WDiscoverer 20 – amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to pierwszy statek z serii KH-5 ARGON. Z powodu awarii nie doszło do odłączenia się kapsuły powrotnej z materiałem zdjęciowym.
WDiscoverer 21 - amerykański satelita technologiczny. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był obiektem testowym dla satelitów serii MIDAS, wykrywających starty rakiet balistycznych. Nie przenosił kapsuły powrotnej ani aparatów fotograficznych. Miał też służyć badaniom nad wielokrotnym włączaniem i wyłączaniem silnika rakietowego w przestrzeni kosmicznej.
WDiscoverer 23 – amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to drugi statek w kolejnej serii statków Discoverer, KH-5 ARGON. Z powodu wycieku gazu używanego do stabilizacji satelity utracono kontrolę nad jego położeniem. W wyniku nieprawidłowej orientacji satelity w trakcie manewru odłączania kapsuły powrotnej weszła ona na wyższą orbitę i nie udało się jej odzyskać. Spłonęła w atmosferze 23 maja 1962.
WDiscoverer 24 – amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to trzeci statek w kolejnej serii statków Discoverer, KH-5 ARGON. Nie dotarł na orbitę z powodu usterki elektrycznej w systemie kierowania lotem rakiety nośnej Thor Agena B.
WDiscoverer 25 – amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to siódmy statek z drugiej serii satelitów programu CORONA, nazwanych KH-2. Po wykonaniu 33 orbit i pobycie przez 50 godzin i 3 minuty na orbicie, kapsuła powrotna z materiałem zdjęciowym powróciła na Ziemię. Nie udało się przechwycić pojemnika w powietrzu, gdyż wpadł nieco na północ od przewidywanego rejonu. Po zlokalizowaniu miejsca upadku do Oceanu Spokojnego, na północ od wysp Hawajskich, trzech płetwonurków umieściło pojemnik na tratwie. Wyłowił ją niszczyciel USS „Radford”. Misja zakończyła się połowicznym sukcesem, gdyż wszystkie zdjęcia pokrywały smugi.
WDiscoverer 26 – amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to ósmy statek z drugiej serii satelitów programu CORONA, nazwanych KH-2. Trzeci, którego misja w pełni się powiodła. Po 32 okrążeniach kuli ziemskiej, kapsuła powrotna wróciła do atmosfery i została przechwycona w locie.
WDiscoverer 29 - amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to pierwszy statek kolejnej serii satelitów programu CORONA, nazwanych KH-3. Jego zdaniami miało być wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi, przetestowanie nowych systemów kontroli członu Agena B, oraz zebranie danych naukowych dotyczących elektronów, promieni rentgena, i galaktycznego promieniowania radiowego. Statek przenosił też bliżej nieokreślone organizmy żywe, w celu wystawienia ich na działanie promieniowania w środowisku kosmicznym. Kapsuła powrotna oddzieliła się od statku 10 września 1961, po wykonaniu 33 orbit. Wyłowiono ją z morza.
WDiscoverer 30 - amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to drugi statek w kolejnej serii satelitów programu CORONA, nazwanych KH-3. Jego zdaniami miało być wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi, przetestowanie nowych systemów kontroli członu Agena B, oraz zebranie danych naukowych dotyczących elektronów, promieni rentgena, i galaktycznego promieniowania radiowego. Kapsuła powrotna oddzieliła się od statku po wykonaniu 33 orbit. Została przechwycona w locie przez samolot zgodnie z planem.
WDiscoverer 31 - amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to trzeci statek w kolejnej serii satelitów programu CORONA, nazwanych KH-3. Jego misja nie powiodła się. W czasie trwania 33 orbity (ostatniej?) doszło do usterki elektrycznej i utraty gazu będącego paliwem silniczków korygujących. 19 września zawiódł mechanizm oddzielający pojemnik. Kapsuły powrotnej statku nie udało się odzyskać.
WDiscoverer 31 – amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to drugi statek w kolejnej serii satelitów programu CORONA, nazwanych KH-3. Jego zadaniem miało być wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi, przetestowanie nowych systemów kontroli członu Agena B, oraz zebranie danych naukowych dotyczących elektronów, promieni rentgena i galaktycznego promieniowania radiowego. Kapsuła powrotna oddzieliła się od statku po wykonaniu 18 orbit. Pojemnik o masie 136 kg. zawierał m.in. ziarna kukurydzy, służące do badania wpływu promieniowania kosmicznego. Została przechwycona w locie przez samolot, nad Hawajami.
WDiscoverer 33 – amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Należał do serii KH-3 tego programu.
WDiscoverer 34 — amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Należał do serii KH-3 tego programu.
WDiscoverer 35 – amerykański satelita rozpoznawczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Jego zadaniami miało być wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi o niskiej rozdzielczości. Kapsuła powrotna oddzieliła się od statku po wykonaniu około 18 orbit. Została przechwycona w locie przez samolot C-130.
WDiscoverer 36 – amerykański satelita rozpoznawczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Jego zadaniami miało być wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi o niskiej rozdzielczości. Kapsuła powrotna z negatywami wróciła po czterech dniach na Ziemię. Była to najlepiej przeprowadzona misja serii Keyhole-3 satelitów Discoverer. Ładunkiem dodatkowym wyniesionym przez satelitę, był inny satelita, OSCAR 1.
WExplorer 9 – amerykański satelita naukowy będący balonem badającym gęstość atmosfery. Ładunek ten był pierwszym pomyślnie wyniesionym przez rakietę całkowicie na paliwo stałe i pierwszym pomyślnie wyniesionym z poligonu Wallops Island.
WExplorer 10 – amerykański satelita naukowy. Umieszczony na silnie wydłużonej orbicie, zbierał dane o polu magnetycznym i plazmie w sąsiedztwie Ziemi i Księżyca. Z powodu ograniczonej żywotności baterii zasilających, użyteczne dane napływały ze statku jedynie przez pierwsze 52 godziny misji. Ostatnie bity użytecznych danych napłynęły, gdy statek znajdował się w odległości 42,3 promienia Ziemi – było to o godzinie 22 czasu lokalnego. Kilka godzin później łączność ze statkiem całkowicie ustała.
WExplorer 11 – amerykański satelita naukowy. Pierwszy w historii satelita badający promieniowanie gamma. Jego instrumenty zostały zaprojektowane do obserwacji fotonów gamma o energiach ponad 50 MeV. Satelita pracował normalnie do początku września 1961, kiedy to zaczęły występować problemy z zasilaniem. Niedługo potem, w połowie listopada, przestały napływać użyteczne dane.
WExplorer 12 – satelita naukowy amerykańskiej agencji kosmicznej NASA. Pierwszy z czterech statków typu S-3, należących do serii Energetic Particle Explorer. Badał pasy Van Allena, promieniowanie kosmiczne i magnetosferę.
WExplorer 13 - amerykański satelita naukowy, drugi z serii S-55. Miał prowadzić obserwacje i zliczenia mikrometeoroidów w przestrzeni kosmicznej, jednak z powodu uzyskania zbyt niskiej orbity, spłonął w atmosferze już po dwóch dniach orbitowania. Pobocznymi zadaniami statku były badania inżynieryjne: sprawdzenie osiągów i kierowania rakietą nośną Scout X-1. Podczas lotu nie odnotowano żadnego zderzenia z mikrometeoroidami. Pomogło to w dobraniu oczekiwanych granicznych wartości ilości zderzeń w kolejnych misjach tego typu.
WSolrad 3 – amerykański satelita wywiadu elektronicznego. Był trzecim statkiem z serii GRAB. Pozostawał utajniony do czerwca 1998. Zbudowany przez Naval Research Laboratory, NRL.
WInjun 1 − amerykański satelita naukowy zbudowany przez University of Iowa. Miał on badać ziemskie pasy radiacyjne, zorze polarne i inne zjawiska geofizyczne. Injun 1 został wystrzelony wraz z satelitami Transit 4A i Solrad 3. Injun 1 i Solrad 3 odłączyły się od Transita, ale nie odłączyły się od siebie. Statek zaprojektowano do „ułożenia się” zgodnie z ziemskim polem magnetycznym. Jednak z powodu obecności Solrada, blokującego pole widzenia fotometru, utrzymanie satelity w stałej pozycji względem pola magnetycznego było niemożliwe. Chaotyczny ruch obu połączonych ze sobą satelitów, o okresie kilku minut, monitorowano jednym z magnetometrów.
WKorabl-Sputnik 4 – testowy radziecki statek kosmiczny, w ramach programu Wostok, czwarty pomyślnie wystrzelony prototyp statków Wostok, pierwszy w konfiguracji 3KA – całkowicie przygotowanej do lotu człowieka – którą, 12 kwietnia 1961, poleciał Jurij Gagarin. Wyniósł na orbitę psa Czarnuszkę, świnkę morską, kilka myszy i manekina Iwana Iwanowicza. Jednym z ważniejszych celów tej misji było sprawdzenie systemów łączności radiowej i głosowej ze statkiem na orbicie.
WKorabl-Sputnik 5 – testowy radziecki statek kosmiczny, piąty, ostatni, prototyp statków Wostok, drugi w konfiguracji 3KA – całkowicie przygotowanej do lotu człowieka – którą, 12 kwietnia 1961, poleciał Jurij Gagarin. W ramach programu Wostok wyniósł na orbitę psa „Gwiazdeczkę” i manekina „Iwana Iwanowicza”. Jednym z ważniejszych celów tej misji było sprawdzenie systemów łączności radiowej i głosowej ze statkiem na orbicie.
WLOFTI 1 – amerykański wojskowy satelita naukowy, który miał prowadzić badania związane z propagacją fal radiowych o bardzo niskiej częstotliwości w jonosferze. Misja zakończyła się częściowym sukcesem, ponieważ LOFTI 1 nie oddzielił się od satelity Transit 3B, do którego był przymocowany. Oba statki nie odłączyły się też od ostatniego członu rakiety. Otrzymały przez to orbitę eliptyczną, co skróciło ich żywotność do 37 dni.
WMercury Atlas 3 (MA-3) – jeden z testowych lotów pierwszego amerykańskiego załogowego statku kosmicznego Mercury.
WMercury-Atlas 4 (MA-4) – jeden z testowych lotów pierwszego amerykańskiego załogowego statku kosmicznego Mercury, pierwszy jaki osiągnął orbitę okołoziemską. Ta sama kapsuła brała udział w nieudanym locie Mercury-Atlas 3.
WMercury-Redstone 2 (MR-2) – lot balistyczny programu Mercury, jedyny, w którym kapsuła ze ssakiem naczelnym została wyniesiona za pomocą rakiety Mercury-Redstone, będącej modyfikacją pocisku krótkiego zasięgu SSM-A-14 Redstone. Ssakiem wyniesionym tą kapsułą był szympans Ham.
WMercury-Redstone BD – bezzałogowa misja kosmiczna amerykańskiego programu Mercury, wstawiona na polecenie dr. Wernhera von Brauna pomiędzy lotami Mercury-Redstone 2 i Mercury-Redstone 3 . Głównym celem misji było przetestowanie udoskonaleń wprowadzonych w rakiecie Redstone w celu usunięcia anomalii z lotu MR-2 i wcześniejszych, tak by rakieta mogła wynieść pojazd z człowiekiem na pokładzie bez zbędnych komplikacji. Ładunkiem rakiety była makieta statku Mercury.
WMercury-Scout 1 (MS-1) – nieudany testowy lot bezzałogowy w ramach programu Mercury. Rakieta Blue Scout 2 z małym satelitą miała sprawdzić działanie globalnej sieci śledzenia i łączności, która miała być użyta przy załogowych lotach kapsuł Mercury. Satelita w kształcie prostopadłościanu miał funkcjonować na orbicie przez 18,5 godziny. Był to pierwszy test rakiety nośnej Scout. Start się nie powiódł, w związku z czym zrezygnowano z dalszych prób wykorzystywania rakiety Scout do wyniesienia satelitów testowych na orbitę. Działania globalnej sieci śledzenia i łączności sprawdzono w trakcie lotów Merkury-Atlas.
WOSCAR 1 – amerykański, pierwszy w historii amatorski sztuczny satelita Ziemi. Do czasu wyczerpania się baterii sygnał z satelity odebrało 570 radioamatorów z 28 krajów na świecie. W tym czasie tylko niewielka liczba stacji amatorskich dysponowała aparaturą pracującej na tej częstotliwości, stąd też liczbę ponad pół tysiąca amatorów należy uznać za wysoką.
WWest Ford – seria amerykańskich wojskowych eksperymentów kosmicznych polegających na rozsianiu na orbicie okołoziemskiej ogromnych ilości miedzianych igieł – dipoli – utworzenie sztucznej jonosfery odbijającej fale radiowe z zakresu mikrofal. W tym celu Laboratorium Lincolna Politechniki Massachusetts przygotowało 480 milionów igieł o długości 1,77 cm i średnicę 0,00286 cm. Celem eksperymentów było stworzenie kanału łączności, który - w przeciwieństwie do podmorskich kabli - byłby niemożliwy do zniszczenia przez potencjalnego przeciwnika. Założenia programu straciły na aktualności wraz rozwojem łączności satelitarnej.
WRanger 1 – niedoszła amerykańska bezzałogowa sonda kosmiczna, pierwsza z serii Ranger, mającej testować nowe technologie dla późniejszych lotów na Księżyc programu Apollo. Sonda miała badać przestrzeń międzyplanetarną pomiędzy Ziemią a Księżycem, a potem rozbić się o jego powierzchnię. Z powodu awarii rakiety nośnej, celu tego nie osiągnięto. Misję określa się jako częściowo udaną: zrealizowano cele technologiczne i inżynieryjne; nie zebrano jednak żadnych danych naukowych.
WRanger 2 – niedoszła amerykańska bezzałogowa sonda kosmiczna, druga z serii Ranger, mającej testować nowe technologie dla późniejszych lotów na Księżyc programu Apollo. Sonda miała badać przestrzeń międzyplanetarną pomiędzy Ziemią a Księżycem, a potem rozbić się o jego powierzchnię. Z powodu awarii rakiety nośnej, celu tego nie osiągnięto.
WSAMOS 3 – niedoszły amerykański sztuczny satelita z serii SAMOS. Był pierwszym statkiem serii E-2, stąd inna nazwa, E-2 1. Satelita uległ zniszczeniu wraz z rakietą nośną Atlas Agena B jeszcze na ziemi, podczas próby startu 9 września 1961, o godz. 19:28 GMT, na kosmodromie Vandenberg. Niepowodzenie to zostało oznaczone w katalogu COSPAR jako 1961-F09.
WSAMOS 4 – niedoszły amerykański sztuczny satelita programu SAMOS. Należał do serii E-5 tego programu. Został wystrzelony rakietą Atlas Agena B w dniu 22 listopada 1961, o godz. 20:45:47 GMT, z kosmodromu Point Arguello. Satelita nie osiągnął orbity na skutek awarii rakiety nośnej. Niepowodzenie to zostało oznaczone w katalogu COSPAR jako 1961-F13.
WSaturn-Apollo 1 (SA-1) – pierwszy testowy lot rakiety nośnej Saturn I. Był to lot suborbitalny.
WTIROS 3 – amerykański satelita meteorologiczny. Jako pierwszy satelita w historii wykrył huragan z kosmosu i tym samym zapoczątkował służbę sztucznych satelitów w ostrzeganiu ludności przed naciągającymi burzami tropikalnymi. Satelita wykrył huragan na dwa dni przed specjalistycznymi samolotami wykrywającymi wiatry tego typu. Pracował 230 dni w czasie których przesłał na Ziemię 35 033 zdjęcia, w tym fotografie wszystkich największych huraganów powstałych w 1961 roku i dwóch tajfunów.
WTransit 3B – amerykański technologiczny satelita wojskowy, który testował system nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris. Wraz ze statkiem wyniesiono również satelitę LOFTI 1. Misja zakończyła się częściowym sukcesem, ponieważ LOFTI 1 nie oddzielił się od Transita, ani od ostatniego członu rakiety. Statki otrzymały przez to orbitę eliptyczną, co skróciło ich żywotność do 37 dni.
WTransit 4A – amerykański technologiczny satelita wojskowy, który testował system nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris. Na pokładzie umieszczono pierwszy, eksperymentalny radioizotopowy generator termoelektryczny, SNAP-3A, w ramach testów nowych źródeł energii. Wraz ze statkiem wyniesiono również satelity Solrad 3 i Injun 1.
WTransit Research and Attitude Control (TRAAC) – amerykański satelita technologiczny wyniesiony wraz z satelitą Transit 4B. Służył sprawdzeniu możliwości stabilizowania i orientowania statku kosmicznego w przestrzeni przy wykorzystaniu przyciągania ziemskiego. Satelita, jako pierwszy w historii wyniósł na orbitę utwór poetycki. Przenosił również eksperyment dotyczący ogniw słonecznych oraz detektor neutronów, które służyły do badań fizykalnych skutków prób jądrowych w wysokiej atmosferze, prowadzonych w ramach Operacji Fishbowl.
WWenera 1 – radziecka bezzałogowa sonda kosmiczna przeznaczona do badania planety Wenus. Głównym celem było zbadanie promieniowania korpuskularnego i pola magnetycznego między Ziemią a Wenus oraz w otoczeniu Wenus. Sonda miała zderzyć się z powierzchnią planety, lecz nie doszło do tego.