W

Bohuslav Balbín, – czeski literat, historyk, pedagog, jezuita.

W

Bernard Placidus Johann Nepomuk Bolzano – czeski matematyk, filozof, historyk, logik i teolog.

W

Gelasius Dobner, właściwie Felix Job Dobner ; czeski niemieckojęzyczny pijar i historyk.

W

Beda Dudík – morawski historyk, mnich benedyktyński.

W

Max Dvořák – historyk i teoretyk sztuki czeskiego pochodzenia, czynnie prowadzący działalność naukową w Austrii, jeden z najważniejszych przedstawicieli tzw. szkoły wiedeńskiej, którego protoplastą był inny historyk sztuki, Alois Riegl.

W

Jan Eisner – czeski archeolog. Specjalizował się w archeologii słowiańskiej.

W

Josef Emler – czeski historyk i archiwista na uniwersytecie w Pradze.

W

Karel Jaromír Erben – czeski etnograf, historyk i pisarz, badacz folkloru czeskiego i słowiańskiego; zbierał narodowe pieśni i porzekadła. Wszystkie legendy przetwarzał w sposób artystyczny.

W

Anton Gindely, czes. Antonín Gindely – niemiecko-czeski historyk

W

Jaroslav Goll – czeski historyk, poeta i eseista.

W

Jan Halada – czeski historyk, dziennikarz, redaktor i pisarz.

W

Jiří Hanuš – czeski historyk. Zajmuje się historią kulturową i religijną Europy w XIX i XX w.

W

Zdeňka Hledíková – czeska historyk i archiwistka.

W

Pavel Janáček – czeski historyk literatury i krytyk. Zajmuje się literaturą popularną i krytyką literacką XIX i XX wieku, w ostatnim czasie przede wszystkim historią cenzury.

W

Josef Jireček – czeski filolog, etnograf, historyk, współautor podręczników szkolnych dla wszystkich narodów Austrii, wydawca literatury staroczeskiej, minister rządu austriackiego (1871).

W

Konstantin Jireček – czeski historyk, slawista, bizantynolog.

W

Zdeněk Kalista – czeski historyk kultury, poeta i krytyk literacki, docent historii czeskiej.

W

Josef Myslimír Ludvík – czeski ksiądz katolicki i pisarz; pierwszy kronikarz oraz historyk regionu náchodzkiego.

W

Radomir Malý − czeski historyk, dziennikarz, polityk, dr filozofii, wykładowca Historii Kościoła i Patrystyki na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Czeskich Budziejowicach, tłumacz języka polskiego. W czasach komunizmu pisał pod pseudonimem Karel Bor.

W

Petr Mareš – czeski polityk, historyk, nauczyciel akademicki i dyplomata, parlamentarzysta, od 2002 do 2004 wicepremier, w latach 2003–2004 przewodniczący Unii Wolności – Unii Demokratycznej.

W

František Palacký – czeski historyk, polityk, współtwórca i główny propagator austroslawizmu. Jeden z przedstawicieli czeskiego odrodzenia narodowego. Był jednym z organizatorów Zjazdu Słowiańskiego (1848).

W

Jaroslav Pánek – czeski historyk. Zajmuje się historią wczesnej nowożytności oraz rozwojem wczesnonowożytnego społeczeństwa, kultury i systemów politycznych. Tworzy przekłady z języków słoweńskiego i serbskiego.

W

Josef Pekař – czeski historyk, czołowy przedstawiciel historycznej szkoły Jaroslava Golla.

W

František Martin Pelcl, również Pelzel – czeski filolog, historyk i pisarz.

W

Tomáš Jan Pešina z Čechorodu – czeski pisarz, historyk i duchowny katolicki, jeden z wybitniejszych przedstawicieli literatury czeskiej w okresie baroku.

W

Pulkava z Radenína, Přibík, łac. Przibico de Radenin dicti Pulkavae - czeski duchowny, pisarz i kronikarz.

W

August Sedláček – czeski historyk, genealog, sfragistyk i heraldyk.

W

Alois Vojtěch Šembera, znany także pod pseudonimem Mudromil Mýtský – czeski dziennikarz, pisarz, działacz czeskiego odrodzenia narodowego, profesor mowy i literatury czeskiej na uniwersytecie w Wiedniu. Tłumaczył z języka niemieckiego.

W

František Šmahel – czeski historyk. Zajmuje się historią późnego średniowiecza, zwłaszcza początkami reformacji czeskiej, historią humanizmu, dziejami Uniwersytetu Karola oraz późnośredniowieczną filozofią.

W

Jeroným Jan Nepomucký Solař – czeski ksiądz katolicki, pisarz religijny, pedagog, poeta, historyk i topograf.

W

Michal Stehlík – czeski historyk i słowacysta, pracownik Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Karola w Pradze, którego był dziekanem w latach 2006–2014. Zajmuje się głównie historią Czech XX wieku. W maju 2014 został wybrany przewodniczącym Rady Českého rozhlasu.

W

Marcin Strzoda, cz. Martin Středa, łac. Martinus Stredonius – teolog oraz historyk.

W

Josef Šusta, czeski historyk i publicysta.

W

Josef Tomeš – czeski historyk i encyklopedysta. Zajmuje się przede wszystkim współczesną historią czeską.

W

Dušan Třeštík – czeski historyk i publicysta, zajmujący się głównie epoką średniowiecza.

W

Zdeněk Václav Tobolka – czeski księgoznawca, historyk i polityk; docent księgoznawstwa.

W

Vilém Slavata z Chlumu a Košumberka – czeski szlachcic, wiceregent (místodržící) cesarza Ferdynanda II Habsburga. Zasłynął jako ofiara defenestracji praskiej z 1618 roku.

W

Jiří Vykoukal – czeski historyk, doktor habilitowany Uniwersytetu Karola w Pradze. Specjalizuje się we współczesnej historii Europy Środkowo-Wschodniej, a szczególnie historii Polski.

W

Józef Zukal, − czeski pedagog, historyk i archiwista.