45 Władcy Luksemburga

Adolf, właśc. Adolf Wilhelm August Karl Friedrich z Nassau-Weilburga – pierwszy wielki książę Luksemburga z niemieckiej dynastii Nassau od 1890, książę Nassau w latach 1839–1866.

Elżbieta Luksemburska fr. Élisabeth de Goerlitz – księżna Luksemburga 1411 - 1443.

Ermezynda – hrabia Luksemburga od 1196 r..

Filip I Piękny, także Filip I Kastylijski – książę Burgundii 1482-1506, król Kastylii 1504-1506, syn cesarza Maksymiliana I Habsburga i jego pierwszej żony, Marii Burgundzkiej. Filip I był pierwszym przedstawicielem dynastii Habsburgów w Hiszpanii.

Filip II (ur. 21 maja 1527 w Valladolid, zm. 13 września 1598 w Eskurialu) – król Neapolu i Sycylii w latach 1554–1598, władca Niderlandów w latach 1555–1598, król Hiszpanii w latach 1556–1598 i Portugalii w latach 1580–1598 jako Filip I, z dynastii Habsburgów. Syn Karola V Habsburga oraz Izabelli Aviz. Ojciec króla Hiszpanii i Portugalii, Filipa III. W historiografii hiszpańskiej jest, obok swojego ojca, zaliczany do tak zwanych Habsburgów większych (mayores), w odróżnieniu od swoich potomków, Habsburgów mniejszych (menores). Stworzył pierwsze w dziejach supermocarstwo o zasięgu globalnym, obejmujące dużą część Europy i wszystkie jej kolonie, w tym Amerykę, wybrzeże Afryki i Indii oraz Filipiny. Wtedy właśnie ukuto wyrażenie imperium, w którym Słońce nigdy nie zachodzi ; również w sferze kultury nastał wtedy złoty wiek Hiszpanii.

Filip III Dobry – od 1419 książę Burgundii, hrabia Flandrii, Artois i Burgundii (Franche-Comté). Syn Jana bez Trwogi i Małgorzaty Bawarskiej.

Filip IV – król Hiszpanii i Portugalii jako Filip III. Syn Filipa III i Małgorzaty Habsburg, córki arcyksięcia Karola II Styryjskiego.

Filip V – król Hiszpanii z dynastii Burbonów panujący w latach 1700–1724 i 1724–1746.

Franciszek II (I) Habsburg – w latach 1792–1806 ostatni Święty Cesarz Rzymski, król Czech i Węgier w latach 1792–1835, pierwszy cesarz Austrii 1804–1835. Syn cesarza Leopolda II i Marii Ludwiki Burbon, księżniczki hiszpańskiej. Ojciec cesarza Austrii Ferdynanda I oraz Marii Ludwiki, drugiej żony Napoleona Bonaparte.

Albrecht VII Habsburg – arcyksiążę austriacki, wicekról Portugalii, namiestnik hiszpańskich Niderlandów, arcybiskup Toledo w latach 1595–1598, kardynał w latach 1577–1598, młodszy syn cesarza Maksymiliana II Habsburga i Marii Hiszpańskiej, córki cesarza Karola V Habsburga.

Henryk, właśc. Henri Albért Gabriel Félix Marie Guillaume – wielki książę Luksemburga z dynastii Burbonów.

Henryk IV Ślepy – hrabia Luksemburga od 1136 r., hrabia Namur w latach 1139–1183 jako Henryk I.

Henryk – hrabia w Luksemburgu od 998 jako Henryk I, książę Bawarii od 1004 jako Henryk V.

Henryk V Blondel – hrabia Luksemburga od 1247.

Henryk VI – hrabia Luksemburga od 1281 r.

Henryk – hrabia w Luksemburgu od 1026 jako Henryk II, książę Bawarii od 1042

Henryk VII Luksemburski – hrabia Luksemburga i Laroche, margrabia Arlon, od 1308 do 1313 król niemiecki, od 1312 cesarz rzymski.

Izabela Klara Eugenia Habsburg – infantka hiszpańska i portugalska, arcyksiężna austriacka, namiestniczka i współwładczyni Niderlandów Hiszpańskich, najstarsza córka króla Hiszpanii i Portugalii Filipa II Habsburga i jego trzeciej żony, Elżbiety de Valois, córki króla Francji Henryka II.

Jan, wielki książę Luksemburga – wielki książę Luksemburga w latach 1964–2000; członek luksemburskiej rodziny wielkoksiążęcej; syn księcia Feliksa z Luksemburga i jego małżonki, Szarlotty, wielkiej księżnej Luksemburga.

Jan I Luksemburski, Jan Ślepy – hrabia Luksemburga od 1309, król Czech od 1310, tytularny król Polski w latach 1310–1335.

Jodok z Moraw, Jobst z Moraw – margrabia Moraw, margrabia brandenburski 1388-1411, książę Luksemburga 1388-1411, antykról niemiecki 1410-1411 w opozycji do Zygmunta Luksemburskiego.

Józef II Habsburg – święty cesarz rzymski w latach 1765–1790, przedstawiciel absolutyzmu oświeconego, w czasie urzędowania wdrożył wiele reform dotyczących systemu podatkowego i szkolnictwa, wprowadził silne scentralizowane rządy, tolerancję religijną, ograniczył wpływy duchowieństwa i zniósł poddaństwo osobiste chłopów.

Karol II – król Hiszpanii w latach 1665–1700, syn Filipa IV i jego drugiej żony Marianny Habsburg, córki cesarza Ferdynanda III Habsburga. Na jego cześć nazwano, założone w 1666 w Belgii, miasto Charleroi oraz archipelag Karoliny w zachodniej części Oceanu Spokojnego.

Karol IV Luksemburski – syn i następca Jana Luksemburskiego oraz Elżbiety, córki króla Wacława II, siostry króla Wacława III – z dynastii Przemyślidów. Margrabia Moraw od 1334, hrabia Luksemburga 1346–1353, król Królestwa Niemieckiego od 1346, król czeski od 1346, Święty Cesarz Rzymski od 1355, elektor Brandenburgii 1373-1378. Na chrzcie otrzymał zwyczajowe u Przemyślidów imię Wacław, ale przy bierzmowaniu przyjął imię Karol.

Karol Śmiały, Karol Zuchwały, fr. Charles le Téméraire – książę Burgundii 1467–1477 z bocznej linii francuskich Walezjuszów. Syn księcia Burgundii Filipa III Dobrego i Izabeli Aviz, córki króla Portugalii Jana I Dobrego.

Karol V – król Hiszpanii w latach 1516–1556 jako Karol I i wybrany cesarz rzymski w latach 1519–1556 z dynastii Habsburgów. Najstarszy syn Filipa I i Joanny Szalonej.

Karol VI Habsburg – cesarz, król Węgier i Czech oraz arcyksiążę Austrii od 1711, ostatni męski przedstawiciel dynastii Habsburgów. Był drugim synem Leopolda I Habsburga i Eleonory Magdaleny z Wittelsbachów. Jego żoną była Elżbieta Krystyna Welf, z którą miał czworo dzieci.

Konrad I – hrabia Luksemburga od 1059 r.

Konrad II – hrabia Luksemburga od 1129 r.

Leopold II Habsburg-Lotaryński – wielki książę Toskanii od 1765 roku, a także Święty Cesarz Rzymski oraz król Węgier i Czech od 1790 roku. Syn Marii Teresy Habsburg i Franciszka I Lotaryńskiego.

Maria Adelajda, właśc. Marie-Adélaïde Thérèse Hilda Wilhelmine – wielka księżna Luksemburga z dynastii Nassau. Panowała od śmierci swego ojca, wielkiego księcia Wilhelma IV, do abdykacji w 1919. Była pierwszym władcą księstwa urodzonym na jego terytorium od roku 1296.

Maria Burgundzka – księżna Burgundii, Luksemburga oraz Brabancji.

Miejsca spoczynku władców Luksemburga od XIII wieku :

Szarlotta, właśc. Charlotte Adelgonde Élise Marie Wilhelmine – wielka księżna Luksemburga, ostatnia monarchini tego kraju z dynastii Nassau.

Wacław IV Luksemburski – król niemiecki 1378–1400 i czeski 1378–1419, książę Luksemburga 1383–1419. Syn Karola IV Luksemburskiego.

Wilhelm – hrabia Luksemburga od 1096 r.

Wilhelm I – Suwerenny Książę Niderlandów w latach 1813–1815 jako Wilhelm VI, król Zjednoczonych Niderlandów oraz wielki książę Luksemburga w latach 1815–1840, książę Limburgii w latach 1839–1840.

Wilhelm Mężny (niem.) Wilhelm der Tapfere – margrabia Miśni, landgraf Turyngii, pretendent do tronu książęcego w Luksemburgu, z dynastii Wettinów.

Wilhelm II, właśc.: Wilhelm Fryderyk Jerzy Ludwik Oranje-Nassau, nid.: Willem Frederik George Lodewijk – król Holandii, wielki książę Luksemburga i książę Limburgii.

Wilhelm III – król Holandii i wielki książę Luksemburga od 1849, książę Limburgii w latach 1849-1867

Wilhelm IV – wielki książę Luksemburga z niemieckiej dynastii Nassau. Jego rodzicami byli wielki książę Adolf i Adelajda Maria Anhalt-Dessau.

Zygfryd – hrabia Moselgau, pierwszy hrabia w Luksemburgu od 963 r.

Zygmunt Luksemburski – elektor (margrabia) brandenburski od 1378, król węgierski od 1387, niemiecki od 1410, książę Luksemburga od 1419, król włoski od 1431, święty cesarz rzymski od 1433, król czeski od 1419.