznej.
WLouis Althusser – francuski filozof marksistowski, jeden z głównych przedstawicieli marksizmu strukturalistycznego.
WPerry R. Anderson – amerykański filozof marksistowski i profesor historii i socjologii na Uniwersytecie Kalifornijskim oraz redaktor pisma New Left Review. Brat historyka Benedicta Andersona.
WBronisław Baczko – polski filozof, historyk myśli społecznej, współzałożyciel warszawskiej szkoły historyków idei, wykładowca związany z Uniwersytetem Warszawskim (1952–1968), Instytutem Filozofii i Socjologii PAN, Université de Clermont-Ferrand(fr.) (1969–1973), a od 1973 r. z Uniwersytetem Genewskim. Doktor honoris causa Université de Tours i Université de Strasbourg II.
WÉtienne Balibar - francuski filozof, marksista. Do roku 2002 profesor filozofii politycznej i moralnej na Uniwersytecie Paris X w Nanterre, aktualnie wykłada na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine. Ojciec aktorki Jeanne Balibar.
WOtto Bauer – austriacki filozof, polityk, ekonomista i socjolog żydowskiego pochodzenia. Po roku 1918 przywódca socjaldemokracji austriackiej, w latach 1918-1919 minister spraw zagranicznych Austrii.
WZygmunt Bauman – polski socjolog, filozof, eseista, jeden z twórców koncepcji postmodernizmu – ponowoczesności, płynnej nowoczesności, późnej nowoczesności. Profesor nauk humanistycznych. Przez wiele lat pełnił funkcję kierownika Katedry Socjologii na University of Leeds, od 1990 był profesorem emerytowanym tej uczelni. Specjalizował się w teorii kultury. Laureat wielu nagród krajowych i międzynarodowych.
WDaniel Bensaïd – filozof, teoretyk francuskiego trockizmu.
WErnst Simon Bloch – niemiecki filozof marksistowski i teolog ateistyczny.
WStanisław Leopold Brzozowski, pseud. Adam Czepiel – polski filozof, pisarz, publicysta i krytyk teatralny i literacki epoki Młodej Polski. Zwolennik materializmu historycznego, który wprowadził marksizm do myśli polskiej. Twórca „filozofii pracy”. Znany głównie jako autor Legendy Młodej Polski oraz „pierwszej polskiej powieści intelektualnej” pt. Płomienie.
WAlexander Theodore Callinicos – brytyjski trockista, pracownik naukowy i pisarz.
WTerry Eagleton – brytyjski filozof neomarksistowski i teoretyk kultury, literaturoznawca.
WFriedrich Engels – niemiecki filozof i socjolog. Był jednym z głównych ideologów socjalizmu, a także jednym z organizatorów i przywódców I i II Międzynarodówki. Do historii przeszedł jako jeden z najbliższych współpracowników Karla Marxa oraz współtwórca marksizmu, materializmu historycznego i socjalizmu naukowego. Współautor „Manifestu komunistycznego".
WFrantz Fanon – francuski lekarz psychiatra, pisarz, filozof oraz działacz polityczny związany z algierskim Frontem Wyzwolenia Narodowego.
WErich Fromm – niemiecki filozof, socjolog, psycholog i psychoanalityk pochodzenia żydowskiego.
WAntonio Gramsci [] – włoski historyk, dziennikarz i polityk, filozof i teoretyk komunistyczny.
WJürgen Habermas – niemiecki filozof, socjolog i publicysta polityczny. Współcześnie najbardziej znany przedstawiciel teorii krytycznej. Największe uznanie przyniosła mu oparta na pragmatyce aktów mowy teoria racjonalności komunikacyjnej, którą przeciwstawia zarówno modernistycznej filozofii podmiotu, jak i postmodernistycznej filozofii dekonstrukcji i destrukcji podmiotu. Jego dorobek skupia się na podstawach teorii społecznej i epistemologii, analizie demokracji, sfery publicznej i społeczeństw zaawansowanego kapitalizmu. System teoretyczny Habermasa skupia się na ujawnianiu możliwości rozumu i emancypacji ukrytych we współczesnych instytucjach oraz na zdolności człowieka do dochodzenia swoich racjonalnych interesów. Habermas znany jest ze swojej pracy dotyczącej koncepcji współczesności, szczególnie w kontekście dyskusji nad „racjonalizacją”, rozpoczętej przez Maxa Webera.
WMichael Hardt – amerykański filozof zajmujący się marksizmem, profesor teorii literatury na Duke University, działacz polityczny.
WDavid Harvey – teoretyk społeczny, geograf, profesor antropologii w City University of New York. Należy do najczęściej cytowanych autorów w zakresie nauk humanistycznych oraz geografii i wniósł znaczący wkład w rozwój tej ostatniej jako dyscypliny akademickiej. Stosuje metodologię marksistowską do analizy globalizacji i kapitalizmu.
WJan Hieronim Hempel, ps. „Jan Bezdomny”, „Jan Boży”, „Jan Wolski”, „Jan Wiślak” – polski publicysta, tłumacz, filozof, działacz ruchu robotniczego i teoretyk spółdzielczości, członek PPS-Lewicy, Polskiej Partii Socjalistycznej i Komunistycznej Partii Polski, ofiara „wielkiego terroru” w ZSRR.
WMax Horkheimer – niemiecki filozof i socjolog.
WFredric Jameson – amerykański krytyk literacki, socjolog i teoretyk literatury oraz kultury symbolicznej.
WKazimierz Radosław Elehard baron Kelles-Krauz – polski socjalista, filozof, socjolog, publicysta, pedagog. Działacz i teoretyk Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich, później Polskiej Partii Socjalistycznej.
WLeszek Kołakowski – filozof zajmujący się głównie historią filozofii, historią idei oraz filozofią religii, eseista, publicysta i prozaik, kawaler Orderu Orła Białego, ojciec Agnieszki Kołakowskiej.
WKarl Korsch – filozof marksistowski XX wieku.
WKarel Kosík – czeski filozof marksistowski. W swojej najsłynniejszej pracy filozoficznej Dialektyka tego, co konkretne (1963) zaprezentował oryginalną syntezę Heideggerowskiej wersji fenomenologii z poglądami „młodego Marksa”. Jego późniejsze prace mogą być określone jako ostra krytyka społeczeństwa nowoczesnego z pozycji lewicowego konserwatyzmu.
WOtto Wilhelm (Ville) Kuusinen – fiński polityk socjaldemokratyczny i komunistyczny. W latach 1939–1940 premier i minister spraw zagranicznych Fińskiej Republiki Demokratycznej. W latach 1940–1956 przewodniczący Rady Najwyższej Karelo-Fińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Bohater Pracy Socjalistycznej.
WAntonio Labriola – filozof, teoretyk marksizmu, działacz włoskiego ruchu robotniczego.
WErnesto Laclau – argentyński filozof, przedstawiciel postmarksizmu.
WPaul Lafargue - filozof marksistowski, działacz i teoretyk francuskiego oraz międzynarodowego ruchu robotniczego.
WWłodzimierz Lenin, ros. Владимир Ленин, właśc. Władimir Iljicz Uljanow, ros. Владимир Ильич Ульянов – rosyjski polityk socjaldemokratyczny i komunistyczny, organizator i przywódca rewolucji październikowej, a następnie pierwszy przywódca Rosji radzieckiej. Współzałożyciel i lider partii bolszewickiej. Teoretyk ideologii komunizmu i twórca idei leninizmu.
WWilhelm Liebknecht – niemiecki socjaldemokrata, jeden z założycieli SPD oraz ojciec późniejszych działaczy lewicowych, Karla i Theodora.
WGyörgy Lukács ur. jako György Bernát Löwinger – węgierski filozof marksistowski i historyk literatury, estetyk, działacz węgierskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego, członek Komunistycznej Partii Węgier.
WRóża Luksemburg, właśc. Rozalia Luxenburg – polsko-żydowska marksistka, filozofka, ekonomistka, aktywistka antywojenna i socjalistka. Działaczka i ideolog polskiej i niemieckiej socjaldemokracji.
WAnatolij Wasiljewicz Łunaczarski – radziecki filozof, teoretyk kultury i publicysta.
WMao Zedong – chiński polityk, przywódca Chińskiej Republiki Ludowej w latach 1949–1976. Od 1943 szef Biura Politycznego oraz przewodniczący Komitetu Politycznego Komunistycznej Partii Chin i ideolog maoizmu.
WJosé Carlos Mariátegui la Chira – peruwiański dziennikarz, filozof polityki i polityk marksistowski. Jego najważniejszym dziełem jest Siete Ensayos de Interpretación de la Realidad Peruana, w którym jako pierwszy podjął się analizy sytuacji sytuacji ekonomicznej, politycznej i społecznej w Peru z perspektywy marksistowskiej. W 1928 roku należał do założycieli Partii Socjalistycznej Peru (Partido Socialista del Perú, PSP).
WJenny Caroline Marx - niemiecka działaczka socjalistyczna, córka Jenny von Westphalen i Karla Marksa.
WKarl Marx – niemiecki filozof, socjolog, ekonomista, historyk, dziennikarz i działacz rewolucyjny. Twórca socjalizmu naukowego, współzałożyciel I Międzynarodówki.
WMehring Franz – teoretyk i historyk marksistowski, niemiecki filozof, przedstawiciel lewicowego skrzydła niemieckiej i międzynarodowej socjaldemokracji, współtwórca Komunistycznej Partii Niemiec.
WAntonio Negri – włoski etyk i marksistowski filozof polityczny i pisarz.
WKazimierz Ochocki – profesor doktor habilitowany filozofii, pułkownik Wojska Polskiego.
WGieorgij Walentynowicz Plechanow pseudonimy: N. Bieltow, A. Kirsanow,, A. Wołgin, N. Kamienski, N, Andrejewicz – rosyjski publicysta, filozof, rewolucjonista, narodnik i działacz SDPRR, po rozłamie we frakcji mienszewików jako jeden z jej długoletnich przywódców, teoretyk marksizmu.
WJuan Posadas, właściwie Homero Rómulo Cristalli Frasnelli – argentyński trockista, twórca nurtu zwanego posadyzmem. Posadyzm łączył trockizm z elementami ufologii i parapsychologii, przewidywał kontakt z kosmitami i globalną wojnę atomową, która doprowadzić miała do rewolucji socjalistycznej.
WKarl Renner – austriacki polityk, socjolog prawa, jeden z teoretyków austromarksizmu i reformizmu.
WAdam Schaff – polski filozof pochodzenia żydowskiego. Początkowo prezentujący poglądy konserwatywnego nurtu filozofii marksistowskiej, specjalizujący się w epistemologii ; następnie ideolog eurokomunizmu, pod koniec życia zbliżający się w poglądach do współczesnych antyglobalistów.
WWładysław Spasowski – polski filozof marksistowski okresu dwudziestolecia międzywojennego, pedagog, działacz komunistyczny i oświatowy, ojciec Romualda Spasowskiego.
WAleksandr Nikołajewicz Tarasow, Александр Николаевич Тарасов – radziecki, a następnie rosyjski socjolog, dziennikarz, pisarz i filozof postmarksistowski.
WPalmiro Togliatti, pseudonim Ercoli, – włoski polityk i antyfaszysta, przywódca włoskich komunistów.
WJerzy Topolski – polski historyk, specjalizujący się w zakresie historii społeczno-gospodarczej oraz metodologii historii. Twórca poznańskiego ośrodka metodologicznego.
WLew Dawidowicz Trocki właśc. Lejba Dawidowicz Bronsztejn – rewolucjonista rosyjski, socjaldemokrata i komunista. Jeden z twórców i przywódców RFSRR, ZSRR oraz Armii Czerwonej. Przewodniczący Petersburskiej Rady Delegatów Robotniczych(ros.) w czasie rewolucji 1905 roku i Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich po rewolucji lutowej i obaleniu caratu. Przewodniczący Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego przy Radzie Delegatów, faktycznie kierujący przejęciem władzy przez bolszewików w Piotrogrodzie. Członek Komitetu Centralnego RKP(b) i WKP(b) (1917–1927), członek Biura Politycznego RKP(b) i WKP(b) (1919–1926). Komisarz ludowy spraw zagranicznych RFSRR (1917/1918), następnie komisarz ludowy spraw wojskowych i marynarki wojennej w rządzie RFSRR i ZSRR (1918–1925). Współtwórca i zwolennik teorii permanentnej rewolucji.
WSlavoj Žižek – słoweński socjolog, filozof, marksista i krytyk kultury.